www.ulicaprosta.net

By być przed Bogiem małżeństwem wystarczy że meżczyzna i kobieta tego chcą i decyduja się na to. Tak potocznie mówiąc daja sobie słowo.
Żyjemy jednak nie w raju ale na świecie. W państwie które nakłada na obywatela pewne obowiązki wynikające z prawa.
Wymagana jest rejstracja małżeństwa bądz w USC bądz przez śulb konkordatowy ( w efekcie koncowym też o rejstracje w USC chodzi).
Jako chrześcijanie mamy żyć w zgodzie z prawem- to po pierwsze.
Po drugie dla ludzi takie życie na słowo nie jest małżeństwem więc choćby po to by nie gorszyć ich mamy zarejstrować to małżeństwo.
Kolejna sprawa to status prawny dzieci które się urodzą.
Kesju oni dla własnej wygody żyja w uporze i świadomie gorszą otoczenie.
Acha, jeszcze jedno; oni bedą kłamać.
Wystarczy że wypełniaja jakieś papiery i tam jest rubryka stan cywilny. Wiadomo że chodzi o małżeństwo uznawane przez państwo. Co wpiszą?
Wolny/a? Przeciez są małżeństwem ( tqk sami twierdzą).
Żonaty/a? Według prawa nie są małżeństwam.

To może jeszcze inaczej
Na jakiej podstawie twierdzicie, że oni są małżeństwem przed Bogiem?
Czy same złożenie sobie ślubowania przed Bogiem - Bóg traktuje jako małżeństwo?

Ano właśnie. Wystarczy że dwoje ludzi chce tego i to powiedziało sobie.
Jeżeli jeszcze do tego rozpoczeli współżcie to już nie ma odwołania.
Są małżeństwem na amen i po grób.

Ok. Powiem więc swoje zdanie.
Otóż jasną rzeczą jest, że sytuacja wszeteczeństwa zachodzi przy pożyciu dwojga ludzi bez związku małżeńskiego. Wynika stąd potrzeba definicji tegoż związku.
No i tu się okazuje, że nie jest to takie proste.
Słowo Boże mówi nam, że:

Mat. 19:5-6
„I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się z żoną swoją, i będą ci dwoje jednym ciałem.
A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza.”

Otóż moim skromnym zdaniem małżeństwo staje się faktem, gdy dwoje ludzi, co, do których Słowo Boże nie wyraża sprzeciwu, jeśli chodzi o wstąpienie w związek małżeński, otóż dwoje tych ludzi podejmuje decyzję o dozgonnym byciu ze sobą na warunkach określonych przez Słowo Boże i oznajmia to w sposób wymagany przez społeczność, w której żyją i przez władze świeckie, które postawione przez Boga jako zwierzchnie.

W świetle mojej powyższej definicji małżeństwo twych przyjaciół jest niepełne, tzn. brak deklaracji przed władzami jest niewypełnieniem ważnego warunku zaistnienia małżeństwa.
Taka sytuacja jest chora i osoby, które tak postępują podobne są do kogoś, kto przyjął Pana Jezusa, narodził się na nowo i NIE chce przyjąć chrztu wodnego.. Jest to coś nienormalnego i wcześniej czy później zakończy się fatalnie.
Powtórzę się, ale dla mnie taka sprawa powinna być napiętnowana i rozwiązana dyscyplinarnie przez starszych zboru.

Tak, ale tylko w wypadku gdy nie ma nikogo komu trzeba byłoby to małżeństwo zakomunikować.
Taki przypadek zdaża się raz na 1000 000. W pozostałych przypadkach małżeństwo nie jest ważne jeśli pozostaje ukryte prze społecznością w której żyje ta para..
To oznacza, że jeśli na ławce w parku ślubują sobie miłość, a potem zamiast do pastora i USC idą do łóżka to popełniają wszeteczeństwo..

[quote"]
Czy same złożenie sobie ślubowania przed Bogiem - Bóg traktuje jako małżeństwo?
[/quote]



Nie, to oznacza, że są małżeństwem. Popatrzecie co pisze o tym Biblia:

I Moj. 24,67 A Izaak wprowadził ją do namiotu Sary, matki swojej. I pojął Rebekę za żonę i pokochał ją. Tak pocieszył się Izaak po śmierci matki swojej.

I Mojż. 29,21 Wreszcie rzekł Jakub do Labana: Wyznaczony mi czas się skończył, daj mi córkę za żonę, chcę bowiem z nią obcować. 29,22 Wtedy zebrał Laban wszystkich mieszkańców tej miejscowości i wyprawił ucztę.
29,23 A gdy był wieczór, wziął córkę swoją Leę i przyprowadził ją do niego; a ten obcował z nią.

No i co? Gdzie tu USC, gdzie pastor? Jeżeli Bóg coś łączy, to czy człowiek może temu przeszkodzić, albo pomóc?

