www.ulicaprosta.net

Akurat nie ja na to wpadłam, ale zgadzam się z tym.


To w zasadzie trudno nazwać zarzutami. Mam takie a nie inne przekonania.Przecież jeśli sama uważam, że malowanie się nie jest rzeczą dobrą, to nie powiem komuś "ale w twoim przypadku to może być dobre". Nie narzucam jednak innym moich poglądów. I nikt nie musi ich przyjmować. Rozmawiać i przedstawiać własne stanowisko chyba mogę?


Jeśli( o ile dobrze zrozumiałam) przyczyną, dla której ktoś nie czuje radości ze zbawienia i wpada w depresję jest t y l k o rezygnacja z upiększania się typu makijaż, to moim zdaniem- wyolbrzymia znaczenie owego upiększania. Można się źle czuć bez makijażu, rozumiem to, ale żeby tracić z tego powodu radość ze zbawienia...?



Jeśli cię oskarża własne sumienie. Jeśli kogoś nie oskarża i uważa, że dobrze czyni, to ja nie mogę być czyimś sumieniem. Niech każdy postępuje według własnego przekonania, bo "wszystko, co czynimy bez przekonania" może być grzechem...
Ergo- mam takie przekonania, jakie mam. Jeśli z powodu moich przekonań ktoś się poczuł osądzony( zdaję sobie sprawę, że mógł), to bardzo przepraszam. Przekonań jednak...nie zmienię. Chyba, że Bóg zmieni moje myślenie, co się wydarzyło już nieraz, więc jestem otwarta na Jego głos:) w każdej sprawie. Makijażu też
Na razie jednak myślę, że nasza skromność powinna nas wyróżniać z tego świata(nasza skromność ma być widoczna, znana ludziom), dotyczy też rzeczy zewnętrznych,a ja praktycznie nie widzę żadnej różnicy między kobietami ze świata a chrześcijankami.
Ale powtarzam- nie jestem zwolenniczką wprowadzania zakazów czy narzucania poglądów siłą.

Jeśli ktoś ma takie a nie inne przekonania, a jednocześnia w ramach tych przekonań zarzuca innym "próżność", to przydałoby się jakoś to określenie zdefiniować. "Próżność" jest określeniem pejoratywnym, tak jak np. "lenistwo". Dobrze byłoby ustalić, na jakiej podstawie biblijnej rozmawiamy i co nazywamy próżnością - tutaj popieram prośbę Ani_Iszy:



Jeśli nie możesz być niczyim sumieniem, to dlaczego zarzucasz komukolwiek próżność, twierdząc rónocześnie, że niczego nie zarzucasz i że każdy powinien postępować według własnego przekonania? Przecież w tym momencie sama podajesz własne przekonania jako standard rozróżniania między tym, co jest próżnością, a tym, co nią nie jest.

Sugestia błędnego postępowania w ramach spraw zewnętrznych była powodem napomnienia Piotra przez Pawła w Antiochii [Gal. 2:11-14]. Piotr nie miał powodu przesiadać się do innego stołu, ale zasugerował braciom z pogan, że są gorsi od braci obrzezanych w sprawach zewnętrznych, w których jedni i drudzy mają wolność. Nie miał żadnego powodu biblijnego, żeby to zrobić i zapewne nie chodziło mu o osądzenie kogokolwiek. Ale problem był.


No właśnie. A Czy Ty znasz osobiście chrześcijanki, z którymi właśnie dyskutujesz na forum? Widziałaś ich makijaż? Skąd wiesz, że nie ma żadnej różnicy między nimi a kobietami ze świata? Czy zadałaś im pytanie, jak one widzą chrześcijańską skromność w kontekście bieżącej dyskusji?

Co do skromności znanej wszystkim ludziom, to akurat w oryginale Flp. 4:5 jest mowa o życzliwości lub wyrozumiałej łagodności. Czego wszystkim życzę.

