www.ulicaprosta.net

nie chodzi o to, że ja chcę, tylko, że inni na tej podstawie wyrokują, czy mam miłość czy nie.


ciężko będzie odpowiedzieć na to pytanie, to jest normalne Biblijne nauczanie, o grzechu, o wierze, o uczynkach, chodzeniu z Bogiem no o wszystkim, nie wiem mam ci zrobić listę tytułów kazań z ostatniego roku, żebyś sprawdziła czego tam nauczają, bo nie wiem co miałabym ci innego napisać?


no widzisz, ja idę za Jezusem, od siedmiu lat, modlę się cały czas o wolę Bożą, o to żeby mi pomagał się zmieniać i nic, dlatego tu piszę, bo nie mam pomysłu już co robić, ale ciężko mi jest przyjąć, że Bóg mnie odrzucił, albo nie chce mnie zmienić, dlatego, że pewnych rzeczy robić nie umiem, i nie potrafię tego zmienić, przecież człowiek, kiedy przychodzi do Boga, przychodzi zupełnie zrezygnowany życiem i tym, że nie jest w stanie sam nic zrobić i mówi "Boże weź moje życie i zmień je, oddaję ci wszystko i pomóż mi żyć tak jak Ty chcesz, żebym żył", ja nie chcę żyć tak jak żyłam, ale naprawdę próbowałam już się zbliżać do ludzi, i wcale nie czułam Bożej pomocy, nic się nie zmieniło,a ja wyszłam z tego tylko poraniona i jeszcze bardziej zrezygnowana niż wcześniej, dlatego uważam, że jeśli to jest warunek, to ja nie mam szans.

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

zakładam tak, bo tak było do tej pory


a te trudości to 7 lat posuchy


jak już napisałam, zmiany nie następują, mimo że zabiegam o nie jak potrafię, więc tweirdzę, że jeśli daej będę zabiegać o nie tylko tak jak potrafię, to nic się nie zmieni

to nie jest tak, ja te wszytskie rzeczy robię, o ile mam możliwość, ale nie podchodzę do ludzi, nie pytam co tam u nich, nie interesuję się ich problemami(a wszytsko dlatego, że nie wiem jak o to wszystko pytać i o tym rozmawiać), poprostu sama nigdy nie wychodzę z inicjatywą, jeśli ktoś mnie poprosi, to nie ma problemu, ale sama nie potrafię.


coż, jeśli tak, to chyba wybiórczo słyszę Boga, bo inne rzeczy słyszę, tylko nie Jego wolę, nie to co jest problemem, że On nie chce mnie zmieniać, nie to co się Mu we mnie nie podoba, a nawet jeśli coś słyszę, to mi to nie pomaga... w tym przynajmniej.

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

Podstawową cechą człowieka, który umiłował Boga z całego serca, z całej siły i z całej duszy, jest moc do wykonania drugiewgo podstawowego przykazania: miłowania bliźniego jak siebie samego, a także gorącego umiłowania braci - po tym widać, że jesteśmy uczniami Pana. Okazywać miłość można na wiele sposóbów, z tym że okazywanie miłości jest ogólnie widoczne i odczuwane przez osoby, które się miłuje. Uważam, że to jest tak zwana "oczywista oczywistość". Wystarczy przeczytać choćby I List Jana, żeby się o tym przekonać. Albo List Jakuba. Albo Ewangelie. Czy Pan Jezus miłował ludzi na jakiś ukryty, niewidoczny sposób, zamykając się przed nimi? Ja tego nie widzę.


Proszę bardzo:


Rozumiem, że podwójne zaprzeczenie oznacza potwierdzenie, a "siedmioletni staż bycia dzieckiem Bożym" to stwierdzenie przekonania o tym, że od siedmiu lat jesteś dzieckiem Bożym.


Napisałem. I mam podobne wrażenie jak Elendil. Że szukasz pomocy pod warunkiem, że nikt nie będzie Ci radził pójść na krzyż ze swoją starą naturą. Z tego, co widzę, uważasz, że jesteś jaka jesteś i koniec. Niech Bóg coś z tym zrobi. A Ty będziesz "kochać po swojemu".


