A już napisałem: Nie była wówczas nawrócona.
Nawróciła się parę lat później i zrozumiała, że musi się ochrzcić.
A czy to dziwne... Odnoszę wrażenie, że chyba jest to niestety ale dość powszechna praktyka w rodzinach, w których dzieci się wychowują od urodzenia ze Słowem Bożym "za pan brat". Ale to moje tylko wrażenie.
Dodam jeszcze takie małe świadectwo z życia. Odbyłem niegdyś rozmowę z 2 braćmi na temat chrztu. Zaczęło się od tego, iż oni stwierdzili, że dziecko powinno być chrzczone dopiero gdzieś tam w wieku 17 lat. Zdziwiłem się i zadałem pytanie dlaczego? Odpowiedź była mniej więcej taka: No wiesz... to duża odpowiedzialność zawrzeć przymierze z Bogiem! Zdziwiłem się powtórnie i zapytałem jak to? Przecież jeżeli ktoś się nawrócił mają na ten przykład lat 14 to w czym problem, aby poszedł się ochrzcić w wodzie. Po chwili zastanowienia i tak stwierdzili, że jak się chrzcić to jednak w wieku bardziej dojrzałym, bo to ważna decyzja w życiu człowieka.
Przyznam szczerze, że dla mnie jest to niewłaściwe podejście. To wygląda tak, że niby człowiek, który się chrzci to dopiero naradza się na nowo.
Zatem odpowiadając i nie wdając się w dalsze szczegóły i polemiki powtarzam: Moja małżonka nie była nawrócona jak ją zanurzono w wodzie... kiedyś.
