www.ulicaprosta.net

Czy nowonaordzony człowiek nie grzeszy- a jeśli nawet- to rzadko i nieświadomie? Czy każdy świadomy grzech prowadzi do odpadnięcia od łaski Bożej?
http://prawda.dekalog.pl/articles/Nowonarodzenie.html

Z tych kilku wypowiedzi jednoznacznie wynika, że:

1. Łamanie Prawa jest grzechem.
2. Zapłatą za grzech jest śmierć wieczna (Obj. 21.8 ).
3. Jedynie Prawo Boże – dekalog pokazuje nam, co jest grzechem. Apostołowie w swych wypowiedziach cytują niektóre z dziesięciu przykazań.
4. Gdyby Prawo nie istniało tzn. zostało unieważnione, zniesione lub przybite do krzyża, (jak co niektórzy nauczają) to nie istniałby też grzech i jego konsekwencja, czyli śmierć.
5. Wystarczy przestąpić tylko jedno przykazanie, aby zgrzeszyć i być winnym złamania wszystkich dziesięciu.

Należy tu dodać słowa ap. Jakuba: Jeśli zaś… popełniacie grzech i Prawo potępi was jako przestępców (Jak. 2.9, BT).
Chrystus Pan powiedział że …Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu. Jeśli przyjmujemy Chrystusa do swego wnętrza (umysłu) jako osobistego Pana i Zbawiciela i jesteśmy Mu całkowicie poddani, to nasz Pan mieszkając w naszych sercach doskonale będzie zachowywał Prawo. Prawo nie będzie nas mogło potępić gdyż nie będzie przekraczane i wtedy dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie nie ma już potępienia.
Głoszenie innej sprawiedliwości i innej ewangelii jest po prostu zwiedzeniem.

On, który obie części uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość.
Bezpośredni kontekst wskazuje na Żydów i pogan, gdy chodzi o słowa obie części uczynił jednością. Ale słowa te dotyczą nie tylko Żydów i pogan, mają głębsze znaczenie. W tym samym liście apostoł pisze: Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi (Efez. 1.9,10, BT).
Dzięki ofierze krzyża wszelki ród na niebie i ziemi jest połączony ponownie w całość (Efez. 3.14,15, BG). Ale co oznaczają słowa MUR – WROGOŚĆ?
Tu pomocne będą słowa proroka Izajasza: Oto ręka Pana nie jest tak krótka, aby nie mogła pomóc, a jego ucho nie jest tak przytępione, aby nie słyszeć. Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy (Izaj. 59.1-2, NP).


Mówiąc krótko, MUR – WROGOŚĆ to nasze GRZECHY.

Słowo PRAWO ma w Piśmie Świętym więcej niż jedno znaczenie. Może się ono odnosić do całego Pięcioksięgu Mojżeszowego zwanego Torą (Łuk. 24.44), do dekalogu (Rzym. 7.7,8; Jak. 2.10,11), do prawa rytualnego zwanego ceremonialnym, cieniowym (Hebr. 10.1; Łuk. 2.23,24). Jeżeli w tej kwestii nie będziemy mieli jasności to zostaniemy zwiedzeni przez fałszywych nauczycieli.
Biblijne prawa można też sklasyfikować jako np. cywilne, karne, zdrowotnościowe, kapłańskie, wojenne, obyczajowe, dziesięcin, obrzezki. Nie zapominajmy, że autorem tych praw jest Bóg. Swoją śmiercią na krzyżu Pan Jezus z całą pewnością zniósł system ofiarniczy (ofiary krwawe i z pokarmów), który miał charakter cieniowy i wskazywał na Chrystusa jako Jedynego i Prawdziwego BARANKA BOŻEGO. Rzecz ma się inaczej, jeśli chodzi i inne prawa np.: moralne i zdrowotnościowe. Bóg wyraźnie mówi, że należy je przestrzegać.
Chciałbym tutaj na moment zatrzymać się przy prawach zdrowotnych, gdyż w tym temacie również jest dużo zakłamań i nieporozumień.