I Ty się mnie pytasz, gdzie napisałaś, że masz przekonanie o swoim nowym narodzeniu? Na razie jesteś przekonana, że pewne tematy są u Ciebie nie do ruszenia i odnoszę wrażenie, że "wiesz lepiej". Na to nie ma ludzkiego lekarstwa. Wydaje mi się, że próbujemy Ci z Elendilem powiedzieć to samo. Nie wiem, czy dobrze to ujmę, ale chyba powinnaś zakwestionować swoje prawo do bycia taką jaka jesteś i oddać się pod osąd Słowa Bożego. Możliwe, że Słowo Boże znasz i czytasz (nawet od dziecka) - problem prawdopodobnie polega na tym, że nie przykładasz go jako miary do swojego życia. Może być i tak, że pewnych rzeczy na swój temat nie bardzo chcesz usłyszeć od Boga. Akurat w tej sprawie zresztą nie jesteś wyjątkiem. Takie jest moje zdanie. Oczywiście, mogę sie mylić. Ale na dzisiaj tak mi to wygląda.

Masz trudności w wykazywaniu się inicjatywą. Ale...ktoś od Ciebie tego wymaga? Są ludzie, który, trudno o inicjatywę...ale nie widzę problemu.Jeśli nie odmawiasz pomocy, masz serce do ludzi, to w zasadzie w czym ten problem leży? Nie pytasz...ale wierz mi, wystarczy, że będziesz słuchać. Tak naprawdę o wiele mniej jest ludzi, którzy umieją innych słuchać, niż takich wygadanych z inicjatywą...Słuchanie wymaga czasu, cierpliwości, nieobłudnego zainteresowania kimś innym poza sobą samym. Słuchanie przynosi ukojenie cierpiącym, sprawia, że czują się zauważeni, ich problemy nie są bagatelizowane. To naprawdę pomaga. Skoro nie umiesz wychodzić z inicjatywą, po prostu bądź "uszami" do słuchania i nie odmawiaj pomocy potrzebującemu- oczywiście pomagać też trzeba z głową, więc dobrze jest prosić Boga o mądrość.

Trzy razy to przeczytałam i przeprasza, ale nie rozumiem. Wolę Boga znamy, mamy Słowo, wiemy, czego od nas oczekuje...

Indi- czy ktoś Ci sugerował, że powinnaś się zmienić? Czy ktoś wymaga od Ciebie większej aktywności, zaangażowania? Ktoś ma pretensje, że "nie wydajesz owocu"?

No i te...siedem lat posuchy. NAwróciłaś się, jak piszesz, siedem lat temu. I od razu- posucha? Kiedy ja się narodziłam na nowo, to miałam taki "miesiąc miodowy z Panem"- trwało to jakieś kilka miesięcy. Byłam zakochana w Jezusie! Mogłam mówić o Nim całemu światu! Moja Biblia była cała pokolorowana- wszystko chłonęłam, podkreślałam, czytałam rano, w południe i w nocy. Mogłam uwielbiać Go godzinami, modlić się bez końca, było tak lekko, dobrze, na wszystko patrzyłam jak przez różowe okulary. Później już tak nie było- ale to doświadczenie tej pierwszej miłości pozostało, tęskni się za tym, zabiega o to. Wiesz, taki stan, kiedy człowiek w ogóle o sobie nie myśli, po prostu bycie z Panem daje radość, spełnienie, no jak w niebie! Miałaś taki czas z Panem kiedyś?

I jeszcze - twierdzisz, że gotowa jesteś oddać wszystko Chrystusowi. Wiesz, jak też tak kiedyś powiedziałam Bogu. I On wtedy zaczął mi pokazywać, ile j e s z c z e Mu nie oddałam. I to oddawanie wcale nie jest takie łatwe. Łatwo było porzucić mi te rzeczy, z którymi praktycznie przed nawróceniem nie miałam już problemu. Ale Bóg zaczął do mnie mówić, że mam mu oddać moją chęć popisywania się, moją ambicję bycia kimś najlepszym, mój brak pokory przed ludźmi, moje przekonanie o własnej sprawiedliwości- akurat takie miałam problemy. To mnie łamało, uniżało, bolało, Bóg dawał pewne też bolesne doświadczenia...I nadal mnie łamie, i nadal prowadzi. Caly czas- nie obraź się -mam wrażenie, że Ty się nie dajesz Bogu prowadzić.

