To, jak należy rozumieć powtarzane Abrahamowi obietnice, objawia Bóg prorokom – to oni są pouczeni, co też Bóg miał na myśli, gdy coś dawniej mówił lub czynił. Jeśli objawił apostołowi Pawłowi, że obietnica dla nasienia Abrahama obejmuje zarówno Kanaan, jak i cały świat (Rzym. 4:13), to nie jest to kwestia naszego „widzi mi się”, ale tego, czy jesteśmy posłuszni Słowu – Chrystusowi. Kto nie wierzy prorokom, ten nie wierzy Jezusowi. Ktokolwiek ośmiela się interpretować słowa Boga inaczej, niż wyłożyli je prorocy Chrystusa, ten jest zwodzicielem, fałszywym prorokiem. Pisał o tym apostoł Piotr:
2 Piotr. 1:20-21 – 2:1 20. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. 21. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym. 1. Lecz byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę.
Obietnica dla nasienia Abrahama mówi o dziedzictwie świata (a więc zawiera w sobie ziemię Kanaan, wszystko się zgadza) – tak naucza apostoł Paweł. Zwiedzenie objawia się między innymi w tym, że ktoś wie lepiej od apostołów, jak należy rozumieć proroctwa ST.
W Gal. 3:14,16 naucza apostoł, że w Chrystusie Jezusie poganie biorą obietnicę Abrahamową:
Gal. 3:14,16 14. Aby na pogan błogosławieństwo Abrahamowe przyszło w Chrystusie Jezusie, i abyśmy obietnicę Ducha [tzn. obietnicę podaną Abrahamowi przez Ducha] wzięli przez wiarę. ... 16. Lecz Abrahamowi uczynione są obietnice i nasieniu jego; nie mówi: I nasieniom jego, jako o wielu, ale jako o jednem: I nasieniu twemu, które jest Chrystus. (BG)
Werset 16 mówi o Jezusie jako o tym, który jest dziedzicem obietnic oznajmionych Abrahamowi, kontekst zaś mówi o wierzących (również poganach), którzy w Chrystusie te obietnice dziedziczą wraz z Nim. Jeśli On jest dziedzicem obietnicy Abrahama, to znaczy, że chrześcijanie są Jego współdziedzicami. Razem z Nim odziedziczą ziemię [i zarazem Kanaan]. I to właśnie wprost stwierdza Paweł w innym miejscu: „A jeźliż [jesteśmy] dziećmi, tedy i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi” (Rzym 8:17).
Chrześcijanie dziedziczą wraz z Abrahamem te same obietnice, więc po zbawieniu będą tam, gdzie Abraham. (Warto też zobaczyć, co odziedziczą ci, którzy odrzucają Jezusa Chrystusa):
Łuk. 13:25-30 25. Gdy wstanie gospodarz i zamknie drzwi, a poczniecie stać przede drzwiami, i kołatać we drzwi, mówiąc: Panie, Panie! otwórz nam, tedy on odpowiadając rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście. 26. Tedy poczniecie mówić: Jadaliśmy przed tobą i pijali, i uczyłeś na ulicach naszych. 27. A on rzecze: Powiadam wam, nie znam was, skąd jesteście; odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość. 28. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka, i Jakóba, i wszystkie proroki w królestwie Bożem, a samych siebie precz wyrzuconych. 29. I przyjdą drudzy od wschodu i od zachodu, i od północy, i od południa, a usiądą za stołem w królestwie Bożem [mowa o nawróconych poganach – usiądą oni przy stole w Królestwie Bożym; por. por. Mat. 22:7-10 plus kontekst]. 30. A oto są ostatni [poganie byli ostatni], którzy będą pierwszymi [wyprzedzą niewiernych „synów Królestwa” w zbawieniu], a są pierwsi, którzy będą ostatnimi. (BG)
Porównaj:
