www.ulicaprosta.net

Zmieniam. Nieaktualne

W moim życiu praca zajmuje około 9 godzin dnia. Jednak moje odczucia były takie ,że wszystko działo się wokół mnie bardzo szybko. wydawało mi się ,że nie nadążam . Obowiązki piętrzyły się . Jedna sprawa zahaczała o drugą . W to wchodziły jeszcze obowiązki domowe . Nerwy w pracy z powodu ciągłego pośpiechu powodowały agresję w moim życiu . Panowałem nad sobą ale kosztem kumulacji złości która musiała znaleźć ujście . Wściekałem się . Moi bliscy reagowali podobnie. Praca , praca , praca , dom , coraz szybciej i szybciej do utraty tchu . W końcu zaczęły mi się plątać nogi . Pragnąłem ,żeby świat zwolnił swój szaleńczy bieg. Upadłem i potłukłem się boleśnie. Pan mnie podniósł . Teraz moje życie jest inne. Mam te same obowiązki , pracy jest tyle samo, problemy życiowe są nadal . Swiat wokół mnie nie zwolnił ani na chwilę . Jednak ja już się nie spieszę . Na wszystko mam czas. A wolnych chwil na uwielbianie Boga i zwiastowanie mam ogromną ilość. Zrozumiałem ,że to nie świat ma zwolnić a ja mam zmienić siebie . Wtedy nie będę się śpieszył a wszystko wokół mnie zwolni bo ja będę widział wszystko na nowo. Jednak nie mogłem tego zrobić sam . Modliłem się :"Boże, twoja wola bezwarunkowo . Ratuj". Zrobił to Pan dając mi swojego Ducha w którym mogę chodzić. Już nic nie jest i nie będzie takie samo jak było.
Wierzę ,że wyścig do nikąd mam za sobą .
Pozdrawiam PP

nie jest kwestją co robisz i ile godzin pracujesz, ale skąd czerpiesz siłę do wykonywania tego.

...

Grażynko w takim razie zadam ci pytanie. Czy jesteś osobą wierzącą?
Tylko nie chodzi mi o wiarę zbudowaną na gruncie jakiś religijnych aktywności i własnych wyobrażeń na temat Boga. Chodzi mi o wiarę zbudowaną na Nim, na Jego Osobie i przez Jego Osobę. Czy Bóg w jakiś sposób ci się objawił.
Np. Jako zbawiciel. Czy Duch Święty wniósł do Twojego życia zbawienie? Czy poznałaś Go jako Zbawiciela?
Zazwyczaj w taki sposób przychodzi na początku.
Nie znam Ciebie, dlatego może banalne, ale musiałem zadać Ci takie pytanie.
Widzisz, dziś wiele się mówi o Bogu, wiele pada słów na Jego temat ale w większości jest to tylko ludzka nauka, puste słowa, pozbawione prawdy i przede wszystkim mocy. To jest obraz dzisiejszego chrześcijaństwa; za dużo słów za mało mocy. Wielomówność jest oznaką ludzkiej słabości.

...

Grażynko myśle że mylisz pojęcia, między narodzinami z Ducha a przyjęciem zbawienia.
Jeśli chodzi o "skąd borę siły" to nie patrzyłabym na to jakoś tak bardzo duchowo i myśle że tu sama odpowiedziałaś na swój problem.

...

A to nie to samo???Czy mam rozumieć,że można narodzić się z Ducha i nie przyjąć zbawienia(albo odwrotnie)???

Grażyno,wytrwaj!Już niedługo wakacje.Chyba będzie lżej?

_________________
adam

Tak sobie myślę o tym fizycznym przemęczeniu i wydaje mi się, że w Polsce jest wielu ludzi, którzy żyją w ogromnym stresie i w ciągłym "niedoczasie". Rozumiem Cię Grażynka i myślę sobie, że na dłuższą metę tak się po prostu nie da żyć. A jak się ma jeszcze oprócz pracy życie prywatne (o czym pracodawcy w Polsce chyba nie wiedzą), jak się ma dzieci, które też mają swoje problemy i potrzebują nas dorosłych, jak się ma męża, który nie chciałby być w hierarchii priorytetów żony na tym wysokim 10-tym miejscu (tuż za nową lodówką, jak to kiedyś powiedział kolega na jednych z zajęć), to potrzeba wydolności kilku osób na raz, żeby temu wszystkiemu sprostać.

Teraz będzie coś kontrowersyjnego, bo wzięte nie z Biblii, ale z psychologii rozwoju. Ale nie wiem, czy jest to tak całkiem niebiblijne...? Rozważcie sami... Otóż kiedyś usłyszałam na jednym z wykładów w szkole, że w kwestii jakości życia chodzi o dopasowanie jednostki do środowiska. A więc nie jest tak, że jednostka jest zła, albo że środowisko jest złe (oczywiście nie chodzi tu o kwestie moralne), ale istotne jest to czy dana jednostka i dane środowisko z sobą współgrają. Przykładowo w krajach skandynawskich, a więc wysoko rozwiniętych ekonomicznie, realny dochód na jednego mieszkańca jest na tyle wysoki, że społeczeństwo w tej chwili ceni sobie o wiele wyżej czas wolny od pracy. W Finlandii podobno nawet płaci się wyższy podatek, jeśli siedzi się w pracy po godzinach! W tych krajach źle mogą się czuć osoby, które nieustannie potrzebują dodatkowej adrenaliny, a życie zawodowe stawiają na pierwszym miejscu. Ale doskonale czują się ci, którzy cenią sobie życie rodzinne, a pracy potrzebują przede wszystkim do tego, żeby swoją rodzinę utrzymać. Z kolei w krajach takich jak Polska jak ryby w wodzie czują się ci z potrzebą ciągłego dodatkowego doładowania i nieustannego stresu.