Wiesz co Smoku...Generalnie uważam, że nawet umiarkowany makijaż i farba na włosach
są oznakami próżności. TAKIE MAM PRZEKONANIA. Próbowałam wyjaśnić, że skoro takie mam przekonania, nie mogę potem powiedzieć: "ale makijaż na nabożeństwie jest O.K."
Równie dobrze mogę powiedzieć, że Ty w subtelny sposób usiłujesz mnie przekonać do swoich poglądów na ten temat. I dobrze! Przekonujmy się, ale jeśli nic to nie da, zostańmy przy swoim zdaniu.
Ja słowa z Pisma "skromność wasza ma być znana" rozumiem dosłownie.
\ W moim zborze są siostry, które się malują i farbują i inne rzeczy. Nie rozmawiam po prostu z nimi na ten temat( chyba, ze same mnie zapytają o zdanie).Mam z nimi normalne relacje. Większość z nich i tak wie, co myślę, a jakoś nie ma problemu.
Nie wiem, jak wyglądają moje rozmówczynie, i nie piszę o tym ale odnoszę się do tego, co napisały.
"kobiety mają występować skromnie i powściągliwie"- jeśli patrzę na kobiety tego świata, jak wyglądają kiedy idą na mszę, a potem widzę, że chrześcijanki ewangeliczne wyglądają tak samo, to jakoś nie chce mi się wierzyć, że "bycie skromnym i powściągliwym" oznacza, że kobiety wierzące mają wyglądać jak one.
ALE- naprawdę nikogo nie zmuszam do przyjęcia moich poglądów na temat skromności.
Aha- czy słowo skromność w I Tym.2.15 w oryginale to również "wyrozumiała życzliwość"?
Proszę wszystkich zwolenników makijażów umiarkowanych o wyrozumiałą życzliwość wobec mnie i wolność do tego, aby sobie mieć własne przekonania

Owieczko, co zrobisz jeśli moda się zmieni i kobiety "ze świata" zaczną chodzić skromnie ubrane? Co zrobisz żeby się od nich ODRÓŻNIĆ, bo widzę że o to Ci chodzi. I oto chodzi każdej subkulturze. A czy chrześcijaństwo co subkultura? Znam wiele kobiet które się ubierają skromnie a są pogankami. I co? Cały czas unikasz konfrontacji z tym co napisałam i piszę do Ciebie i w innych wątkach: Świat to to co się sprzeciwia Bogu, a nie to co jest niechrześcijańskie!!! Więc po co się na siłę odróżniać, jak muzułmanki które żeby się odróżnić od niewiernych noszą hidżab?

Poza tym uważam, że mocno przeginasz, mówiąc, że chrześcijanki nie różnią się wyglądem od poganek. Mnie to osobiście dotyka. Nie wystarczy Ci, że nie nosimy mini, głębokich dekoltów, ktrótkich bluzek? Nie wystarczy, że nie nosimy irokezów i ćwieków? Nie wystarczy, że się nie obwieszamy biżuterią jak choinki? Nie wystarczy, że się nie nosimy po gotycku, jeśli w ogóle wiesz o co mi chodzi? Co jeszcze mamy zrobić, żeby ktoś przechodząc obok nas wykrzyknął;"O, patrzcie - chrześcijanka!" Bo chyba o to Ci chodzi

hehehe, dobre!!! dowolna, byleby Smoczyca nie rysowala podlogi i scian

]

Okej Owieczko.
Myślę, że skoro ktoś uważa się za osobę odrodzoną, to ma jednoznacznie biblijne kryteria.
A ponieważ nie doczytałam, żebyś mi odpowiedziała, więc nie wiem czy Twoje przekonania są biblijne, czy nie - czy może na ten przykład religijne [zenwętrzne, czysto uczynkowe], albo gnostyczne. Jest wielu nauczycieli, któzy nauczaja fałszywie, głoszą inną ewangelię, czu inne metody usprawiedliwiania [np. zewnętrzne, religijne]. Taki np. Witness Lee, bardzo duchowe rzeczy przekazał, i wielu żyje i naucza w-g jego nauki - i nawet nie wie, ze W.Lee głosił modalizm. Zatrute Źródło nie karmi zatrutą nauką. A jak wiele kościołów lokalnych jest wokoło w Polsce.