Smoku

ok, w porządku, ale chyba nie chcesz z tego zdania wywnioskować, że jestem przekonana o tym, że jestem narodzona na nowo? Ja nie wiem jak jest, chyba to jesteś w stanie wywnioskować z tego co piszę.


a ja już napisała, że to nie prawda


jestem jaka jestem, i jeśli Bóg mi nie pomoże, to faktycznie koniec, a ja będę okazywać ludziom miłość na sój sposób, tak jak potrafię.


a ja tego nie robię, kiedy proszę Boga, żeby mi pokazał co jest ze mną nie tak, co mu się nie podoba, i kiedy chcę się zmienić? To jak według ciebie takie rzeczy się robi?


nie robię tego, a przynajmniej nie robię tego świadomie.


przykałdam Słowo Boże do mojego życia, tylko, że Słowo Boże mi nie mówi, bo w ogóle nie mówi o sytuacji w której ktoś oddaje Bogu życie, a On go odrzyca, albo nie chce zmieniać.

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

Indi, rozumiem, że utknęłaś, nie uważasz, że wszystko jest ok i przyjmujesz możliwość, że to z Tobą, a nie z Bogiem jest coś nie tak - a mamy tylko te dwie możliwości. Ciekawa jestem jak postrzegasz Boga i Jego relację z człowiekiem, nie mam tu na myśli co sobie przed sobą oficjalnie myślisz, tylko jak realizujesz w praktyce to co myślisz. Po prostu często jest tak, że myślimy o Bogu tak a nie inaczej np. "Bóg jest łaskawy", bo wiemy z Biblii że tak jest. Ale w praktyce dążymy do tego żeby być ciągle lepszymi, mamy nieokreślone poczucie że musimy coś zaliczyć, udowodnić. Wtedy co innego wyznajemy ustami, a co innego jest w sercu. To co myślimy, nie jest tym, w co wierzymy. To w co wierzymy widać po tym, jak się zachowujemy, co wybieramy itd. Chrześcijaństwo jest bardzo praktyczne.
W związku z tym zastanowiło mnie to co napisałaś:


Napisałaś dwie sprzeczne ze sobą rzeczy: najpierw że musisz się zmienić, żeby się nawrócić, a potem że cały czas piszesz, że wiesz iż konieczna jest współpraca Twoja i Boga. To w co w końcu wierzysz? Nigdzie nie czytam, że muszę się najpierw zmienić żeby się móc nawrócić. To mi przypomina jako żywo ideę japońskiej kąpieli: trzeba się dokładnie umyć zanim się wejdzie do wanny Możesz przytoczyć jakiś werset na poparcie?

Jak to nie zrobił? Proszę bardzo: 1352 strony Biblii. Jest taka zasada, że Bóg nie objawia prywatnie rzeczy, o których już się wypowiedział w Swoim Słowie. Właśnie po to je mamy, gdyby Bóg postanowił mówić każdemu z nas na ucho wszystko, co powinniśmy wiedzieć Biblia byłaby niepotrzebna. Więc dlaczego tracisz czas na zadawanie pytań, na które już dawno odpowiedział? Piszesz, że Biblię znasz. Jednak z tego co piszesz wynika, że jedynie wiesz, co jest w niej napisane, ale nie potrafisz zrobić z tego użytku dla swojego życia.
Jeśli chodzi o miłość bliźniego - to jest jedno z dwóch przykazań, jakie de facto istnieją, czyli nie mając miłości nie przestrzegasz co najmniej połowy. To dużo.

Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje [Jn 14:21]

Co więcej:

Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy i u niego zamieszkamy. [Jn 14:23]

Jak widać, według samego dawcy Słowa, wykonywanie go jest całkowicie możliwe jako decyzja. Co więcej, to dowód miłości do Boga i na to odpowiada Bóg tym, że przychodzi i zamieszkuje w człowieku. Decyzja o przestrzeganiu przykazań i wykonywania Słowa nie wymaga chyba zmieniania się przez kilkadziesiąt lat, prawda?

Z mojej strony już (chyba;) czas na małe podsumowanie.
Zaczynam rozumieć stanowisko Smoka i Elendila, choć niekoniecznie "bezwzględnie", co zaraz wyłożę.

