www.ulicaprosta.net

przyjaciel pisze:


Przyjacielu, czytam z uwagą i zainteresowaniem to co piszesz.Twój ostatni post do Hepty i Wita nasunął mi pewne pytania .
Proszę ,jeżeli możesz odpowiedz jak rozumiesz poniższe:

Łuk. 20:37-39
37. A że umarli wzbudzeni będą, to i Mojżesz zaznaczył przy krzaku gorejącym, gdy nazywa Pana Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba.
38. Nie jest On przeto Bogiem umarłych, ale żywych. Dla niego bowiem wszyscy żyją.
39. A odpowiadając na to, niektórzy z uczonych w Piśmie rzekli: Nauczycielu! dobrze powiedziałeś.
(BW)

O kim mówi Jezus w tym miejscu jako o Bogu Abrahama ,Izaaka i Jakuba : o sobie czy o Ojcu ?


Dz.Ap. 7:30-33
30. A kiedy minęło czterdzieści lat, ukazał mu się na pustyni góry Synaj anioł w płomieniu gorejącego krzaka.
31. A Mojżesz ujrzawszy to, dziwił się temu zjawisku; gdy zaś podchodził, aby się dokładnie przypatrzyć, rozległ się głos Pański:
32. Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama i Izaaka, i Jakuba. A zatrwożony Mojżesz nie śmiał się przypatrywać.
33. Pan zaś rzekł do niego: Zzuj obuwie z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz, to ziemia święta.
(BW)

KOgo widział Abraham przy Krzaku : Ojca czy Syna ?

Ps. 110:4
4. Przysiągł Pan i nie pożałuje: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka.
(BW)

Kto jest Panem w tym wersecie :Ojciec czy Syn ?

pozdrawiam PP.

