www.ulicaprosta.net

>>>

--

>>>

>>>

dziękuję.

Cóż...,czasem modlimy się o coś wiele lat i wypowiadamy przy tym tysiące słów.To wszystko jednak bez tej kluczowej i najważniejszej dla naszego Pana determinacji.
Kiedy jednak dopadnie nas ten cudowny i owocny stan determinacji wystarczy parę słów i Bóg się do tego przyznaje.
Co jest takiego w determinacji,że tak bardzo skutecznie nas łamie?
Nigdy nie paliłem i nie piłem.Poprostu brałem to na logikę.To jest bez sensu,więc po co???!!!
Miałem za to inne nałogi.Muzyka i motocykle.
Miałem!!!
Ale bardzo lubię poczytać takie świadectwa.Pan jest wspaniały!!!!

_________________
adam

A został mi się jeszcze jeden.Jest obecnie(już trzeci rok!)restaurowany przez pewnego gościa,bo to zabytek.
Teraz już nie ma we mnie tego napalenia się ,tego pędu.Owszem,zawsze wyłowię z ulicznego szumu odpowiedni dźwięk,ale jest to tylko stwierdzenie faktu istnienia tego dźwięku(trudno być głuchym na zawołanie) a nie przyspieszone bicie serca i zazdrość,że ja nie mam.
Ten,który został,i tak zosatnie sprzedany w odpowiednim momencie bez żalu.Ot,przedmiot użytkowy.A że nietypowy i zabytkowy?I co z tego.
Rzeczywistością jest Chrystus i to On uwalnia z nałogów i wyprowadza z niewoli.

_________________
adam

A ja Wam opisze jak było z moim rzuceniem palenia. Moja córeczka od urodzenia miała problem z żołądkiem. Od samego poczatku nie miała apetytu, bardzo słabo przybywała na wadze i każdy posiłek powodował ból brzuszka i biegunkę. Przez 3 lata diagnozowaliśmy ją, jeżdziliśmy po przeróżnych lekarzach, kinikach, znachorach i nikt nie wiedział co sie dziecku dzieje. Wszystkie badania były dobre a córka coraz słabsza. Ja już poprostu umierałam z bezsilności, wpadłam w straszną depresję bo dziecko w wieku 3 lat ważyło 11 kg-skóra i kości. Skoro nic nie pomagało zdałam się całkowicie na Jezusa. Codziennie razem z moim dzieckiem modliłam się do niego i obiecałam mu, że jeśli uzdrowi mi córeczkę , oddam mu to co najbardziej lubię, co sprawia mi największą przyjemność w życiu-były to papierosy. I któregoś dnia dziecko rano wstało i poprosiło mnie o śniadanie-pierwszy raz, bo ona nigdy nie była głodna a karmienie było dla nas obu udręką. Śniadanie zjadła pierwszy raz całe i ze smakiem, czekałam na reakcje ze strony żołądka-nie było żadnej. Od tamtej pory( to już 7 lat ) dziecko jest zupełnie zdrowe, tak nagle jakby nigdy nic. Jest nadal szczuplutka ale je za dwoje i nie ma żadnych problemów z brzuszkiem!! A ja oczywiście zgodnie z umową daną Jezusowi nie palę już 7 lat.CHWAŁA CI JEZU ZA TO!!!

>>>

Witam w wątku o rzucaniu paleniu.
W związku z liberalnym traktowaniem problemu nałogu tytoniowego w wielu zborach chciałam zadać pytania:
czy palenie papierosów jest grzechem?
Czy trwanie w tym grzechu( i brak pokuty) jest przesłanką do wykluczenia ze zboru?
Jak traktować wierzących, którzy nie chcą rzucić palenia i uważają to za porównywalne do picia kawy czy objadania się słodyczami?
A może to w ogóle nie jest problem ?

O CZYM TY W OGÓLE MÓWISZ? Nie spotkałem się jeszcze ze społecznością, w której palenie papierosów nie byłoby uważane za grzech. Czyżby degeneracja Kościoła postępowała aż tak szybko?


TAK


Oczywiście. Jak w przypadku dobrowolnego trwania w każdym innym grzechu.


Jak ludzi usprawiedliwiających grzech. W przeciwieństwie do kawy i słodyczy każdy papieros niszczy ciało, które jest świątynią Ducha Świętego [I Kor. 6:19]. Obżarstwo też jest grzechem o uczynkiem ciała. Każdy nałóg jest zniewoleniem, a przeciez gdzie Duch Pana, tam jest wolność i do wolności zostaliśmy powołani. A dwom panom służyć nie można.


Jasne. Niedługo zażywanie narkotyków też nie będzie problemem.

Smok tnie równo, bez litości. Nie, nie twierdzę że to nie grzech, ale popatrz ile się Roman natrudził, jak bardzo chciał z tym zerwać, jak prosił Pana. Ty byś go wyrzucił ze zboru, tylko dlatego że ulega słabości swojej wielkiej i nie może sobie poradzić? czy Ty i ja nie mamy zadnych wad słabości by tak traktować innych? Pewnie, gdyby nie chciał tego uznać za grzech, gdyby ostentacyjnie fajczył, to owszem, ale jeśli się z tym męczy to mu to już wystarczy i nie należy go dobijać. Trzeba pomóc modlitwą, wsparciem, akceptacją mimo wszystko.Pochwalać jednak i tolerować samego procederu nie wolno!!!

Ein moment, bitte. Przeczytaj jeszcze raz, o co pytała Grażyna i jak odpowiedziałem. Mówimy o DOBROWOLNYM trwaniu w grzechu i NIECHĘCI do upamiętania. NIE MÓWIMY o sytuacji, gdy ktoś CHCE PRZESTAĆ, ALE NIE MOŻE sobie poradzić.


A o czym pisze Grażynka, jeśli nie o ludziach, którzy NIE CHCĄ RZUCIĆ PALENIA? Przecież sam "ciąłbyś równo i bez litości" - jak w pogrubionym fragmencie. Jeśli ktoś chce pomocy, to pomagamy. Jesli chce grzeszyć, to napominamy.


AMEN.