Przepraszam, Noemi, że tak na ciebie naskoczyłam. Człowiek, gdy cierpi, a jeszcze się kiedy wydaje, że cierpi niezasłużenie, drażliwy jest na podobne wzmianki o radości "w każdym położeniu"...
Jesteśmy tylko ludźmi i nie rozumiemy zbyt wiele, ale to, w czym nie mam wątpliwości, to jest moje pragnienie być w ręku Pana i trwać w nim bez względu na to czy jest mi dobrze (choć chce się aby zawsze było dobrze), czy jest źle, czy spływa na mnie łaska i miłość Boża, czy akurat nie czuje tej miłości, lecz znoszę karanie, bądź inne przeciwności, nawet kiedy nie rozumiem za bardzo, dlaczego muszę cierpieć, podczas gdy inni zażywają błogosławieństw itp. - największym moim pragnieniem jest należeć do Boga i być w centrum jego woli. Czasem, co prawda, ponarzekam, bo słaba jestem, ale i tak mam ufność, że "któż przeciwko mnie, gdy Bóg jest ze mną".
Wiem, że mnie nie porzuci, bo On jest wierny. Bylebym sama nie odpadła - i o to się modlę