Nie sposób w tak krótkim opracowaniu przedstawić wszystkich aspektów, myśli i wersetów z Pisma Świętego związanych z tematem Prawa Bożego. Wybrane zostały te fragmenty ze Słowa Bożego, które uznałem za najważniejsze i które pozwolą na dalsze zgłębianie tego tematu przez każdego, kto szczerze pragnie poznać PRAWDĘ.
Na zakończenie chciałbym jedynie jeszcze podkreślić, że ostatnia próba, która zadecyduje czy otrzymamy pieczęć Bożą czy piętno bestii nie jest tylko sporem dotyczącym zachowania pewnego dnia. W to jest włączona życiowo ważna zasada, dokładnie podobna do tej, jaka była w pierwotnej próbie w ogrodzie Eden. Tak, jak drzewo wiadomości dobrego i złego było kamieniem probierczym posłuszeństwa wobec Słowa Bożego, podobnie jest z Sabatem. Odwrotnie, zachowanie niedzieli jest testem świadczącym o posłuszeństwie wobec zarządzeń człowieka. Dlatego trzecie poselstwo anielskie (Obj. 14.9-12) wskazuje na to, że posłuszeństwo religijnym zarządzeniom domagającym się święcenia niedzieli oznacza ubóstwianie bestii i jej obrazu. Gdy religijne autorytety chrześcijaństwa postawią siebie w miejsce Boga, a nawet wywyższą siebie ponad Niego i będą zmuszać sumienia ludzi, aby słuchały ich, wówczas nadejdzie czas „głośnego wołania” trzeciego poselstwa i podania ludziom do wiadomości, że święcenie niedzieli jest równoznaczne z przyjęciem piętna bestii. Wówczas wszyscy, którzy nadal będą przestępować Prawo Boże, słuchając człowieka, przyjmą piętno bestii. Natomiast ci, którzy mimo groźby kary śmierci będą wierni znakowi Bożego Autorytetu, otrzymają pieczęć Bożą, która jest również jednoznaczna z odzwierciedleniem charakteru Bożego. To oznacza, że są niesplamionymi, doskonałymi Chrystianami (Obj. 14.4,5).

