www.ulicaprosta.net

Witam!
To mój pierwszy post na tym forum. Czytając wcześniejsze wypowiedzi, doszłam do wniosku, że warto coś napisać, choćby dlatego, że bardzo lubię taką otwartość i szczerość jaką tutaj zauważyłam (obym się nie pomyliła, bo nie poznałam jeszcze tego forum, ale pewne ryzyko też zostało przeze mnie wkalkulowane).
Wybrałam kilka fragmentów z wypowiedzi Marcina:



Czy może ojciec, czy matka zapomnieć o swoim dziecku i skreślić je, wymazać z pamięci ? W przypadku Boga to niemożliwe: (Izaj. 49:15-16) „Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię, twoje mury stoją mi zawsze przed oczyma.”(BW)



Owszem, często czujemy się bezradni, powaleni, zdeptani, ale czy opuszczeni, pozbawieni pomocy ? :(2 Kor. 4:8-10) „Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, Prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani, Zawsze śmierć Jezusa na ciele swoim noszący, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło.”(BW)
Wtedy, gdy ja już nic nie mogę zrobić, otwiera się przestrzeń na Boże działanie.



Wiara w Słowa, jeśli nie pokrywa się z rzeczywistością jest trudna. Też mam podobny problem w moim życiu, unikam tekstów, które dają mi nadzieję (to straszne), ale bardzo boję się znów rozczarować i sama nie wiem jak z tego wybrnąć, bo to oznacza, że moje zaufanie do Boga jest ograniczone. Ufam Jemu tylko jeśli chodzi o podstawowe sprawy, ale mam wątpliwości, co do trudniejszych spraw, a wiem, że tak być nie powinno. Jeśli chodzi natomiast o obraz Boga, to staram się ze wszystkich sił, bym nie wątpiła, że mnie Kocha, pomaga mi w tym przypominanie sobie tych wspaniałych rzeczy, które dla mnie zrobił, a jak dobrze pomyśleć, to dość sporo takich można znaleźć. Tyle, że i tak wielu rzeczy po prostu nie rozumiem, może dlatego, że nie są one zgodne z moimi oczekiwaniami: ja tworzę własny plan na przyszłość, a Bóg ma inny! A wchodzenie w poczucie winy wpędza mnie w jeszcze większego doła, więc też nie wracam do przeszłości, żyję tylko dniem dzisiejszym.
Pozdrawiam.

_________________
" Ale prześladowania prawie zawsze nowych stronników ofiarom zjednują. " (Wolter)

Korzystając z okazji chciałbym podziękować za wszystkie wypowiedzi w tym wątku.

Wciąż próbuję uporządkować myśli...

M.