Czy mogłabyś jednak zmienić na moment metodę odpowiedzi i zacząć mówić jak Słowo Boże, odnosząc się do niego odpowiadając na moje pytanie:

Owieczko, przeczytaj może mój ostatni wpis JESZCZE RAZ. Problem nie polega na wolności przekonań.


Ja piszę o wolności w sprawach zewnętrznych i jeśli próbuję Cię do czegokolwiek przekonać, to właśnie do pozostawiania wolności innym w sprawach, o które nie ma sensu kruszyć kopii. Zadałem Ci kilka pytań, do których się w ogóle nie odniosłaś, a to w ramach przekonywania nie jest najlepsza metoda, bo nie jest przekonująca.


OK. Tylko, że tego nie ma w Piśmie. Co napisałem powyżej. A skromność jest różnie definiowana - Amisze i muzułmanie też ją definiują po swojemu. Dlatego prosimy o jakąś biblijną definicję próżności. Ale nie możemy się doczekać.


Nie wiem, dlaczego, ale jakoś dziwnie zrozumiałem, że "podobieństwo do świata" jest cechą wszystkich chrześcijanek stosujących makijaż - tak mi wynika z Twoich wpisów. I myślę, że to po prostu nie jest prawda.


Przeczytajmy I Tym. 2:9 w interlinii:

"(...) tak samo by i kobiety przez powściągliwość uporządkowaną z godnością i rozsądkiem przystrajały siebie same, nie przez fryzowania i złoto lub perły lub odzież wielce wyszukaną, ale, co przystoi kobietom zalecającym się, poprzez dzieła dobre"

Przystrajanie nie jest zakazane - byle to robić powściągliwie, z godnością i rozsądkiem. Natomiast jeśli kobieta chce się zalecać, niech celuje w dobrych uczynkach, a nie w wyszukaniu fryzury, biżuterii czy ubioru.


Oryginał I Tym. 2:15 mówi o rodzeniu dzieci i uświęceniu z rozsądkiem. Z rozsądkiem. Bardzo dobre określenie moim zdaniem.

Problem polega na tym ,Ani Iszo, że ja I Tym. 2.9-10 i 2.15 inaczej interpretuję. Wg Ciebie np. te fragmenty nie dają podstawy do tego, aby twierdzić, że makijaż i farba na włosach są oznaką próżności, a wg mnie- dają. Bo dla mnie farba na głowie, makijaż, tipsy są tym samym, co dawniej dla kobiet "kunsztowne sploty włosów, złoto i perły, kosztowne szaty". Czasy się zmieniły, dzisiaj nikt nie trefi włosów- ale je farbuje i robi trwałe oraz ścina i cieniuje.

Nie wiem, czy ktoś, kto "podkreśla" swoją urodę za pomocą kolorowych cieni, różnokolorowych włosów, fantazyjnie podciętych, szminki i czerwonych paznokci(lub bordowych, niebieskich etc.) "przyozdabia się ze wstydliwością". Raczej nie. Chce się podobać, zwrócić uwagę innych na siebie, być atrakcyjnym. Ze "wstydliwością" to raczej skromny wisiorek i błyszczyk...Tak ja widzę tę granicę.
I ani Ty nie możesz mi powiedzieć autorytatywnie "moje poglądy są 100% w tej dziedzinie biblijne", ani ja. To jest rzeczywiście kwestia jakiegoś wyczucia, smaku, gustu.
Dla mojej koleżanki nauczycielki gimnazjalistka, która zrobiła "oko" i ma bordowy kosmyk jest skromna, w moich oczach- nie, jest próżna. Widocznie i w kościele chrześcijanki różnią się w poglądach na temat skromności i mają inne zdanie na temat granicy, za którą już można nazwać kogoś próżnym, nieskromnym.
Moje dziewczyny dorastają do 'epoki gimnazjum". Nie chcę, żeby się malowały i farbowały włosy( gonimy za to młode dziewczyny w szkole, nawet będąc w świecie - są zapisy w statucie szkolnym i przez skromność rozumie się tam nieumalowaną twarz i nieufarbowane włosy...).Jak powiem moim dziewczynkom "mamusi się wolno malować i farbować, ale wam nie wypada"? Pojęcie skromności się zmienia? Do 18-tki i w szkole bycie skromnym to nie malowanie się np., a po 18-tce, poza szkołą malowanie się to już skromność....?