Wbrew temu co twierdzą trynitarianie, Jezus nie jest JHWH ze Starego Testamentu. Syn jest jedynie posłańcem (reprezentantem) Jahweh. Gdy czytamy w ST, że Jahweh ukazywał się człowiekowi, oczywiste jest, iż chodzi tu o Syna Bożego. Jednakże nie oznacza to, że Jezus to Jahweh. W Piśmie Świętym mamy przykłady, że Bóg ukazywał się w ludzkiej postaci, ale jego imię nie jest znane. Czytamy o tym w 1 Mojżeszowej 32:24-30:
"Jakub zaś pozostał sam. I mocował się z nim pewien mąż aż do wzejścia zorzy. A gdy widział, że go nie przemoże, uderzył go w staw biodrowy i zwichnął staw biodrowy Jakuba, gdy się z nim mocował. I rzekł: Puść mnie, bo już wzeszła zorza. Ale on odpowiedział: Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz. Wtedy rzekł do niego: Jakie jest imię twoje? I odpowiedział: Jakub. Wtedy rzekł: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś. A Jakub zapytał, mówiąc: Powiedz mi, proszę, jakie jest imię twoje? Na to odpowiedział: Dlaczego pytasz o imię moje? I tam mu błogosławił. I nazwał Jakub to miejsce Peniel, mówiąc: Oglądałem Boga twarzą w twarz, a jednak ocalało życie moje."
Tajemniczy osobnik, który walczył z Jakubem, przedstawił mu się jako Bóg. Gdyby Jakub uznał w tej osobie JHWH, to bezzasadne byłoby pytanie o jego imię. Patriarcha wiedział więc, że Bóg, który mu się objawił, nie jest samym Jahweh! Podobną relację mamy w Sędziów 13:8-22:
"Wtedy modlił się Manoach do Pana tymi słowy: O Panie mój! Niechaj ten mąż Boży, którego posłałeś, przyjdzie jeszcze raz do nas i niech nas pouczy, co mamy czynić z tym chłopcem, który ma się urodzić. I wysłuchał Bóg głosu Manoacha, i anioł Boży przyszedł jeszcze raz do kobiety, a ona przebywała na polu, ale jej męża nie było przy niej. Kobieta pobiegła więc szybko i doniosła o tym swemu mężowi, mówiąc do niego: Oto ukazał mi się mąż, który przyszedł do mnie owego dnia. Manoach wstał więc, poszedł za swoją żoną, doszedł do tego męża i rzekł do niego: Czy ty jesteś tym mężem, który rozmawiał z moją żoną? A on na to: Tak, jestem. I rzekł Manoach: Gdy się więc spełni twoje słowo, to jaki ma być sposób życia tego chłopca i co ma robić? Anioł Pański odpowiedział Manoachowi: Niech się kobieta wystrzega wszystkiego tego, o czym jej powiedziałem. Niczego, co pochodzi z winorośli niechaj nie je, wina i mocnego napoju niech nie pije, niczego nieczystego niech nie je, niech przestrzega wszystkiego, co jej nakazałem. Wtedy rzekł Manoach do anioła Pańskiego: Chcielibyśmy cię zatrzymać i przyrządzić ci koźlątko. Anioł Pański odpowiedział Manoachowi: Choćbyś mnie zatrzymywał, nie będę jadł z twojej potrawy, lecz jeżeli chcesz ją przyrządzić, to złóż ją Panu jako całopalenie, Manoach nie wiedział bowiem, że to jest anioł Pański. Potem rzekł Manoach do anioła Pańskiego: Jakie jest twoje imię, abyśmy mogli cię uczcić, gdy spełnią się twoje słowa. Anioł Pański rzekł do niego: Czemu się pytasz o moje imię? Ono jest dziwne. Wtedy Manoach wziął koźlątko i ofiarę z pokarmów i złożył je na skale Panu, temu, który czyni dziwne rzeczy, a Manoach i jego żona widzieli, że gdy płomień buchnął znad ołtarza ku niebu, także anioł Pański wzniósł się w płomieniu ołtarzowym w górę. Toteż Manoach i jego żona widząc to, upadli na swoje twarze na ziemię. I nie ukazywał się już anioł Pański Manoachowi i jego żonie. Wtedy też poznał Manoach, że to był anioł Pański. I rzekł Manoach do swojej żony: Na pewno pomrzemy, gdyż oglądaliśmy Boga."
I tu jest podobna sytuacja, jak z Jakubem. Anioł (posłaniec) Jahweh okazuje sie być samym Bogiem, jednakże nie objawił swego imienia Manoachowi.
Imię JHWH tłumaczy się jako Ten, który jest, który był, i który będzie. W Nowym Testamencie, a dokładniej w Objawieniu 1:4,8; 4:8, to wyrażenie zastosowano tylko do osoby Boga Ojca. W tej księdze, Syna Bożego przedstawiono jako Baranka, który odbiera od Ojca zasiadającego na tronie: moc, bogactwo, mądrość, siłę, cześć, siłę i błogosławieństwo (Objawienie 5:12,13).

Przyjacielu, czekajac na Twoje odpowiedzi chciałbym zadać Tobie i wszystkim zainteresowanym pytania jakie mnie intrygują.

Czy sa jakieś wypwiedzi Jezusa, Mesjasza, które sugerowałyby że wprowadzał On do żydowskiej unitarialnej religii nową trynitarialna teologię?

Jesli Jezus był wcieleniem trynitarianego Boga, to dlaczego składa unitariańskie wyznanie (Jan 17:3). W tym poznaniu przecież jest żywot wieczny, którym jest poznanie Ojca (Bo to Jego wskazuje Jezus mówiąc "ciebie"), jedynego prawdziwego Boga, oraz tego którego On posłał, tzn Mesjasza.

Chciałbym się dowiedzieć jak sobie radzicie z tymi problemami?

"I odpowiedział JHWH: Sprawię, że całe dostojeństwo moje przejdzie przed tobą, i ogłoszę imię "JHWH" przed tobą (...). Nadto powiedział: Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie człowiek oglądać i pozostać przy życiu. (...) oblicza mojego oglądać nie można" [II Mojż. 33:19-23]

"A sam Ojciec, który mnie posłał, wydał o mnie świadectwo. Ani głosu jego [Ojca] nigdy nie słyszeliście, ani postaci jego nie widzieliście" [Jan 5:37]

"I rozmawiał JHWH z Mojżeszem twarzą w twarz, tak jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem" [II Mojż. 33:11]

