www.ulicaprosta.net

Chyba tylko zwyczajny brak poznania...myślę, że wystarczyłoby wytłumaczyć

Gdy ktos tak do mnie powie, mam zwyczaj odpowiadac "dziekuje". W dzisiejszych czasach powiedzenie "na zdrowie" jest potocznie forma grzecznosciowa, która ma wyrazac zyczenie zdrowia (czyli czegos w rodzaju: "zycze Ci, abys sie nie przeziebil"). Osobiscie nie mam z tym problemu, poniewaz jest to wspóczesnie wylacznie oznaka uprzejmosci, a ta jest owocem Ducha Swietego (patrz Gal. 5:22).

A ja przestałem odpowiadać "na zdrowie", kiedy uświadomiłem sobie, o co chodzi. Nawet, jeśłi jakieś przesądy, gusła czy inne obrzydlkiwe dla Boga rzeczy stały sie elementem kultury, to miom zdaniem nie ma powodu, żeby się z tym godzić. Niestety, osoba słysząca "na zdrowie!" raczej nie uważa tego za życzenia "żebyś sie nie przeziębił!" - dla niej jest to raczej jak "hasło - odzew". Uprzejmość jak najbardziej, ale w granicach Słowa Bożego, bo poza nimi możemy i powinniśmy łagodnie i z szacunkiem odmawiać uczestnictwa w pogańskich rytuałach. To może być nawet okazja do ewangelizacji.

A co z "dzien dobry"?

"Dzień dobry!" O ile wiem, nie ma to żadnych złych konotacji związanych ze zdrowiem jako efektem kichnięcia. Pozdrawiano się nawzajem od początku świata.

Odpowiadanie "dziękuję" na hasło "na zdrowie" prowadzi czasem do komiczno - żenujących sytuacji.
Kiedy kichający nie poprzestanie na jednym kichnięciu, ale następują coraz to kolejne, mówiący "na zdrowie" nie wie jak wybrnąć z coraz bardziej bezsensownego wypowiadania co chwilę tej formułki, a kichający widząc zapętlanie się sytuacji próbuje nie wprawić gościa w zażenowanie, więc stara się już nie kichać.
Widziałem nie raz takie sytuacje. Aż żal było patrzeć jak mówiący "na zdrowie" niewolnik tradycji został przez nią zapędzony w kozi róg, a kichającego mało nie rozdęło.

_________________
adam

Tu gdzie mieszkam jest tak, ze gdy ktos kicha jeszcze po raz drugi i dalej, nikt juz nie powtarza "na zdrowie". Wlasnie dlatego, bo wtedy brzmialo by to jak formulka.

Przynajmniej u nas jest to traktowane podobnie jak "dzien dobry".

Mówie "dzien dobry" z dwóch powodów:
- chce byc uprzejmy
- chce zyczyc komus "dobrego dnia"

Mówie "na zdrowie" (a dokladniej w niemieckim tylko "zdrowie"/"Gesundheit" - bez "na") równiez z dwóch powodów:
- chce byc uprzejmy
- chce zyczyc komus "zdrowia"

Nie mniej, nie wiecej. I az do przedwczoraj tylko tak widzialem to "powiedzenie". Nigdy przedtem przez mysl mi nie przeszlo, ze jest to jakas czarodziejska formulka/poganskie zaklecie.

A co zrobicie, gdy dojdziecie do tego, ze przywitanie "dzien dobry" powstalo, bo ktos mial dawno temu "zly dzien" i jakas wrózka wymyslila "zaklecie" "dzien dobry", zeby odpedzic "zle duchy powodujace zle dni"? Przestaniecie mówic "dzien dobry"?

Ja uważam że jeśli ktoś do takich słów ma dystans to raczej nie powinien się przejmować.
Gorzej, jeśli zaczynamy bawić się w np. medycynę niekonwencjonalną, gdy w szkołach dzieci na lekcjach wf mają elementy jogi itp. Nawet jeśli się w to nie wierzy.

Wklejam linka dla "smakoszy" literackich, muzycznych, politycznych, naukowych o "Historii polskiego Spirytyzmu" [dla mnie było ciekawych kilka nazwisk znanych, a poza tymi ze świata sztuki, to i franciszkanin Klimuszko został opisany]:


Karol Szymanowski również...
http://www.portal.spirytyzm.pl/index.ph ... yzmu/41/66

ps.: Odczucia uczestników seansów spirytystycznych [ np. "błogiego ciepła"] tak dziwnie mi się wydają znajome z tymi jakie towarzyszą wierzącym "padającym pod mocą".