www.ulicaprosta.net

proszę bardzo:
"pokuta ludzi odrodzonych odbywa się za każdym razem po popełnieniu grzechu" - Smok

"Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe" - Paweł

I dziesiątki innych fragmentów wzywających wierzących do porzucania grzechu i czynienia woli Bożej, multum nowotestamentowych tekstów nawołuje do metanoi.

Pewność zbawienia wynika z faktu nowego narodzenia z Ducha Świętego. Jeśli to nastąpiło, to każdy zrodzony o tym wie - tak jak wie, że się narodził biologicznie. Warunkiem otrzymania zbawienia darmo i z łaski jest wiara połączona z upamiętaniem:

"Upamiętajcie się i wierzcie ewangelii" [Mar. 1:15]
"Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze" [Dz. Ap. 3:19]

Nawrócenie nie polega na zmianie wszystkich starych i złych przyzwyczajeń, bo czegoś takiego jest w stanie dokonać w człowieku jedynie Duch Święty swoją mocą - ale najpierw trzeba Go otrzymać poprzez zrodzenie z Ducha. Pewność zbawienia ma każdy zrodzony z Ducha, ponieważ Bóg daje zbawienie z łaski, a nie z uczynków."Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili" [Ef. 2:8-10]

Pewność Pawła nie jest niczym zdumiewającym dla ludzi odrodzonych, ponieważ posiadanie w sobie Bożego życia jest faktem, który wydaje w życiu owoc godny upamiętania. Efezjanie jak widać też mieli taką pewność, ponieważ wiedzieli, że są dziećmi Bożymi. Moment ten jest przełomowy w życiu człowieka i dlatego nazywamy go nowym narodzeniem. Paweł pisze w wielu miejscach o tym, że jest zbawiony zarówno on jak i jego adresaci.

Myślę, że ten temat można kontynuować w jakimś wątku dotyczącym nowego narodzenia. Doceniam Twoją szczerość, aczkolwiek na podstawie Twoich własnych słów zrozumiałem, że nie do końca rozumiesz Ewangelię, a przecież jej zrozumienie warunkuje odrodzenie i zbawienie.

Wyobraź sobie, że jesteś tzw. "nieutracalnikiem" i przeżywasz kryzys wiary albo wpadłaś w sidła grzechu i trwasz w nim od pewnego czasu. Wtedy zamiast się po prostu upamiętać i odnowić relację z Panem [II Tym. 2:24-26; I Jana 1:9] będziesz się zastanawiać, czy aby w ogóle się nawróciłaś, bo przecież "Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził" [I Jana 3:9] i jeszcze Cię ktoś dobije innym wersetem wyrwanym z kontekstu: "Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy" [I Jana 3:8]. Znam osobiście przypadki "nieutracalnych", którzy w chwili takiego kryzysu panicznie się bali, że nigdy się nie narodzili na nowo, że są dziećmi diabła, i że "są wśród nas, ale nie są z nas" [I Jana 2:19]

Księga żywota to jest lista osób posiadających żywot wieczny, czyli tych, które przeszły ze śmierci do żywota [Obj. 20:11-15]. Jest do niej wpisany każdy, kto zrodził się na nowo z Ducha i przyjął zbawienie przez wiarę - dlatego jest to księga żywota, czyli żywych. Z punktu widzenia Boga i Jego wszechwiedzy ta lista jest znana od założenia świata [Obj. 13:8; 17:8], podobnie jak znane Mu są wszystkie dni naszego życia [139:9], a ta wiedza jest dla nas niepojęta [Ps. 139:6]. Z naszego punktu widzenia jesteśmy martwi w swoich grzechach dopóki nie zostaniemy ożywieni przyjąwszy zbawienie [Ef. 2:1-10]. Ożywieni zostajemy przez Ducha w wyniku nowego narodzenia i od tej pory mamy żywot wieczny, bo przeszliśmy ze śmierci do żywota i wierząc trwamy w tym stanie [Jan 5:24]. Nie jest nigdzie napisane, kiedy z naszego punktu widzenia zostajemy wpisani do księgi żywota, ale ta wiedza nie jest nam potrzebna, ponieważ w wyniku nowego narodzenia otrzymujemy Ducha Świętego jako pieczęć i rękojmię dziedzictwa [Ef. 1:13-14]. Duch nas prowadzi, świadczy naszemu duchowi, że dziećmi Bożymi jesteśmy [Rzym. 6:13-14] i wydajemy owoc Ducha [Gal. 5:22-23] - czyli mamy świadectwo wewnętrzne i zewnętrzne życia Bożego w sobie.