...nie ma żadnego innego boga oprócz Jednego…Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko i przez którego my. 1 Kor.8.4-6. Ten tekst jest bardzo jasny. Wyraźnie odróżnia dwie istoty; jednego Boga Ojca, z którego pochodzi wszelkie istnienie i jednego Pana, Jezusa, przez którego Bóg dokonał stworzenia nas. Tu nie ma mowy o jednym Bogu w dwu lub trzech postaciach. Nie, jest jeden Bóg Ojciec i jeden Pan Jezus. Wyraźne wyodrębnienie dwóch osobnych istot, dwóch osobnych postaci. Podobnie czytamy w radach do Tymoteusza; Ten tekst jest bardzo jasny. Wyraźnie odróżnia dwie istoty; jednego Boga Ojca, z którego pochodzi wszelkie istnienie i jednego Pana, Jezusa, przez którego Bóg dokonał stworzenia nas. Tu nie ma mowy o jednym Bogu w dwu lub trzech postaciach. Nie, jest jeden Bóg Ojciec i jeden Pan Jezus. Wyraźne wyodrębnienie dwóch osobnych istot, dwóch osobnych postaci. Podobnie czytamy w radach do Tymoteusza;
A królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu...
Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus.
Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może... 1 Tym.1.17,2.5,6.16.
Tu także mamy wyodrębnione dwie osobne istoty, więcej mamy tu podkreślone cechy jedynego Boga, które świadczą o Jego Boskości, jedynej, niepowtarzalnej; tylko On jest nieśmiertelny, Jezus umarł, Jezus został wzbudzony przez Ojca, Jezus przestał istnieć na jakiś czas w niebie gdy przyszedł na ziemię. Bóg jest niewidzialny, Jezus był widziany przez wielu. Bóg Ojciec jest nazwany jedynym Bogiem, Jezus nigdy nie był tak nazwany. Bóg Ojciec jest nie tylko nieśmiertelny, ale jest jedynym mającym nieśmiertelność, czyli jedynym mogącym nią obdarzyć każdego, także Jezusa. Mieszka On w światłości niedostępnej, o naszym Zbawicielu nie można tego powiedzieć. Nikt Go z ludzi nie widział i nie może widzieć, Pana Jezusa można widzieć i widziano.
Boskość nie jest dla nas do końca zrozumiała, jesteśmy ludźmi. Ale tu jasno pokazano cechy Boskości, Jedynej Boskości, Jedynego Boga. Nikt inny nie ma tych cech, a jeśli Jezus ma, to od Ojca i nie zawsze. Takie cechy zawsze ma jedyna Istota; Bóg Ojciec. I te cechy są wymieniane w różnych miejscach Pism. I te dwie odrębne Osoby, są często wymienione w Biblii, a jedyność Boga jest podkreślana wielokrotnie. (Mal.2.10,15, Judy 25, Obj.4.8. ) A nawet sam mówi nam o Sobie; a jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Izaj.46. Więcej, Biblia nam wyraźnie mówi; A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś. Jan 17.3.Tu poznanie Boga jest nazwane życiem wiecznym. Życie wieczne jest związane z poznaniem Boga, i to jedynego prawdziwego Boga, jedynego który ma Boskość prawdziwą, wynikającą tylko z Jego istoty i niepowtarza-lności, tylko Bóg Ojciec jest takim Bogiem. Boskość Jezusa jest skutkiem udzielenia Mu jej przez Ojca, a nie wynikająca z samego faktu istnienia wiecznie. I tu Bóg jedyny i prawdziwy jest ukazany odrębnie od Jezusa.
W Obj. 1. 4-8 są wyodrębnione trzy osobne istnienia;który jest, i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący, Jezus Chrystus, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych, a także siedem duchów, które są przed Jego tronem. Tylko jeden jest tym który jest, był, i ma przyjść, czyli nieustannie istniejącym, tylko jeden jest Wszechmogącym. Nikt nie ma takich samych cech jak On, nawet Jego Syn. Jest tylko jedna prawdziwa wiara, tak jak jedno zanurzenie, jeden Pan, jedno ciało, jedna nadzieja, i Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, przez wszystkich i we wszystkich. Efezj.4.4-6. Jakże majestat i jedyność Boga jest podkreślona i jaka ważna, jest jedyną wiarą dającą życie wieczne. Nie pozostaje nam nic innego jak skłonić się z pokorą i szacunkiem przed tą Jedyną Osobą i uznać jej wyjątkowość. I odrzucić wszelkie inne myślenie, które ma swe cechy w pogaństwie, szatańskiej chęci zniszczenia jedyności Boga, (Izaj.14.14) na czele z nauką o tak zwanej Trójcy Świętej, stworzonej w IV ne, przez pogaństwo które wkroczyło do Chrześcijaństwa, wcześniej wierzącego po biblijnemu, a głoszące iż ,,Tajemnica Trójcy Świętej jest centralną nauką wiary katolickiej. Na niej bazują wszystkie inne nauki kościoła Katolickiego...W jedności Bóstwa są trzy osoby, Ojciec, Syn i Duch Święty, każda odrębna od pozostałych....Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem i Duch Święty jest Bogiem.” Handbook for Today's Catholics 16,17. Ten pogląd pojawił się jak mówi historia w IV p.n.e., na Soborach w Nicei i Konstantynopolu i był efektem polityki i flirtu kościoła z pogańskim cesarstwem, a nie wiary apostolskiej czy Chrystusowej.