"Potem ukazał mu się JHWH w dąbrowie Mamre, gdy siedział u wejścia do namiotu w skwarne południe. (...) Na to rzekł JHWH do Abrahama: Dlaczego to roześmiała się Sara, mówiąc: Czyżbym naprawdę mogła jeszcze rodzić, gdy się zestarzałam? Czy jest cokolwiek niemożliwego dla JHWH? W oznaczonym czasie za rok wrócę do ciebie, a Sara będzie miała syna (...) Potem odwrócili się mężowie i poszli stamtąd do Sodomy. Abraham zaś stał nadal przed JHWH (...). I odszedł JHWH, gdy skończył rozmowę z Abrahamem. Abraham zaś wrócił do miejsca swego" [I Mojż. 18:1,13-14,22,33]

http://www.studylight.org/isb/bible.cgi ... orm+Search


Oczywiście, że nie było znane. Wtedy. Dlatego mówimy o progresji objawienia.


Patriarcha nie miał poznania w tej sprawie, ponieważ Mesjasz Jeszua, czyli JHWH, który zbawia, jeszcze się nie objawił. Zobacz Mar. 1:1-3 i porównaj z Iz. 40:3 i Mal. 3:1.


" Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen. Jam jest alfa i omega (początek i koniec), mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący. (...) Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący" [Obj. 1:7-8,17]


"A gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci, i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy; i mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków. A cztery postacie mówiły: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon" [Obj. 5:11-14]

"Będziesz przejęty czcią dla JHWH, twojego Boga, i jemu będziesz służył" [V Mojż. 6:13]

"Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz" [Mat. 4:10]

Hepta
Ewangelia Chrystusowa, a więc nauka Nowego Testamentu, nie objawia Trójjedynego Boga. NT objawia tajemnice Bożą, którą jest Syn Boży Jezus Chrystus:
"A temu, który ma moc utwierdzić was według ewangelii mojej i zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej, ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom, żeby je przywieść do posłuszeństwa wiary" (Rzymian 16:25,26).
"Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe i abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzył" (Efezjan 3:8,9).
"Tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały" (Kolosan 1:26,27).
W całym Piśmie Świętym nie ma nigdzie mowy o obajwieniu osobowości Ducha Bożego. Duch Święty jest zarówno Duchem Bożym, jak i Duchem Chrystusowym (Rzymian 8:9). Jest to jakościowo ten sam Duch, ale numerycznie różny, bowiem został on dany ludziom od Ojca przez Syna. Gdy Duch Święty coś czyni lub wypowiada, to w rzeczywistości są to słowa i czyny Ojca oraz Syna, gdyż Bóg Ojciec Jahweh jest Duchem, i Syn Boży Jezus Chrystus jest Duchem (Jana 4:24; 2 Koryntian 3:17,18 ). Jezus zapowiedział, że będzie ze swoimi naśladowcami do skończenia świata (Mateusza 28:20). Oczywiście nie będzie On osobiście przebywał na ziemi, bowiem po zmartwychwstaniu wstąpił do nieba. Będzie przebywał wśród swoich wyznawców poprzez swego Ducha. Gdyby Duch Święty był osobą, to oznaczałoby to, że oprócz Chrystusa, istnieje jeszcze jeden pośrednik między Bogiem i ludźmi, a jest to zupełnie sprzeczne z treścią Słowa Bożego. Taka samo jest z podkreśleniem faktu, że gdzie dwóch lub trzech jest zgromadzonych w imieniu Jezusa, tam Chrystus jest pośród nich (Mateusza 18:20). Syn Boży jest więc obecny za pośrednictwem swego Ducha (energii psychicznej), gdyż sercem i myślami jest stale ze swoim ludem (por. 1 Koryntian 5:3; Kolosan 2:5).
Pozdrawiam.

Wit, doskonale rozumiem, ze moje dwa pytania to nie Twój problem

Są tu jednak tacy, którzy musza stanąć z nim oko w oko. Bardzo mnie intresuje to co np pisze Przyjaciel. Jego zrozumienie, że Jezus=JHWH, że JHWH ma swego Ojca jest dla mnie obsolutnie nowością ale to czego nie moge powiedzieć to twierdzenie że jest to całkiem bez sensu. Z resztą każdy kto identyfikuje Jezusa z JHWH (czy to Przyjaciel dla którego JHWH jest niepodzielny i jest nim Jezus, czy Smok z Lisem, dla których Jezus jest częścią JHWH a przez to tym jedynym JHWH) musi oprócz "dowodów na" stanąć wobec "dowodów przeciw".