Rozumiem przykład teoretyczny osoby, która tylko sądzi, że narodziła się na nowo podczas gdy tak nie jest i związane z tym konsekwencje.
Rozumiem, że jest niebezpieczne dla takiej osoby pozostawać w takim przekonaniu.
Rozumiem też odpowiedzialność nauczycieli w trudnym przypadku, gdy danych jest za mało na stuprocentowe "orzeczenie lekarskie". Z dwóch możliwości lepiej jest może zdołować nieprawdziwym osądem osobę nawróconą, bo ona jest w dobrych rękach, niż podtrzymać fałszywe przekonanie osoby nieodrodzonej i wziąć sobie na sumienie jej wieczność.

Pozwolę sobie jednak zachować swoje wyjściowe przekonanie co do konkretnego przypadku Indi, też oczywiście biorąc poprawkę na to, że mogę się jednak mylić.

W odpowiedzi na podane wersety zacytuję i ja jeden fragment,który pozwala mi nie tracić nadziei co do niej:

I powiedział to podobieństwo: Pewien człowiek miał figowe drzewo zasadzone w winnicy swojej i przyszedł, by szukać na nim owocu, lecz nie znalazł. I rzekł do winogrodnika: Oto od trzech lat przychodzę, by szukać na tym figowym drzewie owocu, a nie znajduję. Wytnij je, po cóż jeszcze ziemię próżno zajmuje? A tamten odpowiadając, rzecze: Panie, pozostaw je jeszcze ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, może wyda owoc w przyszłości; jeśli zaś nie, wytniesz je.

Łk 13,6-9

Indi, będę się o ciebie modlić i jestem pewna, że nie ja jedna na tym forum. W osobach, z którymi rozmawiasz masz przyjaciół. Prawdziwych, prima sort.
Trzymaj się mocno Pana, proszę cię.

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

chodzi mi o osobistą wolę Bożą dla mnie, owieczko, nie o to co się tryczy każdego człowieka, tylko takei rzeczy jak służba, jak to co mi przeszkadza zbliżyć się do Boga, chyba wiesz, są różne rodzaje woli Bożej

przynajmniej jedna osoba, która mi powiedziała, że nie jestem narodzona na nowo, nie licząc Smoka i Elendila


nie, nie miałam nigdy czegoś takiego jak ty i większość chrześcijan, przecież pisałam na początku, że wszytko mi na początku opornie szło, czytanie Biblii, modlitwa i zmiany, które we mnie powinny zachodzić, tak jest od początku, gdybym miała coś takiego jak ty, albo gdybym została napełniona DŚ, to bym się nie zastanawiała nad tym, czy przypadkiem nie jest tak, że nienarodziłam się na nowo, ale tak nie było, więc muszę się zastanawiać.


na tyle, na ile jestem tego wszytskiego świadoma

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

Witam ponownie

Indi... mam takie pytania: Co wiesz i co sądzisz o gniewie na Boga? oraz Co sądzisz o pokorze?

Pozdrawiam

_________________
Początkiem mądrości jest bojaźń Pana
Przyp.9:10

o ile dobrze pamiętam, to napisałam, że muszę się najpierw zmienić, żeby się nawrócić, dlatego, że twój mąż mi to zasugerował, więc napisałam, że mogę to przyjąć, a nie że tak uważam.


ja chcę, żeby Bóg mi pokazał konkretny problem, który Mu przeszkadza w zmienieniu mnie, albo zrodzeniu na nowo, bo ja go nie widzę, przecież to normalne, że jeśli czegoś nie widzimy, że w naszym życiu jest, to nam Bóg to pokazuje,


ja tą decyzję już podjęłam, ale najwyraźniej jest coś, co Bogu przeszkadza, żebym się mogła narodzić na nowo, albo wzrastać w Panu.

