www.ulicaprosta.net

Wcale Cię tak nie postrzegam

Raczej jako silną,"zawszedającąradę"...a teraz "zapędzoną" w "kozi róg"...
I myślę,a nawet pewna jestem Kto w tym tak naprawdę ma udział

Największymi wrogami nas samych jesteśmy...my sami...niestety.

Bóg chce zabić w Tobie to co nie pozwala Ci być wolną...niezależnie od okolicznosci...
Może właśnie dlatego spotyka nas to czego się boimy...aby się z tym zmierzyć i zobaczyć,że...Bóg jest większy niż nasze strachy!

Pięknie ujął to Elendil :
"...ale On wie co robi. Ufaj Mu, On ciągle jest u steru, nie pozwoli Ci zginąć i już ma przygotowane rozwiązanie. Wiem, że to bardzo trudne, ale proś Pana, żebyś mogła popatrzyć na ten trwający stan, jako na czas, kiedy On chce Twojego wzrostu i przemiany, nie zaś jak na problem, którego trzeba się jak najszybciej pozbyć. Jest Ci ciężko, ale nie daj się zwieść okolicznościom - Pan je dopuścił i On je zabierze. Ważne jest by w tym ufać Mu i pragnąć się dowiedzieć, czego chce Cię nauczyć przez to.."

Wiesz,że masz i moją modlitwę

_________________
"Pocieszajcie,pocieszajcie mój lud,mówi wasz Bóg!"
Iz.40,1

Ogródeczek dla Żanny-Axanny...czemu nie

Jeszcze się okaże,że "ogródeczki" to nagroda,nie kara

_________________
"Pocieszajcie,pocieszajcie mój lud,mówi wasz Bóg!"
Iz.40,1

no wlasnie, bo my tutaj w cudzym ogrodeczku bajzel zrobili

dzieki na dobrym slowie, siostro i wszystkim, i za modlitwy

Axanno,nie jesteś sama.Mnie też łatwiej wierzyc jak idzie dobrze.
Mam bardzo cięzkie chwile i tak trudno odpocząc mi w wierze.
Jedyna pociecha sa słowa Przyjdż Panie Jezu..Mam takie Pawłowe rozterki.

Dziekuje, kristino i tez pomodle sie za ciebie, trzymaj sie

No właśnie tak się zastanawiam, czy rzeczywiście i kategorycznie w każdym przypadku jest tak, że osoba, która zdradziła nie może mieć zupełnie niczego na swoje usprawiedliwienie. Czy Bóg nie zwraca uwagi na okoliczności?

Wyobraźmy sobie hipotetyczną sytuację:
Jest małżeństwo mieszane. On- ze świata, ona-chrześcijanka.

On jest normalny (czyli taki szary, przeciętny poganin, niczym szczególnym nie wyróżniający się)
Natomiast ona, pomimo trwania w Panu, jest kobietą niezmiernie toksyczną, kłótliwą do tego stopnia, że nawet Salomon na taki stopień kłótliwości nie napisał przypowieści, egocentryczną i co najgorsze- mającą zaburzenia psychiczne w postaci urojeń, które tworzy sobie w swojej głowie, a które następne są pretekstami do wszczynania kolejnych awantur.

Małżeństwo to żyje pod jednym dachem przez kilka lat.
On ma już tak serdecznie dosyć swojej żony, że odechciewa mu się żyć.
Po jakimś czasie poznaje inną kobietę (wolną) u której odnajduje wsparcie i zrozumienie. Po jakimś czasie, postanawiają, że ułożą sobie wspólnie życie razem.
On będąc zmęczonym psychicznie, odchodzi do żony i dąży do rozwodu z nią.
Natomiast żona, zaczyna robić z siebie ofiarę- biedną, zdradzoną, wzgardzoną przez męża, nie dostrzegając jednocześnie w swoim zaślepieniu, że tak naprawdę to ona latami ciężko pracowała na taki finał.

Co myślicie o takim scenariuszu?
Czy dla tego mężczyzny niema żadnego usprawiedliwienia i należy jego postępowanie bezwzględnie potępić, a ją uznać za biedną ofiarę cudzołóstwa?
Bo ja szczerze mówiąc nie wiem co mam o takiej sytuacji myśleć. Ale kiedy próbuję sie postawić na miejscu tego mężczyzny i wyobrażam sobie tą kobietę z tymi wszystkimi paskudnymi cechami, to nie wiem, czy będąc na jego miejscu, wytrzymałbym u boku takiej choćby tydzień, nie załamując się psychicznie...