Tak sobie myślę Grażynka, że jak nam już porządnie doskwiera rzeczywistość, gdy musimy się ciągle naginać do środowiska i nieustannie rezygnować z tego, co dla nas jest ważne, to chyba trzeba wołać do Jezusa o to, żeby On na tą rzeczywistość jakoś wpłynął. No bo jak my Chrześcijanie mamy żyć w zgodzie z naszymi priorytetami, jeśli na nie po prostu nigdy nie ma czasu? Nie wiem czy to jest słuszne, Pan wie, ale być może w takim wypadku naprawdę lepiej jest zapytać Go o to co myśli na temat jakiejś zmiany w obecnym środowisku, albo w ogóle o zmianie tego środowiska... Żeby życie przypominało choć jakiś zarys normy...?

Maggda

...

No, nie wiem. Zawód nauczyciela, sporo plusów. Chyba więcej, niż minusów?
Grażyno, spokojnie, nie nerwowo, nie daj się zwariować. W pracy zachowaj umiar, rozsądek i pogodę ducha. No i ciesz się z nadchodzących wakacji. Dwa miesiące, wow

...

Rozczuliłem się
I w przypływie ciepełka, nie chcem, ale muszem wyznać, co następuje.
Grażynko droga, współsiostro w niedoli nauczycielskiej. Ja wiem, o czym mówisz, jam belfer, z krwi i kości, od blisko 20 lat.
Nie będę mędrkować, ale rzeknę, że awansować musisz, nie ma wyjścia. Zdobędziesz mianowanie i odpoczniesz,... przez jakiś czas. Trudno, trzeba zacisnąć zębiska. Potem będzie łatwiej. Ja swoje szczebelki już pozaliczałem i śmieję się, i Ty też będziesz się śmiała. Jest czas orki i czas relaksu - nie pamiętam, gdzie to napisano.

Co do wakacji. Spójrz na to z innej strony. To jest, zwykłych zjadaczy chleba, co marzą o dwóch tygodniach wolnego w roku. No, jak by nie spojrzeć, wychodzi, że nie ma porównania.
Rada praktyczna: przestałem wymyślać długie sprawdziany. Pomyśł, po co to komu? Ucznia można sprawdzić i ocenić naprawdę krótką kartkówką. A tasiemca zastosować raz na semestr z dużej partii materiału, dosłownie całego semestru. Podajesz zakres materiału i piszą. Zakres jest duży, ale nie musi wszystko znaleźć się na tym sprawdzianie, to taka niespodzianka, o której oni nie wiedzą. W ten sposób kontrolujesz i oceniasz systematyczność pracy. Niech drżą małolaty! Wiedzą, że jak chcą mieć dobrą ocenę, muszą coś umieć i tak się uczyć, by poradzić sobie z tym tasiemcem. Masz wszystko pod kontrlolą. Oceny w dzienniku i w miarę rzetelną ocenę ich pracy i umiejętności. Wszystkich i tak nie uszczęśliwisz. Ja już nikogo na siłę nie uczę. I moi uczniowie o tym wiedzą. Niektórzy to wykorzystują, ale to ich problem, nie mój. Jak komuś 'dopek' wystarcza, niech idzie własną drogą. Takiemu krzyżyk na drogę, a mnie święty spokój. Niektórym to nawet odpuszczam ten duży sprawdzian. Wiem, i oni wiedzą, że i tak nie zaliczą, a po co mam ich uszczęśliwiać na silę. Jak uszczęśliwiać, to za obopólną zgodą, zgoda?
Aha, jak komuś wychodzi z ocen cząstkowych, powiedzmy, słabiutka trójka, takie 2.7 - ale na dużym sprawdzianie mile mnie zaskoczy, to jestem gotów mu dać nawet dobry - niech się cieszy, a ja razem z nim. Po prostu, ten sprawdzian, to taki mały egzamin. I powiem Tobie jeszcze jedno, skończyły się lamenty i udręka z klasyfikacją śródroczną i końcoworoczną. Klasyfikuję z ocen cząstkowych i duży sprawdzian kończy wszelką dyskusję z dyskutantami. Nie ma poprawiania ocen cząstkowych z konkretnych partii materiału w nieskończoność i do upadłego. A co? Ja wół roboczy jestem?
W tym co napisałem, staram się być konsekwentny. I mam czas. Nie przynoszę pracy do domu, koniec! Dość! No, za wyjątkowymi sytuacjami. Elastycznym trzeba być, czasami.

Zatem, głowa do góry Grażynko, krótkie kartkówki i więcej czasu dla rodzinki w domu i dla nas, tutaj na forum. Pa.

Dzięki za dobre rady!
Żebym to ja tylko uczyła w szkole, no problem. Niestety- dziś szkoła
( szczególnie wiejska) to: dom kultury, darmowa stołówka, centrum życia towarzyskiego etc.