www.ulicaprosta.net

I bardzo dobrze. Najlepsze jest to, że w wyniku poznania Prawdziwego Jezusa wielu katolików porzuca Jezusa Eucharystycznego, ale często dzieje się to stopniowo. Wygląda to tak: Jeśli katolik ma szczere serce i naprawdę szuka żywego Boga, to nawet mając świadomość nauczania własnego kościoła może na początku próbować jakoś pogodzić jednego Jezusa z drugim, ale w końcu nadchodzi moment wyboru, bo nie można służyć dwóm panom jednocześnie. Są katolicy, którzy na początku myślą, że uda się im wprowadzić w życie tzw. "katolicyzm ewangeliczny" - ale po jakimś czasie (relacja z Jezusem, czytanie Słowa, działanie Ducha Prawdy) stwierdzają, że... coś takiego nie istnieje. I wtedy przychodzi chwila prawdy: albo zostajemy w systemie, oszukujemy sami siebie i usychamy coraz bardziej, albo ze względu na Pana znosimy pohańbienie i wychodzimy poza obóz [Hebr. 13:13], ale żyjemy duchowo. Kto jak kto, ale księża katoliccy dobrze znają doktrynę własnego kościoła. Poznając Jezusa, czytając Pismo i chcąc żyć świętym życiem dochodzą do wniosków, które są zawarte w świadectwach. Polecam:

http://www.kosciolbozy.org/ulotki/daleko_od_rzymu.pdf

Niech wklei, tylko że to niwiele wnosi do dyskusji bo można oczywiście wkleić świadectwa ludzi przechodzących na katolicyzm. Nie tędy droga...

Ja jestem o tyle ciekawy tych katolickich swiadectw, że rad bym zobaczyć, czy nawrócili się DO BOGA czy NA PROTESTANTYZM

Pozdrawiam serdecznie

ps. Smoku poczytałem ten link - problem znów w teologii... i tak jak mówiłem, mozna doć linka do WYKSZTAŁCONYCH teologicznie I WIERZĄCYCH protestantów przechodzących na katolicyzm - chesterton, newman czy pewnie znani ci małżeństwo Kimberley:
http://apologetyka.katolik.net.pl/content/view/319/63/

Dlatego niestety takie świadectwa nie są przekonywujące do podjęcia decyzji o wejściu/wyjściu bo pojawiają się i po jednej i po drugiej stronie. Poz tym kazdy neofita jest wyczulony na powody swego odejścia.

_________________
Bóg stworzył ludzi, Samuel Colt uczynił ich równymi.

Właśnie wczoraj widziałem na kanale amerykańskim "nauczanie" jednego z nabardziej znanych "konwertytów" z protestantyzmu na katolicyzm, Scotta Hahna na temat związków liturgii katolickiej z Biblią. Zero Słowa Bożego, bajki i opowieści na kanwie starotestamentowego systemu ofiarniczego i "kalendarza liturgicznego" pod Starym Przymierzem. Masakra, jak to mówią dzisiaj młodzi ludzie. Ale nie ma się co dziwić, bo Scott Hahn nie narodził sie nigdy na nowo. Inni "nawracają się" na katolicyzm albo pod wpływem osobistego objawienia (najczęściej od Maryi), albo pod wrażeniem "ciągłości historycznej krk" [Newman] - ale raczej nie pod wpływem Słowa Bożego.

Najlepszym przykładem są słowa samego Scotta Hahna z linka, który podałeś:

"Narodziłem się na nowo dzięki temu, co uczynił Chrystus przez Ducha Świętego w momencie mojego chrztu" [Scott Hahn]

Typowy przykład przypisania katolickiego znaczenia pojęciu ewangelicznemu, które nie oznacza narodzenia na nowo w żadnym sakramencie, bo Jezus w rozmowie z Nikodemem nie mówi o chrzcie jako sakramencie ani nawet o chrzcie jaki znamy. Przecież taki chrzest (w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego) nie został jeszcze wtedy nakazany. Scott Hahn nie wie, co to jest nowe narodzenie.


Zdarzają sie i tacy, ale oni nie rodzą sie na nowo, bo nie istnieje "narodzenie na nowo z ducha protestantyzmu". Jest tylko narodzenie z Ducha Świętego.

Mam inne zdanie w kwestii aż tak "naiwnych", nie wiem czy odrodzonych, (chyba nie zawsze) chrześcijan, gdyż nie wydaje mi się, że oni naprawdę nie zdają sobie sprawy z rzeczywistych praktyk katolickich. Po cóż wtedy wyszli kiedyś stąd? Nie wiem, może jakieś wyjątki są, ale oni tylko potwierdzają regułę - w każdym razie tak się mówi Tak czy owak, do takich "naiwnych" z pewnością nie należą entuzjaści ekumenizmu wśród przywódców religijnych - pastorów, braci starszych, i innych "autorytetów", ani również ci, którzy niby deklarują ekumenizmowi sprzeciw, a zarazem noszą tytuł "ksiądz", wkładając koloratkę i maskując swoje nędzne zamiary pod hasłem "bardziej skutecznej ewangelizacji".

Przecież kościoły protestanckie liczą sobie setki lat. Nie wszyscy protestanci to "ci co wyszli". Może u zielonych tak ale w tych historycznych to raczej protestantami się URODZILI a nie WYSZLI . I w sumie to rzeczywiście - te historyczne idą w ekumenizm. Nowsze raczej nie, co zrozumiałe bo rzeczywiście składają się z BYŁYCH katolików.