Cudzołóstwo zawsze jest grzechem, bez względu na 'okoliczności łagodzące". Przysięga małżeńska zobowiązuje nawet w przypadku "trudnej żony/trudnego męża".
A w tym hipotetycznym przypadku żona winna jest sprzeniewierzeniu się Bożemu przykazaniu, a mąż - cudzołóstwa. Każde odpowie oddzielnie za swoje grzechy.
I- nie wierzę w to, że wina leży tylko po jednej stronie. W każdym razie nie poznałam kobiety, która dążyłaby do rozwodu mając naprawdę kochającego męża u boku, ani mężczyzny, który dążyłyby do rozstania mając żonę, która kocha go i szanuje. Nawet jeśli dopuścili się zdrady. Wyjątkiem jest chyba alkoholizm i inne uzależnienia, np. od narkotyków. Ewentualnie choroba psychiczna jednej ze stron.

A sie zastanawiam, co mozna myslec o kims, kto sam jest pelen przewrotnosci, przeklenstw i oszczerstw, ale sie probuje podszywac pod sedziego... czego warte te bazgaje? - autora.

Ok. Na pewno każde z nich odpowie oddzielnie za własne grzechy, ale jak to może wyglądać z punktu widzenia Boga na chwilę obecną, tzn. ona nawrócona, on niewierzący.
Spójrz na ten fragment Pisma poniżej. Męża on nie dotyczy, gdyż jest adresowany do wierzących, a ją już może objąć:

Hbr 10:26 BT "Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy,"

Zatem moim zdaniem, o ile on może się jeszcze nawrócić i dostać "czystą kartę", tak ona może znajdować się w znacznie gorszym położeniu o ile dalej będzie zagłuszać sumienie, tak jak czyniła do tej pory.
Ja tak to widzę, ale chętnie poznam inne spojrzenia.


Rozmawiamy o sytuacji hipotetycznej, choć przyznam, że interesuje mnie to, gdyż znam podobną, która wydarzyła się naprawdę.

A moze byc jeszcze kobieciarstwo, albo jeszcze tysiace przyczyn, o ktorych nie mamy pojecia. Jezeli my czegos nie poznali, to nie znaczy ze nie wystepuje...
Coz, ja tez kiedys mowilam podobnie... wrecz identycznie, zreszta wszyscy tak mowia, co pokazuje z jala latwoscia ludzie wydaja opinie, mimo ze nic nie wiedza jak naprawde sie rzeczy maja - mozna sie mowic co tylko, oni i tak wiedza lepiej. Pokazuje to tylko bezsens podobnych rozmow, bo jezeli publiczna opinia jest taka, a nie inna, jak w danym wypadku, to nic ja i tak nie zmieni.
Gdybym podala do sadu to kazdy sad, po zbadaniu wszystkich szczegolow i okolicznosci (a nie ze 'nie poznalem jeszcze') jednoznacznie uznal by jego wine.

Ck, mam kuzynke, ktora musze powiedziec jest psychiczna i maz z nia jakos jest juz ok 14 lat. Cale 14 lat to horror, ja sie dziwie, ze on z nia wytrzymuje pomimo tego, ze wszyscy radza mu by sie z nia rozstal. Moze juz nie dlugo, bo panstwo zabralo im dzieci z powodu awantur malzenskich i jej grozb do niego.

Znam tez malzenstwo, rodziene, gdzie wiecznie byl smiech i jak wydawalo sie milosc, oni artysci, wszystko razem robili, wspaniele dzieci. 3 lata temu odszedl od nich do innej i nie chca sie znac. Szok.

A jesli chodzi o kobieciarzy to oni zawsze wracaja do domu do zony i przyrzekaja poprawe, ktorej nie dotrzymuja i to wtedy zona ma tego dosc jej ciaglego oszukiwania i odchodzi. Tacy lubia sie "ustawic dobrze".

a moze byc tez tak, ze to Ty nie masz pojecia o swojej winie w tym wszystkim ?

no wlasnie o tym mowilam - ona wie ze 'zawsze' i kropka.

Pozostan w przekonaniu swych 'swietych racji'.