Tak, po 18 jest skromność, bo dziewczyna jest dorosła! Dorosłym przystoją pewne rzeczy które nie przystoją dzieciom.Pamiętam jak próbowałam przekonać mojego Tatę żeby mi się pozwolił malować w wieku 17 lat. Cały czas podejrzliwe pytał komu chcę się tak bardzo podobać kogo chcę oczarować? Wtedy nawet Mama stanęła w mojej obronie mówiąc, że dziewczyna w pewnym wieku potrzebuje czuć się kobieco i podkreślić tą swoją kobiecość. Chce podobac się sobie, taka natura naszej płci. Mamy zresztą ozdabiać ten świat. I wtedy Tata ustąpił, bo nie chciał hamować mojego rozwoju w obrębie tożsamości płciowej.
Stosujesz taki podział wyglądu na prostytutki i zakonnice. Jak któraś nie wygląda jak zakonnica to się automatycznie plasuje po stronie prostytutek A może masz problem z własną kobiecością?

Problem jest Owieczko, a ja chciałabym mieć czegoś pewność w Twoich poglądach, więc poprosiłam Cię o sprecyzowanie czym jest próżność:

Czy to jest Twoja odpowiedź?

Czy więc Twoja definicja grzesznej próżności ma mieć takie przełożenie na podstawie tych zacytowanych dwu fragm.?

ps.: Bardzo Cię proszę przestań robić w temacie dotyczącym odrodzonych wstawki i porównania o kobietach w świecie i to, co napisano w statucie szkolnym, bo to chyba nie powinno mieć znaczenia dla kogoś, kto ma mieć za wzór Boże standarty moralności objawione w Biblii, a ni robienie odwrotnie niż świat, albo podpieranie się statutem- chyba, że nie jestes pewna swojej interpretacji Pisma.

Chyba nie bardzo rozumiem Twoją argumentację owieczko. Rzecz rzeczywiście w "odcieniach szarości "pomiędzy białym i czarnym.
Sama prawie nigdy się nie maluję. Po tuszach często swędzą mnie oczy, nie umiem i nie mam na to czasu, a rysy mam dość ostre.

Moja najstarsza córka robi makijaż bardzo ładnie, delikatnie i z dużym wyczuciem. Czasami proszę, by zrobiła go mnie.

Są kobiety, które mają ten typ urody, któremu wystarcza niewielkie podkreślenie kolorytu, a są takie, których piękno ujawnia się gdy jest umiejętnie podkreślone. Nie mogę doszukać się tu niczego złego.

Kiedyś w komentarzu żydowskim do Nowego Testamentu przeczytałam, że Żyd zawsze chwalił Boga, gdy spotkał piękną osobę i pomyślałam sobie, że to dobra postawa.

Tymczasem ani - isza podniosła ciekawy temat:


Kiedyś nie miałam w tym względzie żadnych wątpliwości. Tyle, że cale moje chrześcijaństwo bardzo marnie wyglądało. Ostatnio, kiedy jechalam z dziećmi latem nad morze, zauważyłam, że wlaśnie nie jestem już w stanie paradować w dwuczęściowym stroju. Lubię pływać, więc wzięłam do wody jednoczęściowy, zabodowany. Na słońce wychodzę do ogródka jesienną porą (bo nie jest już takie męczące), ale w ubraniu.

Myślę, że dopóki strój nie jest tak wykrojony żeby pokazywał to co jest pozornie tylko zakryte to nie ma problemu. W końcu na plaży wszyscy są w strojach, więc chyba jedna kobieta nie zwraca uwagi. Ja osobiście nie mogę się przełamać do normalnego dołu od stroju i mam tzw szorty czy bokserki damskie. Co do góry zawsze uważałam że ponieważ jestem płaska to nie muszę się jakoś specjalnie zakrywać A poza tym opalanie szkodzi na skórę i przyspiesza starzenie. A wody unikam jak kot.