dawno mnie nie było na tym forum...ale ten temat mnie wciagnął.
Marcinie,przeczytałam uwaznie twój post.Było mi bardzo smutno z powodu tego co przeżywasz.W trakcie czytania twojego postu,mialam wrazenie że coś jest nie tak w twojej relacji z Bogiem.Na początku nie bardzo wiedziałam dlaczego Bóg jest tak daleko od twojego zycia..
Wiesz że ja też zauważyłam że "twój Bóg"jest jakiś bezimienny i przez to bezosobowy.Zaczęłam sie zastanawiac co jest nie tak..
Zwracasz się do naszego Ojca..słowem "Bóg".
Nie jest dla ciebie,OJCEM..?Nie masz z Ojcem osobistej relacji.
Dlaczego..?
Bóg jest Ojcem dla tych którzy przyjmuja jego Syna,którego On posłał.Kto ma Syna ma Ojca,a kto nie ma Syna ten nie ma i Ojca.
Jezus jest obrazem niewidzialnego Boga.
Kiedy oddalam sie od ewangeli,oddalam sie od objawienia Boga.
Lubie czytac dzieje Apostolskie i listy do zborów.Tam jest przecież tyle wskazówek,rad i pouczeń.
Często jednak zajmując sie problemami,oddalam sie od Zycia którym jest Jezus.I wtedy znowu szukam odpowiedzi w NIM. Wracam szybko do ewangeli.Tam znowu moge widziec Pana,jego osobowośc,naturę/charakter/..postawę wobec problemów z jakimi przychodzili do Niego ludzie.Widze jak on rozwiązywał je.
Często pytam.."co zrobiłby Jezus na moim miejscu..?"
Wtedy otwieram znowu ewangelię...szukam z modlitwą takiego fragmentu
w którym ujrzę Boga w działaniu.
To model ..uczeń - Mistrz.
Dla tamtych uczniów Jezus był ucieleśnioną Prawdą.On był Drogą,Prawdą i Zyciem.On był ewangelia.
Tym samym jest dla mnie.Bliskośc Jezusa jest najlepszym sposobem nauki.Im wiecej czasu spędzam z Jezusem,tym bardziej poznaję/jest mi objawiany/Bóg Ojciec.
"Panie pokaż nam ojca,a dosyc nam będzie...powiedział Filip.
- tak długo jestem z wami,a nie poznałes mnie Filipie..?
Kto mnie widział,ten widział Ojca..jakze więc mozesz mówic..pokaz nam Ojca..???.."
I nie ma innego sposobu na poznanie Boga /jako Ojca/ jak tylko za pośrednictwem Jezusa.
Dzięki ewangeli mogę obserwowac Boga w działaniu kazdego dnia w różnych sytuacjach.
Nawet słuchac Jego rozmów z róznymi ludzmi.Często zadaja oni dokładnie te same pytania które ja mam w sercu i które zadałabym Panu gdybym mogla Go gościc u siebie.
To daje mi takze przyzwolenie by przychodzic dzisiaj do Jezusa ze swoimi pytaniami,bo Pan sie nie zmienił,i chce rozmawiac o wszystkim co jest ważne dla mnie dzisiaj w moim życiu.
Kiedy widzę jak bardzo był zawsze bezpośredni w relacjach z ludzmi w czasie gdy przebywał w Izraelu,mam pewnośc że tak samo chce postępowac ze mną.
Kiedy spotykam sie z Panem przez ewangelię,przyswajam jego marzenia,nadzieje,i stopniowo zaczynam patrzec na wszystko Jego oczami,a nawet zapalac sie Jego ogniem.
Nie wystarczy znac naukę Jezusa,ale dzięki temu ze mamy ewangelię,mozemy zobaczyc Słowo które stało sie Ciałem i zamieszkało wśród ludzi.
Musimy zobaczyc jak życ tym Słowem praktycznie.Tak jak żył nim Jezus.
ON był żywym wykładem tego co głosił.
On ma byc we wszystkim pierwszy..to znaczy że ma nam dac przykład przez swoje zycie..co to znaczy miłowac..wierzyc..byc prawy i sprawiedliwy...miłosierny i dobry..!!
Kiedy zaczęłam przyjmowac objawienie Boga, poprzez Jezusa,dopiero zaczęłam wierzyc w Niego,tego który stworzył wszystko co istnieje.
Moja wiara potrzebowała takiej skały która jest stała i pewna.
I właśnie ta skałą jest Jezus.Bóg jest taki jak Jezus..i On sam chce abym Go dobrze znała,po to abym wiedziała komu i dlaczego ufam.
Objawienie Boga poprzez Syna Bozego,Jezusa Chrystusa jest niezmienne.Bóg nie zmienia sie pod wpływem człowieka i okoliczności.
Po swoim nawróceniu,siedziałam pół roku z Biblią ,i z wypiekami na twarzy czytając we dnie i w nocy Jego słowa.
Byłam tak głodna Boga,że nic innego nie pociagało mnie niż czytanie Bibli.
A potem zadawałam Mu pytania,i On na każde odpowiedział.Czasem poprzez Słowo z Pisma,a czasem jako myśl w moim sercu, lsen,wizję..lub posłał do mnie człowieka który nawet nie wiedzac o tym był od Niego blogosławieństwem.
Im więcej poznawałam Jezusa,jako mojego osobistego Nauczyciela,tym bardziej zbliżałam sie do Boga jako mojego Ojca.
Bez pomocy Jezusa,nie miałabym odwagi zblizac sie do Boga ,ani pewności,że Bóg mnie kocha i chce ze mna rozmawiac.

_________________
Zycie to Jezus