Ponieważ mamy pieczęć i rękojmię, a także trwamy w procesie uświęcenia, możemy być spokojni, że nie będziemy sądzeni razem z potępionymi [I Jana 4:17-18; 1 Kor. 11:32]. Osoby świadome swojego zbawienia, jak Mojżesz, Dawid czy Paweł i jego współpracownicy, miały świadomość, że są zapisane w księdze żywota [II Mojż. 32:32-33; Ps. 69:28-29; Flp. 4:3; Rzym. 9:3]. Myślę, że przez analogię każdy odrodzony może mieć tę samą pewność, ponieważ jeśli przeszedł ze śmierci do żywota i trwa w wierze, to nie pójdzie na sąd [Jan 5:24], a na sąd, o którym mowa, pójdą tylko ci, których w księdze żywota nie będzie. Ci będą sądzeni według swoich uczynków. Grzechy osób, które przeszły ze śmierci do żywota, są zakryte [Rzym. 4:1-8] dzięki wierze, która sprawia, że ofiara Mesjasza jest w ich życiu skuteczna [Rzym. 3:25] i są chronieni od sądu dzięki przymierzu z Bogiem [Hebr. 8:1-13; 10:14-17].

Podsumowując: wiem, że narodziłem się na nowo, zostałem zapieczętowany Duchem, przeszedłem ze śmierci do żywota, trwam w wierze i uświęceniu - dlatego wnioskuję na podstawie Słowa, że moje imię jest w księdze żywota. Może z niej zostać wymazane [Obj. 3:5], gdybym trwał w dobrowolnym grzechu [Hebr. 10:26-31] i w wyniku zatwardziałości serca stał się rozbitkiem w wierze i odpadł od Boga żywego [Hebr. 3:7:14; Hebr. 6:4-6] zrywając przymierze [II Mojż. 32:32-33] zapierając się Pana swoim życiem [II Tym. 2:11-13; II Piotra 2:1-21].

czyli wynika z tego, ze tez nie byli pewni swojego zbawienia pomimo nowego narodzena tak? Czy moze nie zrozumieli Ewangelii i nie narodzili sie jednak na nowo skoro kazdy nowo narodzony (ma/musi miec pewnosc zbawienia zawsze)*?

No i mam pytanie, jesli mozna spytac czym jest kryzys wiary? i czy ma sie w nim pewnosc zbawienia jesli sie cos takiego przechodzi ?

Czy wierzysz w tzw. predestynację? Czy Bóg dokonał wyboru przed stworzeniem świata czy też po prostu wiedział kto co wybierze? Wydaje mi się, że wierzysz w to drugie, ale chcę mieć pewność.

Tak, wierzę w to drugie - Bóg wiedział, co kto wybierze. Jestem twardym przeciwnikiem zarówno kalwinizmu jak i katolicyzmu. Wątki na temat predestynacji i wiedzy uprzedniej Boga rzeczywiście są gdzie indziej i są obfite, więc szczegóły moich poglądów w tej kwestii znajdziesz tam.

Czy Twoim zdaniem kiedy dokonujemy więc wyboru między przyjęciem Ewangelii (my ludzie ogólnie biorąc) a odrzuceniem jej, to jest to całkowicie nasza decyzja, czy też, jak twierdzą niektórzy, niejako Bóg realizuje to co wcześniej postanowił? Czyli, innymi słowy, jak rozumiesz dar wiary?

Uważam, że człowiek został obdarzony wolną wolą i dokonuje autentycznych wyborów, za które odpowiada. Nie jesteśmy marionetkami, nasza odpowiedzialność za własne wybory jest rzeczywista. Każdy człowiek jest w stanie uwierzyć w różne rzeczy, właśnie dlatego, że ma taką zdolność. Jeśli chodzi o dar wiary z I Kor. 12:9 to mówimy o charyzmacie służącym budowaniu wspólnoty, a nie o osobistej zdolności do uwierzenia i uzyskania usprawiedliwienia przez wiarę.

Więcej na ten temat pisałem tutaj:

viewtopic.php?f=2&t=929

Wątki dotyczące predestynacji i wolnej woli:

viewtopic.php?f=2&t=105
viewtopic.php?f=2&t=956
viewtopic.php?f=2&t=676

O, witaj

A w którym miejscu tego tekstu jest metanoia? Ja tutaj widzę przemianę [metamorfo] przez odnowienie umysłu, a nie "proces pokuty". Jeśli masz te "dziesiątki" i "multum", to podaj chociaż jakieś odnośniki. Bo na razie nic nie wykazałeś. W cytowanym przez Ciebie fragmencie [Rzym. 12:1-2] po prostu nie chodzi o pokutę.

Czyli nie doczekam definicji pokuty? Słusznie, po co miałbyś utrudniać sobie rozmowę, jeśli można zakończyć sentencją z Klossa.

"kto kradnie, niech kraść przestanie" etc - tu masz jedno z wielu wezwań do pokuty według mnie.
Cytować dalej?