Dla jednych i drugich zadałem owe dwa pytania. Wcześniej zadałem też pytanie odnośnie ewidentnie mesjanistycznego PS 110. Jak na razie nikt nie podjął tego tematu, oprócz Ciebie, ale to przeciez nie Twój problem

Drogi Hepta. Pan Jezus niczego nie zmienił w pojęciu Żydów na sprawę Boga JHWH. Jezus był doskonale zorientowany że jest Jego Synem, niezależnym bytem od Ojca. Podkreślał na każdym kroku wyższość Ojca. W myśli Jezusowej nie znajdziemy nigdzie dowodu na tzw. trójjedynego Boga, chyba że w wierzeniach wielu ludzi. Biblia dość dokładnie precyzuje i rozróżnia Ojca i Syna. Dla mnie z tym nie ma żadnego problemu.[/img]

Wedlug tradycji, Ireneusz z Lyonu (ok. 140-202) był uczniem Polikarpa - biskupa Smyrny (ok. ?-166r), ten zaś ostatni - uczniem Jana ewangelisty.
Ireneusz w swoich pracach: "Wykład nauki apostolskiej", "Przeciw herezjom" uczył o Bogu jedynym objawionym w Ojcu i Synu i Duchu Świętym:

„Słowo, to jest Syn, było zawsze z Ojcem, co wiele razy już udowodniliśmy. Także Mądrość, którą jest Duch, była przy Nim przed wszelkim stworzeniem”
(...)
"I nie potrzebował ich (aniołów) Bóg do utworzenia tego, co postanowił, aby się stało. Jest w Nim bowiem nieustannie Słowo i Mądrość, Syn i Duch, przez których i w których wszystko w sposób wolny i z własnego zamysłu stworzył. To do nich mówił: Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze". („Przeciw herezjom” 4:20).
„Panem jest Ojciec i Panem jest Syn, Bogiem jest Ojciec, Bogiem jest Syn, bo zrodzony z Boga jest Bogiem [por. J 1:18]. I tak według substancji, swej mocy i istoty ukazuje się jeden Bóg, zaś wedle porządku naszego zbawienia to Syn i Ojciec” („Wykład Nauki Apostolskiej” 47).


lis: szczególnie ten ostatni akapit jest interesujący. Już grubo przed Niceą, pierwsi chrześcijanie rozróżniali pewien porządek Osób w Bogu Jedynym. Pisał o owym porządku w trójcy również Tertulian (ok. 160-220):

"W jednego wprawdzie Boga wierzymy (...) niech będzie jednak strzeżona tajemnica ekonomii, która rozdziela jedność w Trójcy, trzech stawiając: Ojca, Syna i Ducha Św. Trzech ale nie stanem, lecz stopniem, nie substancją, lecz formą, nie mocą, lecz postacią. Są Oni jedną substancją, jedną potęgą, ponieważ jeden jest Bóg, owe zaś stopnie, formy i postaci rozróżniamy pod imionami Ojca, Syna i Ducha Św." ("Przeciw Prakseaszowi" 2:1-4)

Więcej wypowiedzi tzw. ojców kościoła tutaj:
http://www.trinitarians.info/search.php?orgword=polikarp&showdane=true&word=polikarp&showfile=./art/bednarski/trojcawpismach.htm

hehe, już widzę te roześmiane buzie, lis nie cytuje z Pisma
Jest jeszcze gorzej - cytuję też z własnej głowy.

Dlaczego dla chrześcijan istnieje jeden Bóg Ojciec? Bo w Jego łonie istnieje Bóg jednorodzony - Syn Boży.

Na pytania, w rodzaju:
od kiedy Bóg jest Ojcem; czy Bóg Ojciec, nie zawsze był Ojcem? - myślę, że rozsądnie jest odpowiedzieć wierząc w odwieczne ojcostwo Boga Ojca.