Próżność dla mnie to zwracanie na siebie uwagi poprzez stosowanie odpowiedniego stroju i innych środków w celu zaspokojenia potrzeby podobania się innym. Nie jest to utrzymywanie schludnego, przyzwoitego wyglądu. Jest to właśnie podkreślanie urody. Po co się malujemy? Żeby nasze oczy były większe, bardziej widoczne. Żeby "domalować" sobie sztucznych rumieńców, które czynią nas bardziej atrakcyjnymi. Żeby nasze usta były czerwieńsze, pełniejsze, jak do pocałunku. Żeby nasze włosy wydawały się gęściejsze, a kolor wyróżniał je spośród innych. Po co to wszystko? Dla mnie jest oczywiste, że wynika to z próżności. I nie pokażę Ci, Ani, w Biblii palcem, gdzie to jest napisane. Ja to czytam w ST, o uwodzicielskich niewiastach( fragment podawał Smok), o Izebel z barwiczką..Kiedy czytam o Esterze, to widzę, że musiała się poddać wymogom kultury, tak samo rozumiem zwyczaj przyozdabiania panny młodej, która w tym dniu może być strojna. Ale już w NT nie znajduję zachęty do tego, aby się malować, wyróżniać poprzez swoją urodę, a raczej zachętę do powściągliwości, wstydliwego nawet umiarkowania. A jakie to umiarkowanie, skoro nasze makijaże wyglądają tak samo, jak kobiet ze świata! Fryzury też i inne rzeczy.
Jakie motywacje ma kobieta-chrześcijanka, która na nabożeństwo się maluje i tapiruje? Taaa...na pewno tylko "mężowi" chce się podobać...
Możecie mnie tu "ukamienować", trudno, ale ja widzę w tym próżność, czyli chęć zwrócenia na siebie uwagi.
I widzę, że gdybym napisała "nie mam przekonania do makijażu" i na tym poprzestała, byłoby O.K., ale fakt, że nazwałam to próżnością sprawił, że niektórzy poczuli się urażeni...No, to trudno.
Myślę, że skoro ktoś, kto robi makijaż na nabożeństwo, farbuje włosy etc..nie czuje, że jest próżny, nie musi się chyba tak bardzo przejmować moją opinią...

Pełna zgoda co do strojów. Stroje kąpielowe są po to, żeby w nich pływać i odpowiedni strój( bo są różne) nikogo nie zgorszy. Kobieta na plaży w stroju dziś nie budzi żadnego zgorszenia.

Jasne, a stąd już tylko krok, żebyśmy się rzuciły całować obcych facetów Ty chyba czegoś nie rozumiesz. Jakbym chciała na siebie zwrócić uwagę, tobym się pofarbowała na różowo. A tak jestem pofarbowana tak, że wszyscy myślą, że to mój naturalny kolor. Da się? Da. Maluję oczy żeby je W OGÓLE było widać. A bez różu i szminki wyglądam jak chora, bo mam bardzo jasną skórę. Co złego jest w chęci podobania się? Chcę być koroną mojego męża, jak jest napisane. A nie wyglądać jak jego służąca.


A zrozumiałaś w ogóle fragment, który Smok cytował? Zostały ukarane za kokieterię i flirt, a nie te wszystkie ozdoby.

Rebeka dostała w prezencie zaręczynowy kolczyk do nosa (o zgrozo). A Jezebel! Nie wierzę że to napisałaś, tak naciągany argument! [ http://ulicaprosta.lap.pl/forum/viewtopic.php?p=26569#26569 ] Co z tego, że jej używała?! Naginasz Pismo do własnych teorii:/

I szczerze mówiąc, jak już napisałam, jest mi ryba czy innym facetom też się podobam. Jeśli ładnie wyglądam, to trudno żeby widział to tylko Elendil, bo inni mężczyźni też mają oczy. Jeśli bym zaś ze względu na nich wyglądała brzydko, to jego kosztem. Nie, dziękuję.