Biblia wskazuje nam, iż Bóg jest ponad Swego Syna, pomimo Jego boskiej natury. (1 Kor.11.3, także niektóre obrazy w Obj; 1.1, 6.16) Jest także Bogiem Jezusa (np. Ef.1.3,17, Rzym.15.6, 2 Kor.1.3) Jest źródłem wszystkiego co istnieje, także Syna. (Efezj.4.6, Mal.1.10, 1 Kor.12.6.) Tego samego nie możemy powiedzieć o Panu Jezusie. Nigdy nie wynosił się i nie wynosi się ponad Ojca, nigdzie nie czytamy by był Bogiem Swego Ojca. Często podkreślał, iż wszystko co ma, ma od Ojca, i to nie dotyczy tylko Jego ziemskiego istnienia, także został zrodzony z Ojca, jest Monogenes – jedyny zrodzony Syn. I w ten sposób przechodzimy do kwestii – kim zatem jest Syn. Mamy tu zazwyczaj dwie skrajności – zwolennicy Trójcy, tych jest cały świat, wierzą w jedność i równość trzech osób boskich, iż Syn jest taką samą Osobą i ma taką samą naturę i pozycję, jak i Ojciec. Z kolei mniej liczni monoteiści, zwolennicy Jednego Boga, odrzucają Jezusa jako Istotę Boską, istniejącą przed wcieleniem, będącą prawdziwym Synem Boga. I jedno, i drugie spojrzenie mija się z prostą prawdą biblijną. Tak trudno pojąć ludziom, iż Jezus Chrystus jest prawdziwym Synem Boga, jedynym Synem Boga przez zrodzenie nie przez stworzenie? Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystkie przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało co powstało....Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił Go. Jan 1.1-3. To Słowo było Bogiem, (theos) ten jedyny zrodzony Bóg, (monogenes Theos) jedyny widzący Ojca, objawił Jego charakter. Boski Syn dziedziczący po Ojcu boską naturę Swego Ojca, tak jak nasze dzieci dziedziczą ludzkie natury Swych Ojców. I jak ludzkie dzieci dziedziczą grzeszne natury grzesznych ojców i matek, tak i Syn Świętego Boga odziedziczył świętą, boską naturę Swego Ojca. Jest Synem Boga, jest Bogiem, tak jak dzieci ludzi są ludźmi.
Biblia nas uczy, iż Jezus jest jedynym zrodzonym, jednorodzo-nym Synem Boga. (Jan 3.16, 10.36, 1.14,49, 5.18, 19.7, Hebr.1.5,8 ) Stary Testament nie pozostawia także w tej kwestii wątpliwości. (Zach.12.10, PS.2.7, 110.3, Przyp.30.4) Ma swoje początki jednak, (Mich.5.1, Jan 17.5,) nie jest zatem tak samo wieczny jak Ojciec. Jest istotą boską jak Ojciec, ma Jego naturę, jest także nazywany w Biblii Bogiem, i to nie raz czy dwa. Ale nie sam poszedł, tylko Ojciec Go posłał. (Jan 8.42) Jest też od Niego zależny. ( Hebr.5.7-9, 2 Kor.13.4) I wszystko ma od Niego. (Mat.11.27, Jan 13.3) Ojciec też jest ponad Syna. (Jan14.10, 12.49, 5.19) I Ojciec jest Bogiem Swego Syna. (Efezj. 1.3)
Z drugiej strony jest w postaci Boga, (Fil.2.6) objawia samego Ojca, (2 Kor.4.6) jest Jego obrazem. ( Kol.1.15, Hebr.1.3) Posiada w sobie boskość czyli boską naturę, ( Kol.2.9) jest nazywany Bogiem, i to nie dla zabawy, ale w poważnych kontekstach. (PS.45.7, Hebr.1.8,9, Jan 20. 28 ) Biblia podkreśla istnienie dwóch istot boskich, ( Zach.6.12,13,) a nawet pokazuje, iż Syn ma to samo imię co Jego Ojciec. ( Jan 8.58, 12.26, 14.3, 17.24 ) Ego Eimi, Ja Jestem, inaczej Jahwe. Gdy dzisiaj to podkreślamy, często jesteśmy atakowani, ale pamiętajmy iż sam Jezus, gdy powiedział Swe Imię, został zaatakowany przez żydowskich przywódców, zatem to nic nowego w kwestii Boskości Syna.
Ten Jezus, Syn Boga, jest Stworzycielem wszystkiego, (Kol.1.16,17, Efezj.1.23, 1 Kor.8.6,) To Bóg poprzez Niego stworzył cały wszechświat. Najpierw zrodził Syna, a potem poprzez Niego wszystko uczynił, dlatego jest On także naszym Twórcą i w tym sensie jest nazwany naszym Ojcem. (Hebr.2.9-14) Jest też Prawodawcą. To On przemawiał z góry Synaj. (Dzieje 7.38) Jest też Skałą na której wszystko zostało zbudowane i ugruntowane. ( Efezj.2.19-22, 1Pio.2.4-5) On objawia Ojca, (2 Kor.4.6) dlatego należny Mu jest taki sam szacunek jak Ojcu. (Jan 5.23)
Jezus powiedział, iż należy Bogu oddawać szacunek w Duchu i w Prawdzie, zatem ważne jest aby wierzący w Niego nie wierzyli w bajki wywodzące się z religii uprawiających kult wielobóstwa, czy popadali w drugą skrajność i odrzucali boskość Syna Boga Najwyższego.
Aby bogów było więcej, dodano Ducha Boga czyli Jego duchowy element; umysł, charakter, osobowość... Ale Słowo mówi wyraźnie, iż Duch to duchowa część Boga, który podobnie jak człowiek składa się z ciała i ducha. (1 Kor.2.10-14) Człowiek został stworzony przecież na podobieństwo Boga. Tylko Duch Boga jest trochę inny niż ludzki. Jest Święty, Wszechmocny, Wieczny, ma Jego cechy, a duch człowieka ma cechy człowieka. Ale koncepcja stworzenia jest ta sama. (1Kor.5.3-5, Mal.2.15) Widzimy tu ducha Pawła zgromadzającego się z jego braćmi. Ale to nie odrębna osoba, to duch, myśl, Pawła, nic więcej. Duch Boga jest Duchem Boga i niczym więcej ponad to. Zazwyczaj występuje jako Duch Boga czy Duch Jezusa, w wielu miejscach. (np Ag.2.5, Gal.4.6, 2 Kor.1.22) A Pocieszyciel, tak często uważany za osobę Ducha, to nic innego jak sam Pan Jezus w duchowej postaci. (Jan 14.16-20,23,26,28, 15.4)