Gdyby biblijne "dzisiaj Ciebie zrodziłem" wskazywało na moment w czasie rzeczywistym - jak to współcześnie określamy - to Bóg nie byłby Ojcem odwiecznym. Możemy śmiało wierzyć, że Stwórca jest stwórcą absolutnie wszystkiego, w tym czasu i przestrzeni. I przed owym czasem, początkiem jego liczenia naszą ludzką miarką, w niemierzalnej wieczności ukryte jest "dzisiaj Ciebie zrodziłem".
Bynajmniej, nie jest to wymysł jakiegoś liska chytruska, ale tego typu wypowiedzi znajdziemy także u chrześcijan pierwszych wieków, powiedzmy do soboru w Nicei, który, dla niezorientowanych unitarian, to dopiero początek nauki o Jednym Bogu w trzech Osobach.

Ojciec jest większy od Syna.
Jan. 14:28
28. Słyszeliście, że powiedziałem wam: Odchodzę i przychodzę do was. Gdybyście mnie miłowali, tobyście się radowali, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest niż Ja.
(BW)

Syn otrzymał władzę od Ojca ale jest sam Ojcu poddany
1 Kor. 15:28
28. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.
(BW)

Jednak Ojciec zrodził Syna:
Dz.Ap. 13:33
33. Wypełnił teraz Bóg dzieciom ich przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim: Synem moim jesteś, Dzisiaj cię zrodziłem.
(BW)

Skoro zrodził ,to do tej samej natury którą ma sam .Więc Jezus jest Bogiem. Nie jest jednak Ojcem bo ten go zrodził.Więc Ojciec nie jest Synem a Syn nie jest Ojcem.A jednak obaj są rodziną.Więc są jednością i jednym ciałem jako rodzina a nie istota
Jan. 10:30
30. Ja i Ojciec jedno jesteśmy.
(BW)

Dlatego bycie w tej rodzinie czeka również Kościół
Jan. 17:21
21. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.
(BW)

Duch Święty może być z Ojca

Jan. 14:16-17
16. Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki
17. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.
(BW)

Ale może być i z Syna
Jan. 16:13-14
13. Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.
14. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi.
(BW)

Więc Ducha Świętego ma tak samo Ojciec jak i Syn.

Fragmenty z "Wykładu Nauki Apostolskiej" Ireneusza z Lyonu.
"A oto jest porządek naszej wiary i podstawa (naszej) budowy i oparcie dla obyczaju. Bóg Ojciec niestworzony,
niepojęty, niewidzialny, jeden Bóg, stwórca wszystkiego; to pierwszy artykuł naszej wiary. Drugi artykuł
zaś to; Słowo Boże, Syn Boży, Jezus Chrystus, nasz Pan, który objawił się prorokom według właściwości ich
prorokowania i według stanu zrządzenia Ojca, przez którego wszystko się stało, który w ostatnim czasie aby
sprowadzić wszystko w jedno stał się człowiekiem wśród ludzi, widzialnym i dotykalnym, dla zniszczenia
śmierci i ukazania życia i zaprowadzenia wspólnoty człowieka z Bogiem".
"Ojciec nazwany jest przez Ducha najwyższym, wszechmocnym Panem mocy, abyśmy poznali Boga, że tylko
on sam jest tym, który jest stwórcą nieba, ziemi i całego świata, stworzycielem aniołów i ludzi, panem
wszystkich, przez którego wszystko się stało, który karmi wszystkich, miłosierny, łaskawy, dobry,
sprawiedliwy, Bóg wszystkich tak Żydów jak i pogan, czy wierzących, dla wierzących jednak jako Ojciec- na
końcu czasów otworzył testament synostwa".
"Tak więc Bóg jest czczony nieustannie przez Słowo swoje, które jest jego Synem i przez Ducha Świętego,
który jest mądrością Ojca wszechświata. Ich bowiem moce to jest Słowa i Mądrości, które nazywąją się cherubinami i serafinami wychwalają Boga nieustannymi głosami i każdy jakikolwiek byt w niebie oddaje
chwałę Bogu, Ojcu wszechświata".
"Więc i Abraham był prorokiem, widział to, co miało nastąpić, to jest Syna Bożego w człowieczym kształcie, że będzie rozmawiał z ludźmi, że będzie z nimi jadł posiłek, że w końcu sprowadzi sąd od Ojca, który panuje nad wszystkim".
"A więc Panem jest Ojciec i Panem jest Syn, Bogiem jest Ojciec, Bogiem jest Syn, bo zrodzony z Boga jest Bogiem. I tak według substancji, swej mocy i istoty ukazuje się jeden Bóg, zaś wedle porządku naszego zbawienia to Syn i to Ojciec. Ojciec wszechrzeczy jest niewidzialny i niedostępny, trzeba aby przez Syna mieli dostęp do Ojca ci, którzy zamierzają się zbliżyć do Ojca".
"Siebie samego nazywa Syn sługą Ojca, z powodu podległości wobec Ojca, każdy bowiem syn jest
sługą swego ojca, także wśród ludzi".

