www.ulicaprosta.net

Dziwne, a dlaczego jest ciekawe jak ja go rozumiem? czyzbys uwazal, Smoku, ze w czyms zaprzeczam temu wersetowi (freagmentowi)? Wydawalo by sie byc ciekawe jak rozumie ten werset ktos, kto na niego sie powoluje, ale ja... no coz... chyba bym przesadzila gdyby powiedzialam, ze rozumiem go w calej pelni i gotowa jestem porozstawiac wszystkie kropki nad i.

Trudno mi jest wyobrazic w jaki sposob "Duch przeszkodzil" czy "nie pozwolil" - czy mieli widzenia, czy uslyszeli, czy moze zbieg okolicznosci, albo jeszcze cos... Ja osobiscie nie uwazam sie za kogos bardzo duchowego i zawsze gdy mi sie zdaje, ze Duch cos tam, to duzo sie modle po dziesiec razy pytajac Pana, czy sie nie myle wlasnych mysli, czy pragnien z dzialaniem Ducha...

Ponadto uwazam ze nie wszystko co sie przydarzylo apostolom, nie wszystko co Pan do nich powiedzial, ani tez nie wszystkie dzialania Ducha wobec nich mozna zastosowac do calego chrzescijanstwa, wszak apostolowie mieli szczegolna misje i mysle szczegolne do tego namaszczenie. Dlatego mysle, ze nie ma jednoznacznych podstaw do twierdzenia ze skoro Duch wspolpracowal z apostolami tak bezposrednio, ze az cos tam im wrecz zabronil, nie pozwolil itp., to i z nami takze...

Nie twierdze przez to, ze Duch z nami nie pracuje wcale, bo pracuje, ale jak mowilam, daleko mi jest do apostolow, a moze tez daleko do tutejszych forumowiczy i gdyby mi sie zdalo, ze Duch mi cos zabrania, to bym modlila wrecz bez przerwy, dokuczajac Panu pytaniami "a czy na pewno".... juz taka ze mnie niedorajda, bardzo przepraszam....

o, szelko, dopiero teraz zobaczylam Twoja wypowiedz
Juz napisalam, ale zgadzam sie z tym co podalas tutaj.


A mozna byc jednoczesnie milosiernym radykalem?

Na przyklad nie scigac kogos z batem w reku, ale jednak mowic, ze to i tamto wedlug Slowa nie nalezy, jest grzechem itp.?

Axanno, ja się domyślam, jak rozumie ten fragment (Dz. Ap. 16:6) Szelka, bo to wynika z jej wypowiedzi. Po prostu istnieje coś takiego jak prowadzenie Ducha w sprawach bardziej szczegółowych niż biblijne ramy, w których mamy się poruszać i poza które nie powinniśmy wychodzić.

Jeśli jesteśmy dziećmi Bożymi, to Duch Święty może i chce nas prowadzić [Rzym. 8:14], a my powinniśmy pozwalać, by nas napełniał [Ef. 5:18 interlinia]. Nie ma żadnych przeciwwskazań, by Duch prowadził tych, którzy uwierzyli, inaczej niż apostołów - zwłaszcza, że ten sam Duch został danym im i nam. Wszyscy jesteśmy członkami Ciała Chrystusowego, a Pan nie zastrzegł, że będzie prowadziło osobiście tylko 12 osób.

Po prostu trzeba prosić o potwierdzenia, bo Pan się o to nie gniewa. Myślę, że Dz. Ap. 16:6-10 nie jest w Biblii tylko dlatego, żeby opisać dzieje apostołów, ale żeby nam pokazać działanie Boże w praktyce i czegoś nauczyć.

No ja nie mowie, ze sa przeciwwskazania na prowadzenie Duchem wierzacych, Smoku, tylko ze, jak ja to rozumiem, ze apostolowie mieli szczegolna misje, szczegolne namaszczenie i szczegolne prowadzenie - przynajmniej w porownaniu z moja misia, moim namaszczeniem i prowadzeniem.

Moze ktos i teraz ma tak samo jak apostolowie, choc osobiscie nie mialam szczescia poznac, ani chocby zaobserwowac, ale osobiscie w porownaniu z nimi bardzo blado wypadam.... zaczac mozna od chrztu Duchem, bo nie mialam nad soba zadnego ognia, no i poprzez wszystkie dni, miesiace i lata - dzialanosc, praca, owoce itp. - nie ma co sie porownywac niestety...

P.S. ja tym sie nie chlubie... staram sie po prostu pisac bez upiekszen...

Najlepiej się nie porównywać z ludźmi - to nie jest zdrowe. Każdy ma swoją miarę wiary [Rzym. 12:3], ale sami apostołowie piszą, że wiara adresatów jest równie wartościowa, co ich (apostołów) wiara [I Piotra 1:1]. Każdy może rozwijać swoją osobistą relację z Bogiem i uczyć się słuchania Jego głosu w osobisty sposób.

Ty to lubisz wstawiac szpilki. Czytam Biblie i tekst czytany przykladam do siebie - to nie jest zdrowe?
Co do reszty - owszem, kazdy moze...

Właśnie dokładnie kimś takim chciałabym być

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

To nie była szpilka. Nie miałem absolutnie zamiaru Ci dokuczyć. I zgadzam się z Szelką - można być "miłosiernym radykałem". Do tego trzeba jednak czasu i dojrzałości. Najczęściej jest tak, że z czasem jesteśmy nieco łagodniejsi i nie spieszymy się z osądami. Co nie powinno się wiązać z ubytkiem radykalizmu tam, gdzie to jest właściwe i konieczne.

kazdy by chcial

Ja tez sie zgadzam ze Spilka

Zeby to faktycznie bylo najczesciej - uwaga ogolna...

Wracając do fanatyzmu- przekroczenie biblijnych ram może do niego prowadzić. Chyba wszędzie tam, gdzie miejsce Ducha Świętego zajmuje człowiek, a inni są poddani jego kontroli- i nie robią nic, aby się jej przeciwstawić. Albo w imię źle pojętej lojalności, albo przekonani o słuszności takiego postępowania wskutek oszustwa.
Fanatyzm w moim odczuciu prowadzi do nienawiści- każdy, kto nie postępuje wg przyjętych zasad lub prezentuje trochę inne poglądy, jest wrogiem, grzesznikiem i zasługuje na potępienie. Na drugim końcu "kija" jest liberalizm- wszystko nam wolno, byle było miło.
Fanatyzm określa własne zasady zbawienia- oparte to jest niezmiennie na uczynkowości, wszystko jedno, czy chodzi o fanatyzm katolicki czy protestancki. Żeby zasłużyć na niebieską nagrodę trzeba wypełnić zakon- zakon, który może początkowo oparty był na nakazach biblijnych, później zaś rozrasta się o "kodeks wewnętrzny" danego kościoła/zboru".
Fanatyk nie potrafi kochać. Litera prawa jest dla niego ważniejsza od miłości, nie jest zdolny do okazania miłosierdzia. Jest też mocno przekonany o słuszności swych racji
i bardzo sztywny- trudno go przekonać do czegokolwiek, nie przyjmuje argumentów. Taki rodzaj ślepoty.
Fanatyzm jest zaraźliwy, mistyczny, daje odczucie, że jest się kimś lepszym, wyjątkowym, bardziej uduchowionym. Oparty jest na kłamstwie.