ppajda napisał(a):
Ja zrozumialem wiele z dotychczasowych postów tak, ze mimo iz stare przymierze zostalo zastapione przez nowe przymierze, jednak Zyd, który zaufal Jezusowi powinien np. przestrzegac sabat - mimo ze Pawel nazywa go w Liscie do Kolosan 2:17 "cieniem rzeczy przyszlych", mimo ze List do Hebrajczyków mówi o tym, ze teraz mamy odpocznienie w Panu i nie musimy, o ile wlasciwie to rozumiem, "fizycznie" (jak Izraelici w ST) przestrzegac sabatu.
Ani Kol. 2:17 ani List do Hebrajczyków nie zawierają nauczania, które anulowałoby Szabat jako znak dla potomków Jakuba według ciała. Zwłaszcza, że przykazanie o Szabacie zostało nadane jako ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń Izraelitów. List do Kolosan został napisany dla pogan, którzy nie muszą obchodzić Szabatu i to jest tam jasno wyłożone. Poganie w Erze Mesjańskiej będą przestrzegać Szabatu i dlatego Szabat na dzisiaj JEST cieniem rzeczy przyszłych. Nie był, tylko jest. Czyli jako taki istnieje. Po prostu nie jest na dzisiaj obowiązkowy dla wszystkich.
ppajda napisał(a):
Jest to dla mnie niezrozumiale, ze Zyd mesjanistyczny powinien przestrzegac np. przykazanie o sabacie, mimo ze przeciez jest on uczestnikiem nowego przymierza, a nie starego, które zostalo zniesione. Jesli dla mnie, jako Poganina, w nowym przymierzu "fizyczny" sabat nie obowiazuje, rozumuje, ze ów sabat - bedacy czescia starego, zniesionego przymierza - nie obowiazuje równiez Zydów mesjanicznych.
STOP. Szabat nie jest częścią Przymierza, tylko częścią Prawa. Rozwinę to poniżej.
ppajda napisał(a):
W przeciwnym przypadku wnioskuje, ze faktycznie - jak zapytal Tomasz - Zyd musi zyc pod dwoma przymierzami?! Lub: dla wierzacych z Pogan stare zostalo zastapione nowym, a dla wierzacych z Zydów obowiazuje Nowe Przymierze, jak i czesc starego?!
O to mi chodzi.
Myślę, że błąd w Waszym rozumowaniu tkwi w braku rozróżnienia między Przymierzem a Prawem. Prawo jest częścią Przymierza, ale nie jest tożsame z Przymierzem. Przymierze Mojżeszowe jest umową dwustronną zawartą według ówczesnych standardów. Zawierała ona następujące części:
1. Preambuła, identyfikująca inicjatora przymierza [II Mojż. 20:1; V Mojż. 1:1-5].
2. Wstęp historyczny, wyszczególniający relacje istniejące między stronami przed zawarciem przymierza [II Mojż. 20:2; V Mojż. 1:6-3:29].
3. Warunki przymierza, które dzielą się na dwie kategorie:
a. Warunki ogólne [II Mojż. 20:3-17, 22-26; V Mojż. 4-11; oraz
b. Warunki szczegółowe [II Mojż. 21-23, 25-31; III Mojż. 1-25; V Mojż. 12-26.
4. Zarządzenia dotyczące:
a. Umieszczenia kopii przymierza w świątyniach bogów obydwóch stron [II Mojż. 25:16; V Mojż. 31:9,24-26.
b. Regularnego publicznego odczytywania treści przymierza [V Mojż. 31:31:10-13
5. Świadkowie, wezwani w celu poświadczenia ważności przymierza [V Mojż. 4:26; 30:19; 31:28; II Mojż. 24:4; V Mojż. 31:26.
6. Przekleństwa i błogosławieństwa, związane z wypełnieniem warunków przymierza:
a. Błogosławieństwa [III Mojż. 26:3-8; V Mojż. 28:1-14]
b. Przekleństwa [III Mojż. 26:14-33; V Mojż. 28:15-68]
7. Przysięga posłuszeństwa i ceremonia ratyfikacyjna [II Mojż. 24:1-11; V Mojż. 27; 29:10,12]
Prawo to jest część Przymierza zawierająca warunki ogólne i szczegółowe. Oprócz tego, Prawo jest standardem świętości objawionym przez Boga [Rzym. 7:12,14]. Zawiera 613 przykazań skierowanych do różnych grup ludzi i posiadających zastosowanie w różnym czasie. Prawo było częściowo objawiane poganom w sumieniach, a w formie rozwiniętej zostało nadane Izraelowi. Ponieważ Przymierze nie jest tożsame z Prawem, Bóg zawarł z domem Izraela i domem Judy Nowe Przymierze, w ramach którego jego uczestnicy mają w sercach wyryte to samo Prawo Mojżeszowe, które zostało zinterpretowane i podane przez Mesjasza, natomiast ani jedna jego kreska nie uległa zmianie [Mat. 5:17-19].
Dlatego choć Przymierze Mojżeszowe wygasło (kiedy wygasło, to inna sprawa) to Prawo pozostało. Po prostu zostało ono wyryte w sercach Żydów, którzy weszli w Nowe Przymierze i pogan, którzy zostali w nie włączeni, tworząć razem z odrodzonymi Żydami Kościół czyli Ciało Mesjasza [Chrystusa].
ppajda napisał(a):
"(...) Są to tylko przepisy zewnętrzne, nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku. Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia" (Hebr. 9:10-12).
O JAKIE PRZEPISY CHODZI?
"są to tylko przepisy zewnętrzne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań, nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku" [Hebr. 9:10]
Wcześniej w Hebr. 9:1-9 czytamy o przybytku i systemie ofiarniczym, w którym bywaja składane dary i ofiary nie mogące doprowadzić do wewnętrznej doskonałości. Ten system przeminął wraz ze zmianą kapłaństwa i powstania Arcykapłana na wzór Melchizedeka.