_________________
******************************
www.csg.com.pl
www.talent.org.pl
www.wizjadlaizraela.org
www.creationism.org.pl
******************************

Robson czy ty aby sobie nie przeczysz?
1

2
Grzechem tak ale nie wszeteczeństwa.
3
Trochę tu chyba namieszałeś w swoich wypowiedziach.

Tu nic nie ma o sposobie zawarcia ślubu. Ale jak poczytamy kontekst to widać, że było formalne zapytanie o zgodę rodziców i samej panny młodej. Poszła, bo ją puścili i zgodziła się pójść. Na miejscu na pewno jakoś to obchodzono również, choć Biblia o tym nie mówi. Zauważ, że na widok Izaaka Rebeka zasłoniła twarz.



Tu masz już wyraźnie pokazane, że chociaż Jakub kochał Rachelę i służył aby ją dostać za żonę wiele lat, to żoną jego nie była. Gdy czas nadszedł zebrano mieszkańców, wyprawiono wesele i dopiero wziął sobie żonę. Laban nie powiedział - ok to obcuj z nią dziś wieczorem i po sprawie.



Widzisz od czasów Izaaka i Jakuba jednak trochę się zmieniło. W ziemi Kanaan nie było pastorów i urzędów stanu cywilnego dla nikogo -małżeństwa zawierano po deklaracji woli pana młodego i jego rodziców przez zgodę rodziców i panny młodej + publiczną ceremonię wesela. To jest dzisiaj dla nas etnograficzna ciekawostka, a nie wzór do naśladowania. Szczerze mówiąc osób, które twierdzą że są małżeństwem bo sobie to obiecały i współżyją ze sobą bez oficjalnego ślubu to ja bym się obawiał. To jest nie tylko furtka do nierządu i zgorszenia, ale szeroko otwarte wrota.

_________________
Nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej

Dzięki Paulos za twój cały powyższy post (nie tylko za wycięty fragment).
To nie tylko furtka, to jest wszeteczeństwo! Ludzie mylą danie słowa (zaręczyny) ze ślubem. Ślub musi być złożony w obecności świadków, zgdonie z wymogami prawnymi i kulturowymi, a nie w lesie w obecności wiewiórek i innych świerszczyków. Ponadto w Izraelu, jeśli szukamy wzorców biblijno-kulturowych istniał zwyczaj aranżacji ślubów, gdzie młodzi ludzie byli sobie przeznaczeni wolą rodziców, ale to nie upowazniało ich do współżycia. Musieli czekać z tym do dnia śłubu, mimo iż w świadomości wielu byli sobie przeznaczeni. Poglądy prezentowane w powyższej dyskusji (jakoby danie sobie słowa było małżeństwem) są nieświadomym (a może świadomym) propagowaniem seksu przedmałżeńskiego, co niestety staje się coraz cząstszą praktyką wśród ewangelicznie wierzących młodych ludzi.

Miki tam był ślub nie był przy wiewiórkach ale przy starszych.
Chodzi o to że nie zarejstrowano go w USC.
Myśle że tu mamy problem zbyt daleko posunietej chcęci oddzielenia się od tego "świata" i życia według własnych praw.
Teoretycznie to spełniało warunki by ślub był ślubem: przy świadkach i z błogosławieństwem starszych.
Chodzi zaś o lekceważenie prawa państwa i próbe życia poza i ponad nim.
Ja spotykam się często, z moim zdaniem dobrym zwyczajem, że śluby osób z kościołów niekonkordatowych i nie zarejstrowanych nie są dzielone na dwa - koscielny i cywilny, ale odbywają się w USC i tam po uroczystości następuje błogosławieństwo dla młodych, krótka modlitwa. Nie ma wtedy problemów który ślub ma być pierwszy i który ważniejszy.

Zgadzam się Bea całkowicie. Mój komentarz był natury ogólnej i nie odnosił się do podmiotowego przypadku.
BTW sądzę, że często jako ludzie ze środowisk ewangelikalnych zbyt mocno, a czasami sztucznie oddzielamy to co duchowe od tego co przynależy do świeckiej rzeczywistości.

Odeszliśmy od Twojego konkretnego przypadku do rozważań ogólnych.



Proponuję jeszcze sprzedawać samochody i domy bez umowy - na słowo (albo lepiej je od razu rozdać - zgodnie z Biblią), zatrudniać i pracować na czarno bez ZUS-u i podatków, dzieci nie posyłać do szkół (bo to przecież Babilon, ewolucja, harypotery i inne łokropieństwa). Aha i jeszcze leczyć się nie należy, bo to po pierwsze niewiara, a po drugie farmakeia, czyli czary. Czy symbol węża nad kielichem nic Wam nie mówi? Nie wolno przecież pić z kielicha demonów! Nie wolno też być wojskowym, policjantem, politykiem, w zasadzie nikim ważnym. Dobry zawód dla chrześcijanina to robotnik niewykwalifikowany i pomoc domowa. Najlepiej bez zębów, bo te wyleciały już wiele lat temu gdy wiara zabroniła pójść w porę do dentysty. To jest taka próba wiary i pomaga być pokornym.



I to IMO ma największy sens.

_________________
Nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej