www.ulicaprosta.net

Pewnie coś w tym jest, Agnieszko Ale też nie popadajmy w drugą skrajność i nie szukajmy zawsze winy po swojej stronie, byleby obrazek zachować świetlanym. Często coś jednak "nie gra" w samych zborach, w systemie...


Cytujesz mnie, czy to jest pytanie do mnie? Owszem, sporo jej widzę Może nie każdy forumowicz jest jej pełen, może nie każdy argument nią ocieka, ale tak.



Zostałaś wyrzucona Owieczko? Powiedziano ci:odejdź? Czy mogłabyś-jeśli to nie jest zbyt osobiste- powiedzieć, jakich argumentów użyto wykluczając cię?

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

no niby mnie pocieszylas, szelko.

ale czytajac, ze milosc nie szuka swego, mam wrazenie, ze jednak mam racje, bo widze po sobie, ze gdy oczekuje czegos od innych jestem rozczarowana i mysle sobie ,milosci nie maja, a gdy nie oczekuje, lecz sama jestem gotowa dawac, to widze milosc w innych rowniez.
Tak samo jest tu na forum.

Scarlet ...miałąm na mysli mozolne zdobywanie mądrości.A Bóg daje mądrość z góry.
Bóg obdarowuje swoje dzieci a nie poszczególne społeczności.Jesteśmy jednym kościołem a Duch daje jak chce.Nie wiem na jakich zasadach ale myślę,że trudno jest dzielić kościół na zbory obdarowane i nie obdarowane.
Poszczególne Boże dzieci dostają prezenty ,dary bez względu na przynaleznośc zborową.
My chyba w ogóle za dużo mówimy o budowaniu poszczególnych społeczności a za mało o budowaniu kościoła Jezusa. .

Łaska Boża sprawiła, że zostaliście ocaleni, a zyskaliście to przez wiarę. Nie osiągnęliście tego własnymi siłami, lecz otrzymaliście w darze od Boga.

do Efezjan 2,8 Współczesny Przekład .
Tak mi to Słowo wpadło.Zbawienie to też DAR.

_________________
Arkę Noego budowali amatorzy a Titanica profesjonaliści.

szelka


a nie mylisz miłości z uprzejmością ? ...szelka
jak można zobaczyć miłość przez literki ?

ps.cytowałem agnieszkas

_________________
"Teologia bez przeżycia, jest jak wiara bez uczynków"

A jak, Ty, rozumiesz Jego i Jego role?

_________________
2Tm 3:16 "Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości,"

Jedno i drugie jest owocem Ducha, powinno występować łącznie.

Ale ok, teoretycznie uznam istnienie opryskliwej miłości i lodowatej uprzejmości, jeśli pozwoli nam to znaleźć platformę porozumienia

A poważniej: jeśli jako miłość rozumiemy szukanie dobra drugiej osoby, to ja na forum widzę miłość łagodną i miłość twardą, miłość rzeczową, miłość napominającą, współczującą, pocieszającą i polemizującą...

Literki pewnie nieco zaciemniają przekaz ale wyczytać z nich można sporo.

ad P.S.W rzeczy samej, cytat był z Agnieszki, pomyliłam się w mnogości cytatów i otwartych okienek, do tego mój post ukazał się podwójnie....to będzie ta miłość roztrzepana Przepraszam adminie!



Zgadzam się z tobą, że dobrze jest zacząć od siebie i od zbadania swojego serca.Nasza gorycz może rzutować na obraz świata wokół. Jednak czasem trzeba postawić innym granice, a żeby to zrobić trzeba zobaczyć też problem na zewnątrz.

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

masz racje, szelko.

szelka


no tak ale są ludzie niewierzący, którzy też są uprzejmi i grzeczni i co mają owoc Ducha ?
szelka


czy to co widzisz to już praktyka, czy tylko dobre chęci ?
ja widzę i dobre rzeczy i złe, ale nie nazwałbym tego miłością i teraz myślę czym bym to nazwał...
może poprawnością chrześcijańską

_________________
"Teologia bez przeżycia, jest jak wiara bez uczynków"

U niewierzących obstawiałabym pewnie raczej dobre wychowanie. Ale pytałeś mnie/czy nas/ o to forum, a tu niewierzących jest mniejszość.



Poczekamy zatem na rezultaty

Jartur, nie jest dla mnie jasne, do czego zmierzasz albo kogo konkretnie masz na myśli? Sądzę, że samo założenie i utrzymywanie tego forum było i jest podyktowane miłością do ludzi, którzy są uwikłani w różne zwiedzenia. Ktoś na to poświęca sporo wolnego czasu. Jeśli to nie jest praktyką, to cóż nią jest?

Nie przeczytałam wszystkich wątków, nie poznałam wszystkich dyskutujących, nie zaręczę za każdego. Może przydałoby się czasem trochę "kobiecej ręki" ze względu na specyficzne potrzeby i problemy zabierających tutaj głos kobiet. Ale nie mogę powiedzieć, że nie ma tu miłości.

Chyba trochę zbaczamy z kursu tego wątku...i zaraz się spotkamy z pełną miłości korektą admina

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

szelka


No tak, ten temat zapoczątkowała Owieczka i rozmawiając o miłości jeszcze się trzymamy kursu.. tak myślę
a co do tego do czego zmierzam, to właśnie próbuje pokazać Owieczce, że jeśli miłość jest tutaj, to i można ją znaleźć w społecznościach, bo jeśli każdy na tym forum nie jest gdzieś w jakiejś wspólnocie to gdzie jest ?

_________________
"Teologia bez przeżycia, jest jak wiara bez uczynków"

Czy ja wiem, czy to było osobiste?
Zbor I( haginowski hipercharyzmatyczny)- zarzut główny "jesteś niepewna duchowo, musisz dojrzeć duchowo, potem możesz wracać. Nie wolno ci usługiwać, śpiewać, grać, prorokować ani pełnić żadnej innej służby zborowej, bo możesz zarazić innych swoją nieduchowością"( a ja miałam dość szukania demonów za każdym krzakiem i zmuszania mnie do "nietypowej usługi"- krzyki, latanie po scenie, dziwaczne proroctwa. Skrytykowałam też naukę mówiącą o "ochronie zboru nad owcami" i "nienaruszalny autorytet pastora")
Zbór II( zbór "złotego środka", pobłażliwość dla grzechu) "nie ma w tobie miłości, nie potrafisz akceptować ludzi, nie powinnaś nauczać( kiedy usiłowałam rozmawiać na tematy biblijne- ale prywatnie)- a ja nie rozumiałam, czemu ludziom pozwala się na jawne grzechy i głośno nazywałam rzeczy po imieniu.
Zbór III( zbór, który czeka na Ducha Świętego, bo wg nich On jeszcze nie przyszedł, a wierzący otrzymują go dopiero podczas chrztu Duchem , którego tam w zasadzie nikt ie przeżył: jesteś niedojrzała, masz problemy osobowościowe, nie potrafisz mieć relacji z ludźmi( a ja skrytykowałam nauczanie, wyraziłam swoją dezaprobatę dla pewnych praktyk na nabożeństwie).

W zasadzie wszędzie było to samo: pytania, wątpliwości co do nauczania były zawsze początkiem końca w danym zborze.
Oczywiście każdy kazał mu szukać winy w sobie. Na początku w to wierzyłam i cały czas przepraszałam już niemal za to, że żyję.
Teraz już po mnie to spływa- szczerze mówiąc. Jeśli grzeszę- przepraszam kogo trzeba. Nie będę przepraszać za czyjeś insynuacje.

Owieczka

współczuję ci i rozumiem twoją frustrację ..ale przecież są różne inne społeczności podałem ci Koszalin, Poznań dodam jeszcze Bieszczady tam jest kilka dobrych społeczności..jak sie dobrze rozejrzeć to można coś znaleźć
no zawsze w ostateczności pozostaje Kraków

_________________
"Teologia bez przeżycia, jest jak wiara bez uczynków"

Jakkolwiek UP jest forum dyskusyjnym, a nie kościołem, to ja też jestem skłonna myśleć, że to się trochę przenika, że tworzy również społeczność i dlatego twoje porównanie jest dla mnie całkiem zasadne

Myślę, że tutaj Owieczka ciągle- i dzięki Bogu- jest i mimo, że nie ze wszystkimi się we wszystkim zgadza, to ani nikt jej nie wyklucza za poglądy, ani ona nie odchodzi, nie mogąc już czegoś znieść. Jakiż to klucz zastosowano, którego nie znają zbory?



Osobiście nie jestem w żadnej instytucjonalnej społeczności. Poznałam niektóre z tych, które między innymi Owieczce polecasz i jestem ciut sceptyczna, czy rzeczywiście byłaby to dla niej ziemia obiecana, dla której warto się przeprowadzać na drugi koniec Polski.

W ogóle mam takie zdanie, że możemy spokojnie zostać tam, gdzie jesteśmy i tam się Bogu oddać do dyspozycji. Niektórych z nas może On i wyśle do Chin, ale większość znajdzie cel i sens życia, służbę i wszystko, czego potrzeba do życia i wzrostu we własnym domu lub zaraz za rogiem

Owieczko, myślę że niezależnie od różnic w poglądach, ten kto powiedział ci: odejdź z owczarni, moim zdaniem nie był pasterzem, lecz najemnikiem. Wykluczyć ze zboru z tego, co czytam w Biblii można i należy za poważny grzech, po kilkakrotnym napomnieniu i wobec zatwardziałej postawy trwania w nim.
Wobec ewidentnego niezgadzania się z nauczaniem można myślę w pokoju zasugerować rozejście się "za porozumieniem stron" i przy wzajemnym błogosławieństwie. Wyrzucanie z hukiem za poglądy jest chyba objawem słabości autorytetów...

_________________
Wy do wolności powołani jesteście.
(Gal 5,13)

Mam na myśli własnie coś takiego, co napisała kristina:

Zdobywamy bożą mądrość czytając i studiując Jego Słowo, żyjąc nim. A także dzięki doświadczeniom, przez jakie nas przeprowadza. Ale dla charyzmatyków to jest mozolenie się - po co się tak męczyć, skoro można zdobyć mądrość na skróty, czyli "dostać ją z góry"? Oczywiście kristina napisze, że nie miała na myśli żadnego "na skróty", ale w praktyce to co napisała to właśnie znaczy. Do tego służy Duch Święty: daje nam gotowe objawienia, gotowe rozwiązania, po prostu nas oświeca. To prowadzi konsekwentnie do tego, że Pismo przestaje być jedynym źródłem naszego poznania - stają się nim też wszystkie nasze duchowe przeżycia. To prowadzi też do tego, że nie poświęcamy Pismu tyle uwagi, nie jest dla nas takie ważne o co DOKŁADNIE w danym wersecie czy fragmencie. Dlatego charyzmatycy często strzelają wersetami wyrwanymi z kontekstu i na ich podstawie budują sobie pewne pojęcia. Bo jeżeli osobiste prowadzenie Ducha oznacza, że staje się On naszą sekretarką i menedżerem, to taka świadomość nie zachęca do gruntownej znajomości Biblii. A dla mnie osobiście, to Biblia jest podstawą, a Duch prowadzi i tak, nie trzeba Mu w tym pomagać jakimś szczególnym nastawianiem się.

Teraz co do Twojego pytania, Gabi: Dla mnie Duch Święty owszem, daje mądrość jak się zachować w konkretnych przypadkach, na takiej zasadzie:

Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić. [Łuk. 12:12]

Ale to nie jest mądrość w sensie poznanie Jezusa i Jego woli. Takie ogólne poznanie nie zstępuje w ramach nirwany, ale trzeba się właśnie nad nim pomozolić. Duch prowadzi nas od życia cielesnego do życia w Nim, zaszczepia w nas swoje owoce. Umożliwia nam zrozumienie Biblii, która jest własnie przez Niego natchniona, uwrażliwia nasze sumienie. Oprócz tego jest wiele Jego funkcji opisanych w Piśmie, o których wszyscy wiemy, a ja nie będę robić egzegezy, bo sobie tego surowo zabroniłam i staram się trzymać zakazu

Zdobywamy bożą mądrość czytając i studiując Jego Słowo, żyjąc nim. A także dzięki doświadczeniom, przez jakie nas przeprowadza. Ale dla charyzmatyków to jest mozolenie się - po co się tak męczyć, skoro można zdobyć mądrość na skróty, czyli "dostać ją z góry"? Oczywiście kristina napisze, że nie miała na myśli żadnego "na skróty", ale w praktyce to co napisała to właśnie znaczy. Do tego służy Duch Święty: daje nam gotowe objawienia, gotowe rozwiązania, po prostu nas oświeca. To prowadzi konsekwentnie do tego, że Pismo przestaje być jedynym źródłem naszego poznania - stają się nim też wszystkie nasze duchowe przeżycia. To prowadzi też do tego, że nie poświęcamy Pismu tyle uwagi, nie jest dla nas takie ważne o co DOKŁADNIE w danym wersecie czy fragmencie. Dlatego charyzmatycy często strzelają wersetami wyrwanymi z kontekstu i na ich podstawie budują sobie pewne pojęcia. Bo jeżeli osobiste prowadzenie Ducha oznacza, że staje się On naszą sekretarką i menedżerem, to taka świadomość nie zachęca do gruntownej znajomości Biblii. A dla mnie osobiście, to Biblia jest podstawą, a Duch prowadzi i tak, nie trzeba Mu w tym pomagać jakimś szczególnym nastawianiem się.
Przepraszam wszystkich coś pomyliłam. Chciałam zacytować wypowiedź i coś pokręciłam. Wracając do tematu: ja bywam w Zborze charyzmatycznym i w nim jest kładziony bardzo silny nacisk na: poznanie Pisma Św, trzymanie się Pisma i dzięki niemu wykrywaniu błędów. Ostatnio na spotkaniu brat miał bardzo obszerne nauczanie na temat przewodniej roli Pisma w życiu Kościoła i każdego wierzącego. Waga pisma jest podkreślania na każdym kroku z całą stanowczością. Tak właśnie jest w tym Zborze.