www.ulicaprosta.net

Witam
może banał, ale zastanowiło mnie ostatnio w 1Kor 7 rozdziale jedno zdanie wypowiedziane przez Pawła w wersecie 12 "Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan..."
ma ktoś jakieś sensowne wytłumczenie dlaczego Paweł tak napisał i jak to się ma do późniejszych wersetów?
pierwsze co mi się skojarzyło to to, że od tego momentu Peweł dzieli się z nami swoimi przemyśleniami a nie słowem od Boga, ale nie wiem czy własciwie to rozumiem?

pzdr

Myślę, że warto przeczytać najbliższy kontekst:

"Tym zaś, którzy żyją w stanie małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan, ażeby żona męża nie opuszczała, a jeśliby opuściła, niech pozostanie niezamężna albo niech się z mężem pojedna; niech też mąż z żoną się nie rozwodzi. Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli jakiś brat ma żonę pogankę, a ta zgadza się na współżycie z nim, niech się z nią nie rozwodzi; i żona, która ma męża poganina, a ten zgadza się na współżycie z nią, niech się z nim nie rozwodzi" [I Kor. 7:10-13]

Wygląda na to, że w sprawie osób odrodzonych żyjących w stanie małżeńskim Paweł powołuje się na nauczanie Pana dotyczące nierozerwalności małżeństwa (przy okazji: Paweł powołuje się na słowa Pana i nie wspomina o żadnym "wyjątku wszeteczeństwa"). Jak wiadomo, Pan głosił Słowo w środowisku, w którym samo pojęcie za żonę osoby spoza Izraela było grzechem przeciwko Prawu [V Mojż. 7:3-4], więc siłą rzeczy nie zwracał się do małżeństwo mieszanych, bo Ewangelia nie dotarła jeszcze wtedy do pogan.

W sprawie małżeństw mieszanych, czyli po dotarciu Ewangelii do pogan gdy jedno z pogańskich małżonków się nawróciło, a drugie nie, Paweł dodaje do nauczania Pana kolejne objawienie, ale nie są to już słowa samego Jezusa. Obowiązują natomiast jako nauczanie apostolskie. Stąd słowa "mówię ja, nie Pan".

Trzeba zdawać sobie sprawę, że Paweł pisał list do Koryntian (i pozostałe też) nie będąc w stanie jakiegoś transu, czy świadomego natchnienia. Ot, pisał list i tyle, i nie miał pojęcia, co będzie dalej z tym listem się działo. Duch Święty zadbał o to, że jest to list natchniony i w całości należy takim go widzieć.
Np. arcykapłan Anniasz (chyba) prorokował i nic o tym nie wiedział.

_________________
adam

ja myślę nieco inaczej bo skoro Piotr mógłbyć napełniny duchem i przemawiać, tak samo Szczepan a i Paweł np w Dz. 20:22 pisał że zniewolony Duchem idzie do Jerozolimy, tak samo mógł być zniewolony, świadomy natchnienia pisząc taki list nie mówię, że tak było napewno, ale mogło tak być, Ap Jana chyba jest dobitnym przykładem, trans pomijam

Z wielu fragmentów listów Pawła widać, że on miał świadomość wagi słów, które napisał. Na przykład:

"Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo że ma dary Ducha, niech uzna, że to, co wam piszę, jest przykazaniem Pańskim; a jeśli ktoś tego nie uzna, sam nie jest uznany" [I Kor. 14:37-38]

Apostoł Piotr wręcz uznaje listy Pawłowe za Pisma, których przekręcanie prowadzi do zguby [II Piotra 3:16]. Pozostali autorzy listów są podobnie przekonani o autorytecie tego, co napisali. Nie oznacza to, że pisali w jakimś "transie", bo natchnienie Pism nie polegało na "automatycznym pisaniu". I tutaj się z Adamem całkowicie zgadzam. W niektórych sytuacjach mamy do czynienia z wizjami objawionymi, jak w Apokalipsie, ale w większości przypadków listy były pisane w normalnym stanie umysłu. I nie należy tych spraw "przeduchawiać".

Porównianie nieodrodzonego arcykapłana byłoby bardziej trafne, gdyby go porównać do oślicy Bileama niż do apostoła Pawła.

co do transu i automatycznego pisania też jak najbardziej się z tym zgadzam dlatego napisałem że trans pomijam, jednak wydaje mi się, że autorzy listów, ewangelii czy też innych ksiąg biblii, mogli być często świadomi natchnienia tego co pisali w końcu to duch im podpowiadał jak mają mówić itd.
zresztą jak mogliby mówić "tak mówi Pan" nie będąc pod wpływem natchnienia, albo objawienia?

nie upieram się jednak przy tym żeby była jasność