Życie i charakter Enocha, które były tak uświęcone, że nie oglądawszy śmierci, zabrany został do niebios, przedstawiają życie i charakter, jakie muszą posiadać wszyscy, jeśli podobnie jak on, mają być zabrani, kiedy pojawi się Chrystus. Jego życie było tym, czym może się stać życie każdego, jeśli ściśle połączy się z Bogiem. Wiarą wejdzie za Jezusem do Najświętszego, do miejsca, gdzie nie ma grzechu.
Ten święty mąż, został wybrany przez Boga, aby odsłonić niegodziwość świata i udowodnić mu, że jest możliwe, by człowiek zachowywał całe prawo Boże. Enoch zawsze spoglądał na Pana, a inspirowane Słowo mówi, że chodził z Bogiem. Uczynił Chrystusa swoim stałym towarzyszem. Był na świecie i wykonywał względem niego swoje powinności; zawsze jednak znajdował się pod wpływem Jezusa. Był odbiciem charakteru Chrystusa, wykazując te same cechy, jak dobroć, łaskę, czułą litość, współczucie, wyrozumiałość, łagodność, pokorę i miłość. Jego codzienne obcowanie z Chrystusem przemieniło go na obraz Tego, z którym był tak blisko związany. Dzień za dniem pozostawiał swoją własną drogę, aby myślami i uczuciami iść niebiańską, Bożą drogą Chrystusa. Czy jest to droga Pańska? – To było jego stałym pytaniem. Odłączając się od świata i spędzając wiele czasu na modlitwie, i łączności z Bogiem, Enoch symbolizuje wierny Bogu lud ostatnich dni, który będzie odłączony od świata. Prawdziwy lud Boga odłączy się od grzesznych zwyczajów tych, którzy są wokoło nich, i będzie szukał czystości myśli oraz świętego dostosowania się do Jego woli, aż odzwiercidlać będą Jego Boski obraz.
Modlitwa oraz łączność z Bogiem umożliwiły Enochowi uniknięcie skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość. Żyjemy wśród niebezpieczeństw ostatnich dni; dlatego musimy czerpać siłę z tego samego źródła: Musimy chodzić z Bogiem. Nakazano nam odłączyć się od świata, gdyż nie możemy być wolni od jego zepsucia, jeśli nie pójdziemy za przykładem wiernego Enocha. Mówimy o krzyżu Chrystusa i wyznajemy wiarę, a nie mamy żadnego doświadczenia w wywyższaniu tego krzyża i noszeniu go, jak nasz Pan. Gdybyśmy byli uczestnikami Boskiej natury, to Duch, który mieszka w Chrystusie, mieszkałby i w nas. Jego czułość, miłość, litość i współczucie pojawiłyby się w naszym życiu.
Na przykładzie Enocha, zostało nam powiedziane, co należy do naszych obowiązków i jak mamy je wypełniać.

Skąd oni to wszystko wiedzą