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

nie zastanawiałam się jakoś nigdy nad tym, ale to co można z Biblii wywnioskować to, że gniew Boży to:
1. dzien gniewu, a dokładniej wszystko opisane w apokalipsie
2. wieczne potępienie
3. bliżej nieokreślone wywieranie gniewu na jednostkę lub grupę ludzi, którzy w jakiś sposób się Bogu narazili.

pominęłam coś? No chyba że masz coś konkretnego na myśli, bo nie wiem co mam zrobić z drugę częścią pytania, co sądzę o gniewie Bożym, napewno jest sprawiedliwy, choć niedokońca rozumiem np. karanie jednego pokolenia ludzi za wszystkie pokolenia ludzkości, podczas wielkiego ucisku, albo wieczne męczarnie ludzi w piekle, i nie wiem co mam o tym sądzić.


tu też "co sądzę",
-powinien się nią charakteryzować każdy chrześcijanin, co mam ci więcej powiedzieć? no chyba że pytasz co to jest pokora?

nigdy nie lubiłam wypracowań z polskiego, które mówiły "co wiesz", albo "co sądzisz"

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

Ok, widocznie się już zaplątałam.


Zacytuję jeszcze raz:

Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy i u niego zamieszkamy. [Jn 14:23]

Może nie wyraziłam się dość precyzyjnie: przestrzegać przykazań MAMY, przestrzegać przykazań BĘDZIEMY, a nie "podejmiemy decyzję" i nie będziemy nic robić. Będziemy za to czekać aż Bóg "coś w nas zmieni", albo że nam "pokaże co jest nie tak". To jest nie tak: nie przestrzegasz pewnych przykazań, z tego co piszesz. Owieczka napisała, że trzeba zacząć - ma rację, tak to działa: my posłusznie robimy co nam kazano, Bóg przychodzi i zamieszkuje. I WTEDY zaczyna zmieniać, kiedy już my ze swojej strony praktycznie Go pokochaliśmy.

no więc, wyrażając się bardziej precyzyjnie, przestrzegam Bożych przykazań


ja nie uzależniam przestrzegania przykazań od tego, że Bóg mi to pokaże, ale jeśli ja nie wiem, że robię coś nie tak, to jak mam to robić jak należy?


świetnie, no to ja już kocham Boga od kiedy się nawróciłam.


to znaczy jakich? może to co napiszę, zabrzmi dziwnie, ale przestrzeganie Bożych przykazań, nie polega tylko, na niegrzeszeniu, ale pokuta też należy do przykazań, więc jeśli grzeszę, bo każdy to robi, to pokutuję i w ten sposób przestrzegam przykazania

_________________
Moim szczęściem jest być blisko Boga

Czy możesz podać w punktach, co konkretnie przeszkadza Ci zbliżyć się do Boga?

To znaczy na przykład, że nie okazujesz miłości, czyli nie miłujesz. Bo czym jest miłość? Uczuciem? Nie. Tak jak napisałam, jeśli przykazania się sprowadzają do dwóch - kochaj Boga i miłuj bliźniego, to nie przestrzegając drugiego, łamiesz połowę. Albo wszystkie, skoro Jan napisał, że kto nie kocha brata, nie zna Boga. Nie zamierzam wyliczać Twoich złych postaw bo co mogę wiedzieć na podstawie kilkunastu postów?
To jak napisałaś o przykazaniach moim zdaniem pokazuje jak rozumiesz przykazanie. To nie jest lista zakazów z załącznikiem w postaci pokuty. Przykazanie oznacza wszystko, co Bóg przykazał. Nie chodzi o to, że nie będziesz robić złych rzeczy i już będziesz święta. Jest wiele do zrobienia, dlatego to jest trudniejsze, nie wystarczy siedzieć bez ruchu, żeby nie zgrzeszyć - trzeba się ruszyć i wykonywać te wszystkie dobre uczynki przeznaczone dla nas. Więc nie jest tak, jak podkreśliłam, przykazania to nie kodeks karny.
To i to, co odpisałaś Przebudzonemu każe sądzić, że traktujesz Słowo zewnętrznie - rozumem, ale nie sercem. Zamiast odpowiedzieć, co sądzisz o gniewie na Boga, podałaś encyklopedyczną definicję gniewu Bożego w Biblii i wyrecytowałaś, czym jest pokora wg. Biblii. Po prostu wiesz, co jest napisane i miałaś 24 lata na wyuczenie się tego na pamięć. Teraz musisz zacząć od nowa i nie wiesz, w którym miejscu - miałam tak samo. Przykro mi czytać, jak się męczysz. Ale to co piszę pochodzi z własnego doświadczenia, o czym pisać już nie będę, bo pisałam już parę razy i nie chcę zamęczać współużytkowników i czytelników.