Mat. 8:10-12 10. A gdy to usłyszał Jezus, zadziwił się, i rzekł tym, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam: Anim w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazł. 11. A powiadam wam: Iż wiele ich od wschodu i od zachodu słońca przyjdzie [poganie], a usiądą za stołem z Abrahamem i z Izaakiem i z Jakóbem w królestwie niebieskiem. 12. Ale synowie królestwa [którzy odrzucili Jezusa] będą wyrzuceni w ciemności zewnętrzne, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. (BG)
Spełnienie tej Abrahamowej obietnicy, to znaczy dziedzictwo świata dla Chrystusa i chrześcijan, jest jednoznacznie potwierdzone w Księdze Objawienia:
Do kościoła w Tiatyrze (chrześcijanie):
Obj. 2:26-27 26. A kto zwycięży i zachowa aż do końca uczynki moje, dam mu zwierzchność nad poganami. 27. I będzie ich rządził laską żelazną; jako statki garncarskie skruszeni będą, jakom i ja wziął od Ojca mego. (BG)
Dalej o chrześcijanach:
Obj. 5:9-10
9. I śpiewali nową pieśń, mówiąc: Godzieneś jest wziąć księgi i otworzyć pieczęci ich, żeś był zabity i odkupiłeś nas Bogu przez krew swoję ze wszelkiego pokolenia i języka, i ludu, i narodu: 10. I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi.
(BG)
„Królować będziemy na ziemi” – kto? Chrześcijanie ‘ze wszelkiego pokolenia i języka, i ludu, i narodu’. Królować będą z Chrystusem:
Obj. 20:4 4. I widziałem stolice, a usiedli na nich i dany im jest sąd i dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego [a więc chrześcijanie] i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestyi ani obrazowi jej, i nie przyjęli piętna jej na czoło swoje i na rękę swoję; i ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat. (BG)
Mat. 5:5 5. Błogosławieni cisi; albowiem oni odziedziczą ziemię. (BG)
Łuk. 19:11-13,15-19 11. A gdy oni tego słuchali, powiedział im dodatkowo podobieństwo, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni mniemali, że wkrótce ma się objawić Królestwo Boże. 12. Rzekł więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu [Jezus] udał się do dalekiego kraju, aby objąć królowanie i wrócić [wrócić w chwale – paruzja]. 13. Przywołał więc dziesięciu sług swoich i dał im dziesięć min [dobra duchowe, słowa Boże], i rzekł do nich: Obracajcie nimi, aż powrócę. ... 15. A gdy on, objąwszy królowanie powrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, ile kto zarobił. 16. Zjawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, mina twoja przyniosła dziesięć min zysku. 17. I rzekł do niego: To dobrze, sługo dobry, przeto iż w małym byłeś wierny, obejmij władzę nad dziesięciu miastami. 18. I przyszedł drugi, mówiąc: Panie, mina twoja przyniosła pięć min. 19. Rzekł i do niego: Także i ty bądź nad pięciu miastami. (BW)
–––
Nie istnieje jakiekolwiek inne dziedzictwo dla Żydów, niż to przyobiecane Abrahamowi. Apostoł Paweł objawia, że jest nim dziedzictwo świata i że wezmą je ludzie z Żydów i z pogan – pod warunkiem przyobleczenia się w Jezusa Chrystusa, nasienie obietnicy. Pismo woła głośno i dobitnie, że chrześcijanie (a wśród nich nawróceni Żydzi oraz patriarchowie i prorocy) będą panować na ziemi (i tak dosłownie odziedziczą na wieki Kanaan), będą władać miastami, będą mieć „zwierzchność nad poganami” (tzn. nie-chrześcijanami wzbudzonymi na Sąd), będą ich sądzić „laską żelazną” i sąd ten trwać będzie przez 1000 lat. Jak napisał apostoł Piotr:
2 Piotr. 3:10,13 10. A on dzień Pański przyjdzie jako złodziej w nocy, w który niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą. ... 13. Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka. (BG)
|