Magda1993 napisał(a): Sumienie mi nie pozwala już się nawet uczyć tego co wiem, że nie jest w zgodzie z Bogiem. Szukałam odpowiedzi u braci w zborze i jedni mówią żebym skończyła już to a inni, że nie. [...] Ale chcę mieć skończone studia i teraz studiuję bez ,,wnikania'' w to na zasadzie zdać i zapomnieć. [...] Na dzień dzisiejszy raz mam przekonanie żeby to skończyć już bo kosztowało tyle pieniędzy ,czasu i stresu a innym razem czuje że sama siebie oszukuję. A jasnej odpowiedzi mimo że się o to modlę nie otrzymałam jak do tej pory i nie umiem rozeznać.
Magdo, jak dla mnie nieco zagmatwane to jest:
- Sumienie nie pozwala Ci się tego uczyć, a jednak...
- ...chcesz skończyć te studia.
- Raz masz przekonanie, żeby je skończyć,...
- ...innym razem z kolei, że sama siebie oszukujesz.
- Jedni wierzący mówią, żebyś skończyła te studia,...
- ...a inni z kolei, żebyś ich nie skończyła (a te sprzeczne rady na dodatek w jednym i tym samym zborze).
W obliczu tej mnogości wzajemnie sprzecznych sygnałów moim zdaniem nie wystarczy kierować się zdroworozsądkową radą "z boku" - czyli od ludzi. Uważam, że bez alternatywy jest szukanie rady "z góry" - od Boga. Owszem, Pan może przez braci i siostry, czy też w inny sposób przemówić, dać Ci pokój, poprowadzić. Ale wtedy się o tym wie, że to Pan daje sygnały przez ludzi, okoliczności itp. Szukaj Bożej rady i jego pokoju. Twój Pan jest samym tego źródłem:
"Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju" (Iz. 9:5)
Magda1993 napisał(a): Jak tak się zastanawiam nad tym to nie wiem czy jest jakiś naprawdę neutralny kierunek studiów teraz zwłaszcza że jestem raczej humanistką.
Nie chcę umniejszać funkcji zdrowego rozsądku i planowania u ludzi wierzących. Bóg dał nam rozum, żebyśmy go używali. Jednak jestem przekonany, że dla dzieci Bożych ostatecznym, głównym wyznacznikiem w decyzjach życiowych nie powinien być rozsądek. Gdyby Mojżesz kierował się przede wszystkim rozsądkiem, pozostał by w "strefie komfortu" na dworze faraona, zapewniając sobie (i swojej przyszłej rodzinie) przyszłość. Ale nie pozostał na dworze faraona, choć z perspektywy tego życia (na ziemi) było to bardzo nierozsądne. A to dlatego, bo zrozumiał, że jego miejsce jako członka ludu Bożego nie jest w pałacu, nie jest nawet na tej ziemi.
"Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona, i wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu, uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu; skierował bowiem oczy na zapłatę" (Hebr. 11:24-26)
Dlatego uważam, że dzieci Boże nie powinny stawiać na pierwszym miejscu (bez względu na cenę) planowania przyszłości. Wszak skąd wiesz, czy za rok przez psychologiczne pranie mózgu nie popadniesz w grzech i zwiedzenie? Nie mówię, że tak musi się stać, jednak Bóg zna przyszłość i On wie, czy będziesz miała tego typu problemy z powodu tych studiów, czy nie. Dlatego w sferach zagrożenia szczególnie jesteśmy zdani na jego mówienie, prowadzenie i radę.
Magda1993 napisał(a): Zastanawia mnie jedna rzecz czy same uczestniczenie w tego typu wykładach bez akceptacji tego co mówi duża większość założeń psychologii jest złe skoro ja się z tym nie zgadzam i nie praktykuję tego.
Bóg może (prze)prowadzić wierzącego nawet na wysokiej funkcji w bezbożnym, pogańskim rządzie (Dan. 2:48), ale bez Bożego prowadzenia - z własnego napędu - takie otoczenie może stać się duchowym sidłem.
|
- ten profil wydawał mi się najodpowiedniejszy, żeby zdobyć wiedzę biblijną- a tylko o taką mi chodziło). Pomysł podrzucił mi starszy z innego zboru. Ja cała w skowronkach załatwiłam wszystko, co trzeba było- nawet list polecający od mojego pastora. I oczywiście- zostałam przyjęta! Ale w trakcie załatwiania wszystkiego Pan poruszał moje serce, zaczęłam sprawdzać, czego mnie tam będą uczyć... I coś mi nie grało... Im więcej sprawdzałam, tym bardziej nie byłam pewna, czy robię dobrze, idąc w ogóle do tej szkoły. Modliłam się, prosiłam Pana o radę- i wiedziałam, że mam tam nie iść. Dziś jestem Bogu wdzięczna, że mnie przed tą szkołą uchronił- nie poniosłam dużych strat finansowych- ale mój Tata był zawiedziony, że zrezygnowałam (co było gorsze niż strata fortuny)... Po czasie zgodził się ze mną, że dobrze zrobiłam nie idąc tam. Bóg jest dobry, jeśli naprawdę będziemy chcieli znać Jego wolę to On nam ją objawi- i nie bójmy się iść za tym, czego Pan od nas chce.