Wyrazy uznania dla WSZYSTKICH uczestników tej dyskusji .
Czyta sie was z zapartym tchem .




-----

Jednym z wersetów na który często powołują się zwolennicy osobowości Ducha Świętego jest Rzymian 8:26,27:
"Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach. A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świętymi".
Gdyby przyjąć, że Duch Boży jest osobą, skoro wstawia się za chrześcijanami, należałoby także potraktować Ducha jako Orędownika. Jednakże taki pogląd jest zupełnie sprzeczny z nauką Pisma Świętego, które stwierdza, że za wierzącymi wstawia się Syn Boży Jezus Chrystus- jedyny pośrednik między Bogiem i ludźmi (Hebrajczyków 7:25; 12:24; Rzymian 8:34; 1 Jana 2:1; 1 Tymoteusza 2:5). Uznanie osobowości Ducha Bożego, w tym przypadku, uderza w podstawy dogmatu o Trójcy, zaprzeczając jedności Boga, skoro Duch Święty musi o cokolwiek prosić ("niewysłowione westchnienia") Boga!
Powyższy tekst należy rozumieć w ten sposób, że Duch wstawia się za świętymi, ale nie w sposób słowny, tylko poprzez przebywanie w ich sercach. Tak samo jest z Chrystusem, który wstawia się swoją obecnością po prawicy Ojca, a więc tym Duchem jest Duch Chrystusa, a nie jakaś odrębna od niego osoba. Nie można zapominać, że tylko Syn Boży się wstawia! Natomiast zadanie Ducha, który mieszka w wierzących, polega na tym, że ich serca poddane działaniu tegoż Ducha są niejako instrumentem emitującym niewysłowione westchnienia do Tronu Bożego, a Bóg badając serca, rozpoznaje w nich działanie swego Ducha i odczytuje treść zanoszonej modlitwy.
Jak już wspomniałem we wcześniejszym z postów, słowa wypowiadane przez Ducha Bożego, są w rzeczywistości słowami samego Boga Ojca i Syna Bożego. Można to porównać do działania radia. Podczas słuchania radia, głos i dźwięk wydobywa się z radioodbiornika. Wcale to nie znaczy, że przemawia do nas radioobiornik! W rzeczywistości, w studiu przemawia do słuchaczy konkretna osoba, ale jest ona słyszalna za pośrednictwem radioodbiorników. I bardzo podobnie jest z przemawiającym Duchem Świętym. Gdy czytamy w Biblii, np. w Dziejach 13:2, iż Duch Święty rzekł, aby Paweł poszedł zwiastować Dobrą Nowinę poganom, to tak naprawdę, apostoł został powołany do tego dzieła przez Jezusa Chrystusa, który mu się wizualnie obajwił, jak o tym wspominają Dzieje 9:6. Więc słowa Ducha Bożego są w rzeczywsitości słowami Syna Bożego!
Pozdrawiam.

W żadnej mierze powyższe zdania nie godzą w model trynitarny Boga Jedynego w trzech Osobach.
Nie zapominaj, że Syn Boga uniżył samego siebie dobrowolnie, przyjął postać sługi i naturę człowieczą.

Więc i nie do Ciebie były te pytania
Pozdrawiam