1Kor 2:10-16 bp
Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch bowiem wszystko przenika, nawet głębię samego Boga. Kto spośród ludzi wie, co jest w człowieku, jeśli nie duch człowieka, który w nim jest: Podobnie i tego, co w Bogu jest, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego. Otóż my nie otrzymaliśmy ducha, którym świat się kieruje, lecz Ducha, który od Boga pochodzi. Otrzymaliśmy go zaś w tym celu, aby poznać dary, którymi Bóg nas obdarzył. Nie głosimy tego słowami wypływającymi z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch. Objaśniamy sprawy duchowe ludziom, którzy poddają się działaniu Ducha. Człowiek kierujący się tylko zasadami naturalnymi nie pojmuje spraw Ducha Bożego. Uważa je za głupotę i nie jest w stanie tych spraw zrozumieć, ponieważ należy je rozstrzygać w sposób duchowy. Człowiek zaś kierujący się Duchem rozstrzyga wszystko, natomiast jego nikt nie osądza. 'Któż zatem poznał myśl Pana tak, aby mógł Go pouczać?' My właśnie mamy myśl Chrystusa.

Mamy więc Ducha Bożego, ducha człowieczego, ducha świata... Osobowy i nie osobowe?

no i końcówka:


Jest to cytat z Izajasza 40:13 wedlug LXX, natomiast z hebrajskiego brzmi:


Tłumacze LXX zinterpretowali "Ducha" jako "myśl" (?)

Rzeczywiście, tłumacze LXX tak to zinterpretowali. Być może dlatego, żeby uniknąć sugestii, że Duch Pana jest Osobą. To się zdarza w przekładach. Przecież nawet skrybowie [soferim] przepisujący (a nie tłumaczący) oryginalny tekst hebrajski potrafili zmieniać słowo JHWH na Adonai w miejscach sugerujących, że JHWH to jedność złożona z co najmniej 2 Osób.

Ale mi się zdaje że gdyby Paweł uważał to za błąd to by się tym nie posłużył, nie sądzisz?