www.ulicaprosta.net

Wzięły mnie dziś lekkie "doły" związane z tym "błogim" stanem wolności..

Zauważam, że posiadanie dzieci chroni człowieka od depresji związanych z przemijaniem i śmiercią. Oczywiście chrześcijanie odwołują się do Boga i wieczności, ale i tak to działa i presja jest..

I jak sobie pomyślę o tej masie singli w zborach!
Trzeba coś wymyślić..

Cos mi się nie zgadza Depresji związanych ze śmiercią??
Przecież WSZYSCY jesteśmy TYLKO pielgrzymami na tej ziemi. Zmierzamy też przecież w dużo lepsze miejsce.
Dzieci są kochane ale budowanie na nich to pomyłka...
Poza tym już niejeden rodzic musiał zmierzyć się ze śmiercią swoich dzieci. (Moja żona poroniła na przykład)
Dlatego bracie poczytaj lepiej Hioba i Koheleta i przy tym się trzymaj

Venitas, venitatum et omnia venitas... Ach to średniowiecze... Moja ulubiona epoka...

Hubertok - tak już jest, że syty nie zrozumie głodnego

Mnie też udawadniano wyższość stanu wolnego nad stanem małżeńskim, jakoś na rozum, to było rzeczowe, ale jak przekonać swe naturalne pragnienia i skłoności, które są cześcią Bożego planu dla każdego człowieka, to chyba inna sprawa.
Ból człowieka, który stracił dziecko jest straszny, ale z drugiej strony jaki jest ból, tego który dziecka nigdy nie będzie miał z powodu samotności...
To fakt bardziej się cierpi gdy widzi się cierpienie kogoś kochanego i bliskiego, ale to cierpienie możemy uznać jako pewne jednorazowe fakty, które owszem czasem trwają latami. I wtedy jest to rzeczywiście trudne do zniesienia.
Ale z drugiej strony jak zmierzyć cierpienie kogoś kto ustawicznie cierpi bo do nikogo nie należy, bo jest sam.... pomijam kwestię gdy choruje lub umiera....
Ale się zrobiło dramatycznie:-)
Problem samtoności jest głęboki i bardzo złożony. Ale oczywiście nie jedyny. Pozdrawiam

Najlepiej ujął to Rosiewicz (zaznaczam, ze to taki zarcik na rozluźnienie dramatyzmu)
"Kazda potwora znajdzie swego amatora"

No i poza tym nie szukaj aniołów. Chłop to prosta konstrukcja (niczym cep ). Wcale nie zamierzam ci udowadniać że samotność lepsza niż związek, TYM BARDZIEJ jeśli serce mówi Ci co innego.

Moim zdaniem klucz do rozwiazania tego problemu jest w poznawaniu ludzi i nawiazywaniu znajomości.
Psycholog ze mnie marny (i dodatkowo muszczyny mają problem z empatią ) ale co wiedziałem to powiedziałem. Niewiele tego bo i wiem niewiele...

Nie daj sobie wmówić, że samotność jest dobra sama w sobie. Jest dobra jako DAR świadomie wybrany a nie nierozwiązany problem w znalezieniu partnera.

Może problem lezy w zbudowanym wizerunku "idealnego partnera"??

Jak poweidziałem - chłop to konstrukcja prosta. Szukaj go więc w prostocie

Zdrówko

No tak... POpisali, pogadali i chyba kazdy poszedl szukac szczescia w realu... Cos tu pusto sie zrobilo. Trzymajcie sie cieplo ludziska:)

z tym się zgodzę z hubertokiem.. Chyba po raz pierwszy..

Wirtualnie to można sobie tylko pogadać i jeszcze ... pogadać.
Z gadania takiego coś tam się o człowieku dowiesz ale przekaz pozawerbalny jest ważny.
Zreszta jak ma być coś realnego ze znajomości to ona musi się w realu rawlizować
O wirtualnych "motylach" jeszcze nie słyszałam
Wirtualnie to czasem iskrzy np. gdy Huberto dużymi literami pisze " BZDURA"

Kazda potwora znajdzie swego amatora" wreszcie ktoś to napisał, bo aż cisnęło na usta, tzn. na klawiaturę

No to może kochani bracia moglibyście coś więcej napisać o tej "prostej konstrukcji" jakim jest mężczyzna" - co to w zasadzie znaczy.

I Smoku wciąż cierpliwie czekam na twoją pomoc w zrozumieniu mężczyzn. Domyślam się, że to brak czasu nie pozwolił ci na odpowiedź. A może twoja Smoczyca by coś do nas napisała? To może też być ciekawe. W każdym bądź razie pozdrawiam was obojga i będę wdzięczna za słowo w temacie.

No co TY!
Wszyscy tu jesteśmy i w Bożej atmosferze kontemplujemy swoje singlostwo..

Ja proponuje przestac kontemplowac swoja samotnosc, tylko spotkac sie, poznac, porozmawiac. Szczerze i bez udawanek. Tyle Was tu singli, ze jakos moze dobralibyscie sie w pary... Do roboty! Koniec gadania! Niedlugo to zaczniecie single rozwiazywac singlowe problemy innych, zamiast zajac sie soba! A latka leca, leca...

Tu zgodzę się z Ezdraszem w 100%.Miałem w swoim chrześcijańskim życiu takie doły i depresje,że tylko poczucie odpowiedzialności za rodzinę (ale też i pracę) zmuszało mnie do pozbierania się i spróbowania od nowa.Gdybym był sam bardzo chętnie zamknął bym się w sobie i pozostał w stanie niebytu jak najdłużej.

_________________
adam

Adam ,jak dopadła mnie depresja to nie czułam NIC nawet poczucia odpowiedzialności.Tylko strach.Jezus wyciągnął mnie z tego w sposób nadprzyrodzony.Ale fakt.....rodzina pomaga/ jesli potrafi/.Single łączcie się!!!!!!!!Jakiś zzlot czy co zrobić?Myślcie chłopaki.Takieście prosto....linijne podobno.I mądre.I ochotne.I przywódcze

A ja mam dola strasznego dzisiaj. I nic mi nie pomaga, ani moj ulubiony film ani czekolada, ani sprzatanie ani pranie.Mam wrazenie, ze siedze w betonowej studni i nikt i nic mnie juz z niej nie wyciagnie.A na dodatek mysle, ze Ktos sobie na to spokojnie patrzy z gory i nic nie mowi. Jestem w buntowniczym nastroju:( Komu mozna napukac zeby sie rozladowac?!

Ezdraszu a ja mam pytanie do Ciebie, z jakiej czesci Polski jestes bo brzmisz mi jakos znajomo?

Rzepicho,wal we mnie.Dziś wytrzymam.

_________________
adam