Zanim się nawróciłam zajmowałam się (całkiem poważnie) astrologią. Z czasem zrozumiałam czym to naprawdę pachnie...
Dziś na uczelni kilka dziewczyn czytało na głos swój horoskop. Ja po prostu powiedziałam że nie czytam i nie wierzę w takie rzeczy. Część z nich wie dlaczego
Ale na poważnie. Człowiek moim zdaniem, jeśli nie szuka oparcia w Bogu, wtedy zaczyna mniej albo bardziej świadomie szukać sobie oparcia w czymś innym. Ja nie tylko nie czytam i nie wierzę w horoskopy, nie tylko nie uznaję odpukiwania od jakiegoś czasu, nie tylko nie noszę już żadnych talizmanów - ale też nie stosuję żadnej homeopatii i akupunktury itp. Wielu ludzi dziwi mi się że tego nie robię, zwłaszcza bliscy i znajomi... Może dlatego że znają mnie długo a taka zmiana jest od niedawna. Ale trwała
. No ale to trochę nie na temat 
.
Często w pokoju nauczycielskim ktoś przynosi gazetę z horoskopem i pyta mnie "a ty spod jakiego znaku jesteś?". Odpowiadam, że w to nie wierzę, że przecież wierzą w Jezusa i takie tam.Często mi "nie odpuszczają"- No, coś ty, ale którego się urodziłaś..." etc..Idę w zaparte, więc stwierdzają, że jestem nudna, a to jest tylko zabawa. Podobnie z wróżbami Andrzejkowymi. Co roku walka o to,żeby w klasie ich nie było.
Nie odpuszczałam nadal( ostatnio coś bojowa się zrobiłam) i rzekłam, że ignorancja też jest grzechem, na co oni obrażeni "my nie jesteśmy ignorantami!". Dyskusja robiła się ciekawa, ale niestety zadzwonił dzwonek i trzeba było iść na lekcję. Potem rozmowy milkły, kiedy wchodziłam do pokoju po lekcjach, zapewne więc byłam jakiś czas "na językach"...