_________________
Bóg stworzył ludzi, Samuel Colt uczynił ich równymi.

Zwiedzenie jest wycelowane w odrodzonych, bo nieodrodzonych diabeł zwodzić nie musi. Naiwność odrodzonych ludzi polega na tym, że wierzą kłamstwu, kiedy ktoś im głosi innego Jezusa w innym duchu - zupełnie jak Koryntianom [II Kor. 11:2-4]. Wszystko brzmi podobnie: "Jezus", "Duch" i tak dalej. Nawet, jeśli oni zdają sobie sprawdę z praktyk katolickich, to dają sobie wmówić, że krk się zmienia i że staje się "ewangeliczny". A krk ma wiele twarzy - inną dla ludu, inną dla własnych oświeconych członków, a jeszcze inną dla nieuświadomionych protestantów łowionych na ekumeniczne przynęty.


Tutaj wchodzimy w inny problem, który nie dotyczy bezpośrednio ewangelizacji katolików. Widzę, że masz dosyć wysoką "rozdzielczość widzenia" w tych sprawach. Tutaj dotykamy problemu systemów religijnych, budowanych przez ludzi, którzy mają w sercach koloratki i przedziwną tęsknotę do "systemu-matki" (jejku, sprawa jest poważna, a mnie się rymuje...).


Synu, jakże bym chciał, żebyś miał rację... Niestety, nawet kościoły zielonoświątkowe ostatnio przejawiają aktywność ekumeniczną, dając się nabrać na "wspólną ewangelizację" i licząc na to, że jak się schowają za sutanną, to więcej ludzi nawrócą. Co za dramat.

Jeśli chodzi o ekumenię, to dziwi mnie ta obustronna hipokryzja. Z jednej strony mamy protestantów, którzy albo wierzą, że nawrócą kościół katolicki, albo wierzą, że "pojadą" na popularności krk i będą mieli więcej słuchaczy do ewangelizacji. Z drugiej strony mamy instytucję, która ekumenią pojmuje jako powtórne przyłączenie heretyków do jednozbawczego kościoła-matki.

Hipokryzja polega na tym, że protestanci, szukają społeczności instytucjonalnej z tym co jawnie zaprzecza naukom biblii, np przez oddawanie czci stworzeniu.
Protestancka i katolicka pamięć okazuje się bardzo krótka, a papiestwo jest postrzegane przez pryzmat papieża Polaka, który jest sympatycznym starszym panem, jeżdżącym po świecie , mówiącym o pokoju i błogosławiącym dzieci. Pomija się fakt, ze ta katolicka ekumenia potrafi spowodować wspólna modlitwę z szamanami, buddystami i nie wiadomo kim, jak to miało miejsce w Asyżu w 1986 roku.
Zapomina się, że kościół katolicki jeszcze jakiś czas temu bezlitośnie palił tych, którzy ochrzcili się drugi raz jako ludzie dorośli.

Katolicy mówią za to o społeczności z tymi, którzy choćby z racji przekonań co do chrztu i eucharystii podlegają pod ponad 10 klątw i anatem i jeszcze kilkaset lat temu bez mrugnięcia okiem przy pomocy stosu zmieniono by ich stan skupienia na gazowy. Jaki ma sens włączanie w swoje struktury katolickie heretyków protestanckich?
Jak dla mnie ta instytucjonalna ekumenia protestancko-katolicka to jakieś obustronne pomieszanie zmysłów.

Roman, Ty naprawdę dociekliwy

He-he, to chyba nic, że się rymuje Dzięki za "rozdzielczość"
Chętnie bym poznałam Twoją opinie w tej kwestii - co to za zjawisko... i po co, bo w "skuteczność ewangelizacji" jakoś mi się nie wierzy ani przez moment.

A o jakie zjawisko Ci chodzi?

No jak to o jakie? o to:
"Tutaj dotykamy problemu systemów religijnych, budowanych przez ludzi, którzy mają w sercach koloratki i przedziwną tęsknotę do "systemu-matki"

Tak tak to prawdziwe słowa ::Jak dla mnie ta instytucjonalna ekumenia protestancko-katolicka to jakieś obustronne pomieszanie zmysłów.
Nie ma ekumenii i nie będzie między katolikami prawdziwymi uczniami .
Nie mam zamiaru za teścia mieć diabła

_________________
Jozue.

Jozue, dobrze powiedziałeś

Obawiam się, że to już nie będzie "na temat". Albo poszukaj jakiegoś istniejącego wątku "na temat", albo załóż nowy, bo nie chcę robić tutaj bałaganu.

Zastanawiam się nad autentycznością nowych narodzeń w Odnowie czy w ogóle wśród katolików. Zdarza mi się rozmawiać z gorliwszymi katolikami. Mówią oni, że narodzili się na nowo. Mówią o chrzcie w Duchu( i to nie o bierzmowaniu, tylko o przeżyciu chrztu w Duchu potwierdzonym modlitwą językami lub w inny sposób). Uważają jednak, że Duch Święty prowadzi ich..do eucharystii. Dużo mówią o miłości, miłosierdziu i łasce, zarzucając mi , że "chcę zamknąć Jezusa w Biblii", a przecież...On żyje poza Biblią, choćby w tej hostii czy jak to się nazywa.
Tkwią w tym latami i nie szukają prawdy, bowiem myślą, że ją mają. Nie czują żadnych "zgrzytów", nic im nie przeszkadza, mi zarzucają pychę, brak miłości i takie tam.

I myślę sobie- czy to ich "nawrócenie" było prawdziwe, skoro ciągle nie widzą prawdy? Czy nie dają się prowadzić przez Ducha Świętego? Skąd ta awersja do Słowa Bożego?( znają i przytaczają parę fragmentów, choćby te o miłości z I Kor. 13 czy im podobne).

Starają się żyć pobożnie i pracują nad charakterem. Są narodzeni na nowo czy nie?