www.ulicaprosta.net

Juz mowilam - tak bylo na poczatku, ale potem nawrocilam sie i sie bardzo, naprawde bardzo sie zmienilam - wtedy moje towarzystwo juz nie bylo tak bardzo odpowiednie, jak przed tym...

Wlasciwie, to nie wiem dlaczego tak sie dzieje, ze temat sie ciagnie i ciagnie... a wszystko sie zaczelo od tego, ze sie podzielilam doswiadczeniem, zeby potem przez kilka dni sie usprawiedliwiac tylko...

Napisalam przeciez - jestem winna, bo nie potrafilam byc idealem i kobieta mazen swego meza... inna potrafila, wiec juz nie narzekam.

Pozdrawiam.

Ujmę to tak: nie ponosisz odpowiedzialności za jego grzechy. On odpowie przed Bogiem za oszustwo i zdradę- nie Ty.
Natomiast jak sama piszesz: nie jesteś doskonała. Zatem mogło być i tak, że Twoje postępowanie w jakiejś mierze mogło być jednym z wielu przyczyn rozpadu związku. Czy było, nie wiem, tylko Ty wiesz.
Nie chodzi o szukanie winnych i wydanie wyroku, tylko o badanie własnego serca, bo przecież każdy z nas stanie przed Bogiem i odpowie za swoje, a nie cudze grzechy. I forum to nie jest najlepsze miejsce do rozważania tak osobistych, bolesnych spraw. Możemy pogadać na prive'a, jeśli chcesz.
Uwierz mi- ja Cię o nic nie obwiniam, bo też i nie mogę- nie znam Cię. Snuję sobie takie tam rozważania teoretyczne, nie musisz ich brać do siebie.
Może też piszę bardziej o sobie- zawsze uważałam męża za gorszego ode mnie, a siebie za bardziej łagodną. A kiedy się uczciwie sobie przyjrzałam, to stwierdziłam, że do anielicy mi naprawdę daleko i moje zachowanie też mogło ranić. Albo nie sprzyjać dobrym relacjom. Tylko "na oko" trudno to było zobaczyć, bo mam miłą powierzchowność. I to jest mylące, bo na dnie serca różne rzeczy siedzą, nawet jak ma się słodki uśmiech nr 5 na zawołanie No, ale tu już piszę tylko o sobie, Ty możesz mieć inne doświadczenia.

a czy przypadkiem Axanna i ja Ci w tym nie pomoglysmy jakos ?

p.s. rozbrajasz mnie ostatnio , owieczko.

Akurat w tym , Agnieszko- nie. To nie było ani takie łatwe, ani tak szybkie

Owieczko, sie nie gniewaj, ale nie chce zadnych pw, bowiem nie mam nic do ukrycia, ani niczego, za co bym sie wstydzila, naprawde - mimo, ze przyznaje, ze mam wady i wine.

Myslalam w swojej naiwnosci, ze chocby czesciowo moje wady beda jakos przebaczone i znoszone, tak jak i ja staralam sie robic wzgledem jego wad. Mialam glupi poglad, ze pielegnowanie zwiazku zalerzy od dwojga, ale sie pomylilam widocznie..

Co do mojego zlego postepowania, z powodu ktorego rozpadlo sie malzenstwo, to wlasnie kiedy mi oznajmil, ze chce rozwodu i ma inna - wlasnie wtedy go pytalam, czy moge cokolwiek zrobic, zeby tego nie robil, czy moge cokolwiek naprawic w swoim postepowaniu, pytalam, co robilam zle, niech mi powie, a ja sie postaram - na wszystko dudnil tylko jedno, ze mnie nie kocha...

Zapytalam dlaczego sie wtedy ozenil, sedzia tez o to pytal - i w oby dwoch wypadkach odpowiedzial, ze "wydawalo mu sie, ze owa kobiete kocha"...

Wtedy sedzia powiedzial, ze w takim razie musi sie i teraz mu tak wydawac, a jak nie, to zeby podal przyczyne rozwodu - i podawal wersje: "czy pana zona moze pije, moze bierze narkotyki, moze zdradza pana, moze zle gotuje" itp. - i odpowiadal tylko "nie, nie, nie...."

No i nie rozwiedli... Nie wiem, moze znowu zawinilam, bo trzeba bylo powiedziec ze mam kochanka, zeby mezowi pieniadze za rozwod sie nie zmarnowaly - a nie powiedzialam, faktycznie, daleko mi jest do idealu...

I nigdy nie mowilam, ze nim jestem...

*** skrocilam wypowiedz troche, w obawie o "wnioski".... bo faktycznie, rozne moga byc, jak znam zycie... ("rozne" w sensie ze niewlasciwe mam na mysli)....

Zrozum i wybacz mu Axanno, ze Cie nie kocha i nie kochal i ze wydawalo mu sie , ze Cie kochal, bo jest Ktos kto Cie naprawde Kocha, ale Ty zajeta jestes tym ktory Cie nie kocha i nie kochal.

A nic ja nim nie jestem zajeta... dawno bym juz zapomniala i bol by mi minal, gdyby nie przesladowania tej kobiety... z powodu ktorych wycierpialam chyba tyle samo, co od samej zdrady... a moze i wiecej, teraz nie wiem...

Dzisiaj szlam z pracy troszke inna droga i przechodzilam mimo duzego kosciola - zazwyczaj nie zwracam jakos na nie uwagi, bo wydawalo mi sie, ze to sa nominalne raczej panstwowe koscioly, jakich tu jak grzybow po deszciu...

Ale przed tym kosciolem stal facet w szkockiej spodnice i gral jakas narodowa melodie na jakims narodowym sprzecie

Przyjrzalam sie napisu na scianie i przeczytalam, ze to Kosciol Batystyczny... Moze bym go odwiedzila... co prawda bez jezyka to i tak nie na wiele sie zda... ale moze w koncu kiedys go wyucze, jak przestane sie klocic bez przerwy po forach...

Axanno- jeśli nie chcesz wystawiać się na opinię innych, nie pisz publicznie tyle o sobie. Z Twojego postu wiele wniosków można wyciągnąć. Ja popełniałam ten sam błąd, a kiedy moi rozmówcy pisali niekoniecznie to, co chciałam usłyszeć, było mi ciężko. Dalej- jesli chodzi o mnie- tylko na pw.

Owieczko, prawdziwy żar dany od Boga nie wygasa Nawet w trudnych sytuacjach, bo zawsze jest dostępna modlitwa o podtrzymanie świeżości uczuć - mówię z doświadczenia

no, no...wlasnie ! podoba mi sie coraz bardziej

mow!, bo ostatnio mowisz duzo budujacych rzeczy.

Owieczko, ja sie podzielilam doswiadczeniem... Nie mialam zamiaru "tyle pisac publicznie", ale to juz sie pociagnelo pomimo moich zamiarow, gdyz padalo slowo za slowem, a zarzut za zarzutem, na ktore po prostu odpisywalam, broniac sie.

Myslalam, ze bronic sie wolno, ale jak widac i tu sie pomylilam - trzeba bylo w pokorze uznac od razu, ze sama wszystkiemu winna i kropka.
Wiec w tym miejscvu cie przepraszam, ze sie z Toba nie zgodzilam od razu.

A o tych "wielu wnioskach" jakie wyciagnelas z mojego postu, mozesz napisac publicznie, bo w sumie i tak juz zostalo powiedziane chyba wszystko i teraz nie ma juz roznicy..., ale jezeli chcesz pisz na pw.

Co chcesz usłyszeć?

no nie ma co sie radowac, bo jeszcze nie przestalam... a szczerze mowiac mam naprawde dosc...