www.ulicaprosta.net

Szczerze mówiąc nurtuje mnie to od jakiegoś czasu i nie chodzi mi tu o argumenty z ruchu wiary czy o autorytecie wierzącego, ale po prostu o to, że dziwi mnie to, że Jezus przemawiał do przyrody i do zjawisk przyrodniczych niczym do istot rozumnych.

Gdyby Jezus pomodlił się powiedzmy tak: "Ojcze niech te drzewo uschnie" albo "Niech ten wiatr i burza uciszą się" to by było ok. Przynajmniej dla mojego zrozumienia.

Ale Jezus wyraźnie nadaje im osobowość: "Wietrze ucisz się!", "drzewo bądź przeklęte". A przemawiając do drzewa figowego, niczym sędzia bądź prokurator argumentuje mu za, co zostało ukarane.

Dlaczego Waszym zdaniem tak postąpił?

Naprawdę, Twoje pytania są rozczulające. Zupełnie, jakby zadawał je kotek na Twoim zdjęciu.

Pan Jezus przemawiał do stworzenia w autorytecie, jaki może mieć wyłącznie Stwórca. Dlatego mógł nakazywać burzy, by umilkła - właśnie dlatego uczniowie w tym momencie "zdjął ich strach wielki i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?" [Mar. 4:39].

Co do przeklinania drzewa, to jest typowe dla proroków hebrajskich zwracanie się do przyrody w ramach tzw. aktu prorockiego (przeklinania na przykład) - masz to samo w Księdze Ezechiela:

"Synu człowieczy, zwróć swoje oblicze ku górze Seir i prorokuj przeciwko niej. I powiedz jej: Tak mówi Wszechmocny Pan:Oto Ja jestem przeciwko Tobie, góro Seir, wyciągnę rękę przeciwko tobie i obrócę cię w straszliwe pustkowie. Twoje miasta przemienię w ruiny, ty staniesz się pustkowiem i poznasz, że Ja jestem Pan. Ponieważ żywiłaś wieczną nienawiść i wydałaś synów izraelskich pod miecz w czasie ich niedoli, w czasie ostatecznej kary za ich winę, Dlatego - jakom żyw - mówi Wszechmocny Pan - sprawię, że będziesz krwawić i krew będzie się ścigać; zaiste, przelewem krwi zawiniłaś i krew będzie cię ścigać. I obrócę górę Seir w straszliwe pustkowie, i wytępię z niej wszystkich, którzy chodzą tam i z powrotem" [Ez. 35:2-7]

albo Dawid, który przeklął górę Gilboa:

"O góry Gilboa! Niechaj nie pada na was rosa ni deszcz, Wy pola oszukańcze, Gdyż tam splamiona została tarcza bohaterów, Tarcza Saula, jakby nie była namaszczona olejem" [II Sam. 1:21]

To nie ma nic wspólnego z traktowaniem przyrody jak istot rozumnych. Uschnięcie drzewa figowego jest przestrogą dla wszystkich, którzy nazywają się ludem Bożym, a owocu nie wydają, choć zdaniem Właściciela powinni [por. Jan 15:1-6].